Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENLANDS OVERZICHT

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

door B. STOLK

Italië

De maand augustus, die thans weer ten einde loopt, doet ons denken aan de gelijknamige grote keizer van het machtige Romeinse wereldrijk, dat zich eens uitstrekte van de Rijn tot de Eufraat en van de Donau tot de Sahara. Keizer Augustus, de vredevorst, heeft getracht dit door vele burgeroorlogen geteisterde imperium de Pax Auguste, de vurig verlangde rust, te schenken. Hij is hier goed in geslaagd; de vrede was echter slechts van tijdelijke aard. Enkele eeuwen na zijn dood bezweek het eens zo indrukwekkende rijk onder het geweld van op drift geraakte barbaarse volken.

Tijdens de regering van Augustus heeft een gebeurtenis plaats gehad van wereldomvattende betekenis: de geboorte van Christus, Die gekomen is als de Vredevorst om alle vermoeiden en belasten de rust te schenken, die na dit leven nimmermeer zal worden verstoord.

Vergane glorie

Italië, de bakermat van Augustus' Imperium Romanum, heeft na de val van het Romeinse Rijk voorlopig op politiek gebied geen rol van betekenis meer ge­

speeld. Na eeuwenlang verbrokkeld en verdeeld te zijn geweest, werd het precies honderd jaar geleden, in 1870, weer een eenheid. Deze hereniging van de vele losse delen tot één koninkrijk, was vooral het werk van de grote politikus Cavour en van de legendarische vrijheidsheld Garibaldi met zijn schare roodhemden. Veel kracht ging er van dit nieuwe koninkrijk niet uit. Na de eerste wereldoorlog wierp Benito Mussolini zich op als de sterke man, die Italië iets terug wilde geven van de glans, die het in het verre verleden in zo'n rijke mate bezeten had. Mussolini voerde een agressieve buitenlandse politiek. Na het primitieve Abessynië met behulp van gifgassen aan zich te hebben onderworpen, dacht hij lauweren te kunnen oogsten door zijn politieke vriend Hitler bij te staan in de tweede wereldoorlog. Daar hij op het verkeerde paard had gewed, maakte deze ooriog een eind aan de karrière van de trotse fascist: eind april 1945 werd hij in de Povlakte door Italiaanse partisanen vermoord. Het land was na de oorlog geruïneerd en zag zich bovendien gekonfronteerd met een belangrijk werkloosheidsprobleem.

Politiek zeer verdeeld

Bijna nergens in West-Europa liggen de pohtieke verhoudingen zo moeilijk als in Italië. Het land is sinds de wereldoorlog geteisterd door vele kabinetskrises (het heeft 31 regeringen versleten in 22 jaar) en terecht rijst de vraag of het land wel regeerbaar is. De grootste partij vormen de christen-demokraten, die na 1945 steeds de belangrijkste regeringspartner zijn geweest. De tweede partij in grootte is de communistische partij, die ongeveer een vierde van het aantal zetels bezit. Daarnaast bestaan twee socialistische, twee rechtse (monarchalen en neofascisten) en twee middengroepen (republikeinen en liberalen). Daar de communisten niet geaccepteerd worden als regeringspartner, is het niet gemakkelijk een koalitie-regering te vormen, die een uitgesproken beleid kan voeren.

„Opening naar links"

In 1963, iia een verkiezingsoverwinning van de communisten, werd een samengaan van de christen-demokraten met de linkse socialisten noodzakelijk geacht, hoewel het in dit land met zijn sterk rooms-katholieke tradities veel tegenstand ondervond. Het kabinet werd sindsdien samengesteld uit christen-demokraten, de sociaal-demokraten, de linkse socialisten en de republikeinen. Met deze parlementair sterke regeringskoalitie wilde men een goed sociaal-ekonomisch programma uitvoeren, maar ook de machtige communistische partij (de grootste in de westerse wereld) de wind uit de zeilen nemen. Daar zij in haar eerste doelstelhng tot nu toe niet is geslaagd, bleef ook de tweede een ijdele hoop. Het Italiaanse volk heeft geen enkel vertrouwen meer in de elkaar snel op­ volgende regeringen, die lijden aan korruptie en onbekwaamheid. Het belastingsysteem drukt vooral op de armen, de inflatiespiraal vertoont een meedogenloze stijging. Geen wonder, dat Italië ook de laatste maanden weer geteisterd wordt door een golf van stakingen en dat massageweld een normale zaak is geworden. Op vele terreinen wreekt zich het bureaukratisch apparaat. De burgerlijke rechtspraak b.v. is zo achterop geraakt, dat in de helft van alle procedures nooit een uitspraak komt, of op z'n vroegst pas na zeven jaar. Niet minder dan 40 procent van alle personen, die wegens een misdrijf worden aangeklaagd, worden vrijgesproken. Daar het echter gemiddeld drie jaar duurt voordat een strafzaak voor de rechtbank komt, kan het gebeuren dat een onschuldige in de gevangenis jarenlang op zijn vrijspraak wacht. De problemen in Italië worden niet aangepakt, daar elk werkelijk probleem altijd verdeeldheid dreigt te brengen in de brede koalitie en zo tot een regeringskrisis kan leiden.

Prenjier Rumor vervangen door Colombo

De kabinetskrisis, die twee maanden geleden de regering Rumor ten val bracht, werd veroorzaakt doordat de links-socialisten plaatselijk en provinciaal met de communisten samenwerkten, hetgeen voor de sociaal-demokraten een doorn in het oog was. Dat de krisis totaal overbodig was, bewijst wel het feit, dat de christen-demokraat Colombo thans weer een regering heeft gevormd, bestaande uit dezelfde vier partijen. Het twistpunt is voorlopig uit de wereld geholpen met de afspraak, dat de koalitiegenoten op lager niveau mogen samenwerken met de communisten, waar een koalitie zonder de communisten onmogelijk is. Het nieuwe kabinet krijgt het niet gemakkelijk. De problemen zijn dezelfde gebleven. De vele stakingsakties hebben de nationale ekonomie verzwakt, de arbeidsproduktiviteit is afgenomen en de kosten van levensonderhoud zijn gestegen. Bovendien heeft de vakbeweging al aangekondigd haar akties te zullen hervatten. De 50-jarige premier, een vrijgezel, is een knap ekonoom met een langdurige bestuurservaring. Hij zal zijn kapaciteiten hard nodig hebben om de ekonomische moeilijkheden het hoofd te bieden; tevens zal hij de moed op moeten kunnen brengen om de korruptie en het egoïsme in de politieke gelederen te bestrijden.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 augustus 1970

De Banier | 8 Pagina's

BUITENLANDS OVERZICHT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 augustus 1970

De Banier | 8 Pagina's