MEDITATIE

Job. 22 : 21

Bovenstaand tekstwoord is door een vfioeilijke vertrooster gesproken. De vrienden van Job waren moeilijke vertroosters. Zij hebben Job hard en onrechtvaardig behandeld. Deze drie vrienden spraken ook niet recht van God zoals Job wel gedaan had. Elifaz schijnt wel de ergste van het drietal geweest te zijn. Hij heeft vooral dingen van Job gezegd die de toets der waarheid niet konden doorstaan. De bedoeling van Elijaz is in zijn redevoeringen geweest om Job tot de erkenning te brengen dat hij gestraft wordt en niet beproefd. Hoe anders wat dit later met Elihu. Elihu heeft "r erg in dat Job door God wordt beproefd. Daarom zegt hij: Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe. Maar Elifaz ziet dit niet, hij schuift Job van alles en nog wat in de schoenen. In vers 5 zegt hij: Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheid geen einde? Elifaz gaat in de volgende verzen verder met Job allerhande kwaad toe te dichten dat hij niet kan bewijzen. Toch zegt deze moeilijke vertrooster in bovenstaande tekst een wijs woord. Dit tekstwoord is een woord vol van lering. Het woord „gewen" of „gewend" komt in de grondtaal slechts driemaal voor in de Heilige Schrift. David zegt in psalm 139: Gij zijt al mijn wegen gewend. David wil Jn.a.w. zeggen dat de Heere met heel zijn doen en laten op de hoogte is. De Heere weet zijn zitten en zijn opstaan. De Heere verstaat van verre zijn gedachten enz. In Numeri 22 lezen we dat de ezelin tot Bileam zegt: Ben ik ooit gewoon geweest u alzo te doen? Het woord „gewoon" heeft hier de betekenis van een gestadige gang zodat het ongewone aanstonds moet opvallen. Bileam was zoiets van zijn ezelin niet gewend, het ongewone viel hem dan ook direct op.

Elifaz zegt: Gewen u toch aan Hem en heb vrede. Het wil eigenlijk zeggen: Leer Hem kennen in Zijn wegen en laat de omgang met God u gewoon zijn. In de staat der rechtheid kende Adam God en de omgang met God was hem gewoon. De zonde bracht vervreemding. De gevallen mens kent God niet. Hij is God ontwend en zal weer aan Hem moeten wennen. De Heere moet niet aan ons wennen, maar wij aan Hem. De Heere moet ons niet leren kennen, maar wij zullen Hem moeten kennen. Het wennen aan de wereld gaat vanzelf. Dit komt omdat de mens uit de aarde aards is. Alles wat in hem is heeft hij mee om de wereld te gewennen. Het behoeft kleine kinderen in het geheel niet geleerd te worden om aan de wereld te wennen. Vele ouders wennen niet alleen hun kinderen aan de wereld maar verwennen ze bovendien ook nog.

Ouders; gewen uw kinderen vroeg aan de Heere. Het beste kunt ge dit doen door met de Heere veel over uw kinderen te spreken en met uw kinderen veel over de Heere te spreken. Kinderen; gedenk aan uw Schepper in de dagen van uw jeugd. Gewoonte kan een deugd zijn maar ook een ondeugd. De kerkgang kan een gewoonte worden, het lezen in uw bijbel kan een gewoonte worden, het gebed kan een gewoonte worden. De mens kan zelfs de sacramenten uit gewoonte of bijgelovigheid gebruiken. Van de Heere Jezus lezen we dat Hij naar Zijn gewoonte op de sabbat naar de synagoge ging. Een ontslapen knecht des Heeren vroeg eens aan een kennis van hem of hij bekend was aan het hemelhof. Een eenvoudig man kreeg tijdens een weekend een kennis om te logeren. De gastheer zei tegen zijn gast dat hij gewoon was , 's zondags tweemaal naar de kerk te gaan. De gast antwoordde: dat is geen slechte gewoonte, en ik hoop met u te gaan.

Gewen u toch aan Hem en heb vrede.

Door de zonde is de gemeenschap met God verbroken. De vrede is van de aarde weg en uit ons hart weg. De mens leeft op voet van oorlog met God. De goddeloze is als een voortgedreven zee die niet kan rusten en haar wateren werpen niets dan slijk en modder op. De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede. Hoe komt het toch dat de mens zijn Schepper en Weldoener de oorlog heeft verklaard? Ons antwoord is dat er niet de minste aanleiding toe was. Het enig antwoord is dat de mens zich door moedwillige ongehoorzaamheid en door ingeving des duivels van God heeft losgerukt. Ach dat het ons moge aangrijpen; sta er een ogenblik bij stil o mens, en bedenk wat het zeggen wil de vrede te missen. Bedenk toch wat het zeggen wil God ontwend te zijn. De geestelijke dood is een scheiding van Gods gunst en van zijn zalige gemeenschap. Wij kunnen in het rijk 'Jcds niet komen tenzij wij, van nieuws geboren worden. Het is de Heere Jezus, Die de vrede gemaakt heeft door het bloed des kruises. Buiten Hem is geen leven maar ook geen vrede. Hij is het Die in de gemeenschap Gods terugbrengt en weer aan God doet gewennen. Alleen door Zijn kruisverdienste ontvangt Gods volk het goede. Door de gewenning aan God en de vrede met God overkomt u het goede.

Door dat goede verstaan we de tijdelijke en geestelijke weldaden waar Gods volk deelgenoot van wordt. Dat goede kan in onze ogen kwaad schijnen. De rijke man ontving zijn goed in dit leven en Lazarus desgelijks het kwade. De Heere kan het kwaad dat Hij in dit jammerdal toeschikt ten beste doen keren, dewijl Hij zulks doen kan als een almachtige God en doen wil als een getrouw Vader. Gewen u toch aan Hem, o Vorstenhuis en volk. Gewen u toch aan Hem b vcfders en moeders. Gewen ii toch aan Hem o jonge mensen en heb vrede. Alleen Jahweh is vrede.

Scheveningen ds. A. Hofman.

ds. A. Hofman.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen