Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

GRAF OF OVEN?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

GRAF OF OVEN?

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Enkele gedachten over de lijkverbranding

3.

In het vorige artikel werd er de aandacht op gevestigd, dat wijlen Prof. Fabius zich ten sterkste tegen de lijkverbranding heeft verzet en er voortdurend op gewezen heeft, dat er geen leemte in de Begrafeniswet bestaat, daar deze wet nadrukkelijk bepaalt, dat de burgemeester voor de begraving moet zorgen.

Men heeft echter naar hem niet willen luisteren. Ook binnen de rechtse kabinetten was er onvoldoende eenheid in deze zaak. Een deel wenste in het voetspoor van Kujrper en Fabius een algeheel verbod, terwijl verschillende christelijk-historischen de lijkverbranding onder bepaalde beperkende voorwaarden wel wilden toestaan. Zo bleef de zaak slepend en kon het kwaad rustig voortwoekeren.

Niemand kon deze situatie bevredigend achten. De voorstanders van krematie wisten, dat iedere krematie feitelijk wetsovertreding was en zij wensten volkomen gelijkstelling van begraven en kremeren, terwijl de tegenstanders ook niet gelukkig waren met de ontstane situatie en niets liever wilden dan dat de wet gehandhaafd zou worden en de heidense wijze van lijkbezorging strafbaar gesteld zou worden.

Minister Beel wilde in 1955 aan de onwettige krematies een einde maken, niet door ze te verbieden, maar ze te legaliseren. De Tweede Kamer nam in dat jaar met 68 tegen 11 stemmen een ontwerp tot herziening van de begrafeniswet aan, dat een kompromis bedoelde te zijn. Van volledige gelijkstelUng was geen sprake. Er bleven voor de krematie beperkende bepalingen bestaan, o.a. dat kremeren door een laatste wilsbeschikking of kodocil moest zijn vastgelegd, maar demogelijkheid van krematie was geopenden gelegaliseerd.

Waren nu alle partijen bevredigd? Allerminst! Om maar bij de 11 tegen­ stemmers te beginnen, zij kwamen uit de kring der VVD-ers en CPN-ers, terwijl ook de SGPhad tegengestemd. Maar het motief was zeer verschillend. De VVD-ers en de communisten eisten algehele gelijkstelling, terwijl Ir. Van Dis de mogelijkheid van krematie niet wilde openstellen. Na 1955 kwam er dan ook geen rust, maar de strijd ging onverminderd voort. Van meet aan werden stemmen gehoord, die de beperkende bepalingen als diskriminatie bestempelden en volkomen gelijkheid voor de wet eisten.

Begin febr. 1964 werd door minister Toxopeüs de z.g. derde kommissie-Kan ingesteld, die de opdracht kreeg om een algehele herziening van de wet op de lijkbezorging te bestuderen. Het werd juni 1965, dat haar rapport werd uitgebracht. De kommissie, bestaande uit vertegenwoordigers van diverse politieke partijen enkerkelijke richtingen, kwam tot de eenstemmige konklusie, dat er algehele gelijkstelling voor de wet zou moeten komen van kremeren en begraven. De eis van laatste wilsbeschikking, die een beperking was voor het kremeren, diende te vervallen. Godsdienstige bezwaren van bepaalde groeperingen tegen oprichting van nieuwe krematoriaineen gemeente zuUen niet meer gelden. Gemeenten moeten het recht krijgen ook zelf krematoria te vestigen.

Het rapport-Kan bepleitte dus algehele gelijkstelling. Aan dit rapport, wat niet meer is dan een advies aan de minister, is de minister niet gebonden. Minister Smallenbroek wUde gaarne de gevoelens van de Kamerleden over dit rapport peilen, maar ook afwachten de reakties, die dit rapport zou oproepen bij de kerken. Hij gaf zelfs te kennen, dat hij niet voor wetswijziging voelde en die niet zou aanbrengen indien hij daarmee een groot deel van ons volk zou kwetsen in zijn principiële overtuiging.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 september 1968

De Banier | 8 Pagina's

GRAF OF OVEN?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 september 1968

De Banier | 8 Pagina's