Dr. Berghuis als voorzitter der A.R.P. afgetreden

Reeds in het begin van dit jaar werd bekend, dat de voorzitter der A.R.P., Dr. W. P. Berghuis, zich om gezondheidsredenen genoodzaakt zag het voorzitterschap der A.R.P. neer te leggen. Naast het door hem beklede ambt van burgemeester van Kampen en het lidmaatschap der Eerste Kamer, werd de funktie van voorzitter zijner partij hem te veel. Om dezelfde reden werd toen door hem aan de Regering verzocht hem niet voor burgemeester van HUversum, waarvoor de Minister van Binnenlandse Zaken hem reeds had voorgedragen, in aanmerking te doen komen.

Het voorzitterschap der A.R.P. werd door Dr. Berghuis in 1956 aanvaard, nadat de heer Roosjen, die ondervoorzitter der A.R.P. was, ongeveer eenjaar de funktie van voorzitter had waargenomen, en hij tot voorzitter gekozen was.

Voor de persoon van Dr. Berghuis als mens hebben wij steeds alle waardering gehad. In de omgang was hij niet hoog van statuur, doch gemoedelijk en joviaal. Helaas kunnen we voor zijn poUtiek beleid niet dezelfde waardering opbrengen. Dit ging toch, ook naar het oordeel van velen zijner partijgenoten, maar al te zeer in linkse richting. Dit trad reeds enkele jaren na zijn optreden als voorzitter aan het Ucht bij het geschil tussen Nederland en Indonesië over het toenmalige Nederlands Nieuw-Guinea. Toen volgde hij namelijk niet de koers van mannen als Schouten en Gerbrandy, maar steunde hij de fraktievoorzitter der A.R.P., Dr. Bruins Slot, in diens algehele ommezwaai. Voorts werd door hem verklaard, dat de A.R.P. niet meer hetzelfde karakter had als voorheen, doch zich , , sociaaIlinks"opstelde. Barthianen waren volgens hem hartelijk welkom in de A.R.P. Ook stelde Dr. Berghuis zich achter de radikale spijtstemmers uit zijn partij toen deze in 1967 in oppositie kwamen tegen het deelnemen der A.R.P. aan een kabinet, Waarin niet met de P.v.d.A., maar met de V.V.D. in zee werd gegaan. Voorts was Dr. Berghuis er niet over te spreken, dat de heer Roolvink in 1966 medehielp om het kabinet-Cals ten val te brengen. Bij de P.v.d.A. was de heer Berghuis dan ook „persona grata", dit wil zeggen: een gewild persoon, omdat hij, zoals een medewerker van het dagblad „Het Parool" schreef, progressiever was dan het merendeel van zijn geestverwanten. Vandaar ook dat Dr. Berghuis en diens aanhang in de A.R.P. geheel in de geest vaUenvan de radikale groep-Aarden, die telkens Iaat uitkomen wel met de A.R.P. samenwerking te willen, maar niet met deC.H.U.

Op de deputatenvergadering der A.R.P., welke kortgeleden te Rotterdam plaats vond, heeft Dr. Berghuis de voorzittershamer overgedragen aan zijn opvolger, Dr. Veerman, die lid der Tweede Kamer is. De heer B erghuis blijft echter naast burgemeester van Kampen, lid der Eerste Kamer en voorzitter der A. R. fraktie in dit kollege.

Behalve de wisseling van voorzitter vond in dezelfde deputatenvergadering ook nog iets plaats, dat sterk de aandacht heeft getrokken en vele pennen in beweging heeft gebracht. Het betreft een rede van de heer Biesheuvel, voorzitter der A.R. Tweede Kamerfraktie, waarmede hij zich zowel uit eigen kring kritiek op de hals heeft gehaald als uit die van de liberale pers en van liberale politici. Allen, die zich met de uitlatingen van de heer Biesheuvel in kritische zin bezighielden waren van oordeel, dat diens „schoten voor de boeg", zoals de heer Biesheuvel ze zelf heeft genoemd, gevaarlijke explosieven waren, die, wanneer ze tot ontploffing zouden komen, het kabinet-De Jong zouden doen springen.

Het is ons voornemen hierop in een volgend artikel nader in te gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen