Meditatie

2.

Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en De zal naeir haar hart spreken. Hosea 2 : 13

Het werk der bekering is een zeer krachtig werk. Onwederstandelijk en krachtdadig worden Gods uitverkorenen in de tijd geroepen uit de duisternis tot Gods wonderbaar licht. De Heere zegt ervan: , , Ik zal werkenen wie zal het keren".

Maar het werk der bekering is tevens een vrijwillig werk, waar de Heere een gewillig volk heeft op de dag van Zijn heirkracht. De Heere lokt in de weg der bekering. Hij dwingt de mens niet, maar buigt hem hefehjk, zo zegt ons Hellenbroek. Er is in de bekering van geen andere dwang te spreken, dan van een zoete liefdedwang. De Heere lokt ze tot Hem door de lieflijke stem van het Evangelie.

Tei-echt zeggen dan ook de 5 Art. er van: „Het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige en tegelijk zeer zoete wonderbare verborgen werking". God overreed ze door de kracht Zijns Geestes.

Lieflijk getrokken en gelokt wordt het hart om de scheidbriefaan alle andere liefhebbers te geven en het hart aan God te verpanden. Door de liefde gedreven geeft dat voUc de scheldbrief aan de grote hoer, de wereld. Door diezelfde touwen van goedertierenheid getrokken verlaten zij de zonde, die voorheen hun zulk een zoete bete was. Dat volk kent niet alleen vreze voor de hel en de dood, maar draagt vanwege de lokkingen Gods zulk een innig leed in het hart, dat zij tegen de Heere gezondigd hebben. Dat zijn niet de heetste en bitterste tranen, die uit een Ezau's gemoed vol wroeging voortkomen, maar dat zijn de bitterste tranen, die uit liefde geschreid worden. Er worden op deze wereld, die een tranendal is, geen heter tranen geschreid dan de tranen van Godsgemis, van droefheid over de zonde en van de belediging God aangedaan door Zijn wetten te overtreden. Dat is een andere droefheid dan van Elzau. Dit is een droefheid, die een onberouwelijke bekering tot zaligheid voortbrengt. Alleen dat lokken Gods kan ons leren onze afgoden te verlaten. Door de liefde ingewonnen nemen ze afscheid van de wereldgod, de sportgod, de drankgod, de modegod, de zondegod, de geldgod en welke afgoden wij er al niet op nahouden; die wij als Israël ten tijde van Hosea het hart hebben gegeven. Als de Heere lokt is het afgelopen met ons dartelen en springen. De verloren zoon of dochter komt dan tot zichzelf en belijdt het: „Ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u".

De Heere lokt de Zijnen. Als Hij Israels hart voor Zich alleen wil hebben, lokt Hij Israël weg van zijn afgoden. Hij handelt nog hetzelfde. Heeft Hij ook u, die nu God vreest, niet weggelokt van al uw afgoden en door de liefde uw hart voor Zich gewonnen? Was dat niet de pijl die uw hart verwondde? Waren dat niet de liefdekoorden, die u gevangen namen?

In het leven van de Zijnen wordt het werkelijkheid: , , Daarom ziet Ik zal haar lokken".

Daarna echter zo zegt de Heere, zal Ik hen in de woestijn voeren.

Lokken zal de Heere Israël.

Maar als Hij Israël van zijn afgoden weggelokt zal hebben, zegt de Heere hen ie zullen voeren in de woestijn. Het woord woestijn is aan de historie van Israels volk niet onbekend. Veertig jaar heeft dit volk in de woestijn gezworven voor zij in Kanaan kwamen.

Nu zal het weer in een woestijn gevoerd worden. Israël zal gaan in de woestijn van Babels ballingschap. Ver weg van al zijn vroegere afgoden zal het daar met God alleen zijn. Daar in de eenzame woestijn zal Israël tot bezinning komen. Het zal hen vergaan als de verloren zoon in het vergelegen land. Israël zal tot zichzelf komen. Wel niet allen hoofd voor hoofd, maar een deel zal met de verloren zoon in Babel belijden: „Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor U, ik ben niet meer waardig Uw zoon genaamd te worden".

Dat deel zal wederkeren naar Jeruzalem, het huis vanwaar zij uitgegaan waren. Daar zal het lokken Gods heenvoeren. Het zal voeren in de woestijn. Maar het is liefde die Israël daar brengt. De woestijn ZEJ Israël ten zegen zijn. In Babel zal het gehoord worden: , , Ik zal opstaan en wederkeren tot mijn vorige IVÈtn, toen was het mij beter dan nu".

Ook nu voert Gods lokking ons in de woestijn. In een geesteüjke woestijn brengt God de Zijnen. De dorre en onvruchtbare woestijn van het hart wil de Heere ons doen kennen. Hij wil ons leren wat in ons hart woont. Hoe boos en onrein wij door de zonde zijn geworden. Hoe onbekwaam wij zijn tot enig geestelijk goed en geneigd tot alle kwaad. Hoe diep wij in Adam zijn gevallen. Dan komen we geestelijk in een woestijn terecht. Daar moet de mens gruwen en walgen van zichzelf. Daar worden aUe goede gedachten, die we nog van onszelf hadden gedood. Daar verliezen we onze eigen sterkte en krachten. , , Ziet toch", zo moet de zondaar daajroepen, , , ik ben in zonde ontvangen en in ongerechtigheid geboren". Die zo door God in de woestijn gevoerd worden gevoelen hoe zeer zij God vertoornd hebben door hun zonden.

IVfet David roept daar de ziel: , , Mjn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd, als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden, ik brul van het geruis mijns harten". De zon van Gods toorn brandt op de harten. De vurige wet vloekt, omdat wij alle geboden van die wet hebben vertreden. Het wordt een leven in de woestijn. Een omkomen van dorst en ellende. Een gedood worden aan al het onze. E n t eazodw

Utrecht

Ds. C. Harinck.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen