RECHTS - LINKS

Wat de begrippen rechts en links in politicis betreft dreigt er een Babylonische spraakverwarring te ontstaan. Vóór de oorlog was alles heel eenvoudig. De konfessionele partijen waren rechts. De socialisten, liberalen en kommunisten waren de linksen. In de Tweede Kamer zaten de eerstgenoemden rechts en de laatstgenoemden links van de voorzitter. In de tijd van de Franse Revolutie schijnt deze benaming het eerst gebruikt te zijn. In de Nationale Vergadering zat de adel rechts en de derde stand links. De geestelijkheid zat tegenover dee president. Hier was dus nog geen sprake van een principieel, levensbeschouwelijk verschil, doch louter van een standenverschU. In ons land was dat anders. Rechts betekende christelijk en links niet-christelijk. De rechtse groeperingbeleed Gods Woord als kenbron der waarheid terwijl de linkse groepering leefde bij het licht der rede. Natuurlijk waren er zowel bij rechts als bij links onderlinge tegenstellingen. De liberaal zit niet op de stoel van de socialist en het dwalende Rome spreekt anders over Gods Woord dan dee neo-gereformeerde, en die weer anders dan de reformatorische christen. Maar de onderscheiding rechts-links was duidelijk. En al kon de liberaal de socialist onbarmhartig te lijf gaan en omgekeerd, als puntje bij paaltje kwam en het ging erom of er een linkse of een rechtse kandidaat gekozen zou worden, dan ging links broederlijk samen en vergiste men zich niet. Dan besefte men goed, dat men bij alle verschil een gemeenschappelijke grondslag had, nl. derede, en dat men beide leefde uit het beginsel van de revolutie. In dat opzicht was er duidelijkheid in de politiek. Hoe is het nu? We horen spreken

over een rechtse WD en een linkse ARP.

Er is nl. na de Tweede Wereldoorlog naast de principiële tegenstelling konfessioneel-niet-konfessioneel een andere tegenstelling ontstaan, nl. die van sociaal-rechts en sociaal-links. Het gaat dan om het standpunt t.o.v. de sociaal-ekonomische problemen.

Wie de vrijheid voorstaat en zo weinig mogelijk staatsbemoeiing wenst, wie beweert dat de sociale wetgeving een te zware last dreigt te worden, dat we aan een plafond zitten en dat meer aksent moet worden gelegd op de persoonlijke verantwoordelijkheid, wie bij de loonpolitiek een waarschuwende stem laat horen, dat loonstijgingen die boven de produktiviteitstijgingen uitgaan gevaarlijk zijn enz. enz., is sociaal rechts.

Volgens Dr. Berghuis, de voorzitter van de ARP en prof. dr. de Gaay Fortman is de ARP sociaal links. We kunnen dat, gezien de koers van deze partij in de laatste decennia, niet tegenspreken, al willen we betwijfelen dat de ARP „van huis uit" sociaallinks is.

Sociaal-links wordt immers gekenmerkt door het primair stellen van de staatsbemoeiing. Het dirigisme wortelt immers meer in de beginselen der Revolutie dan in die der Reformatie. De waarUjk christelijke staatkunde heeft zijn eigen plaats. Ze is principieel rechts omdat Gods Woord geen ornament maar fundament is. Ook het staatkundige leven dient gereguleerd naar dat onfeilbaar Getuigenis. En gaat het dan over de sociaal-ekonomische vragen, dan gaat het niet aan uit te maken door wie we meer gebeten zijn in het verleden, door de socialist of door de liberaal.

Dan dienen we ook bij de sociaalekonomische politiek principieel rechts te zijn. Niet rechts gelijk de liberaal. Waar het liberalisme in zijn konsekwentie toe leidt, heeft de vorige eeuw ons duidelijk gemaakt. Gods Woord, hoewel geen sociaal-ekonomisch handboek, leert ons dat de arbeider zijn loon waardig is. Het spreekt een wee uit over die het loon inkorten (Jacobus 5:4). Het beschermt de sociaal zwakken, de weduwe en de vreemdeling. Is dat links? Neen, dat is principieel rechts.

Eveneens is principieel rechts, dat we gehoorzaamheid verschuldigd zijn aan degenen, die over ons zijn gesteld. De eigendom wordt in Gods Woord beschermd. Zo nemen we in de christelijke staatkunde een eigen plaats in bij de zich voordoende vraagstukken. We mogen niet bij de sociaalekonomische vraagstukken ons laten leiden door de beginselen van de revolutie en toch het predikaat christelijk voeren, omdat we bij andere vraagstukken ons willen laten leiden door Gods Woord. Dat is niet alleen een verwerpelijke tweeslachtigheid, doch ook een onmogelijke. We zien dat ook duidelijk in onze dagen.

Wie progressief of links is op sociaal-ekonomisch gebied, wordt het ook al te gemakkelijk op ander terrein. We hopen hier nog wel nader op in te gaan.

Duidelijkheid in de politiek wordt gevraagd. Die duidelijkheid wordt niet verkregen door een nieuw kiesstelsel, waarbij de kleine partijen verdwijnen. Duidelijkheid wordt verkregen door oplossing van de spraakverwarring rechts-links, waarbij een partij allebei kan zijn.

Homogeniteit wordt gevraagd. Homogeen links is revolutionair. Dan geen valse predikaten gevoerd. Duidelijkheid s.v.p.ü Is er ook nog een homogeen rechtse partij?

Homogeen rechts is reformatorisch. Dan geen onschriftuurlijke ballast ingedragen! In aUe bescheidenheid, vanwege onze kleine kracht en onze grote tekortkomingen, durven we ziende op ons beginsel te zeggen: Die partij is er, het is de Staatkundig Gereformeerde Partij.

R.

de R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen