Een bevrijdingsbeweging op bezoek

Vorige week kreeg de vaste Tweede Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken bezoek van een uit vier man sterke delegatie van de bevrijdingsbeweging in Guinee Bissau, de PAIGC. Guinee Bissau, een semi-voormalige kolonie van Portugal of liever, want zo zeggen de Portugezen het, een overzees gebiedsdeel c.q. provincie, heeft zichzelf vorig jaar tot republiek uitgeroepen. Reeds 77 landen, waaronder veel Afrikaanse, zijn tot erkenning overgegaan. Nederland is daar niet bij, maar volgens de delegatieleden zou erkenning van hun republiek door Nederland veel gewicht in de schaal leggen. Waarin een klein land groot kan zijn! Tot nog toe heeft de Nederlandse regering zich op het standpunt gesteld dat erkenning van de republiek Guinee Bissau door meerdere Westeuropese landen gezamenlijk moet gebeuren. De linkse partijen noemen dat een alibi en dat zal het ook wel zijn, want minister Pronk heeft er zelfs geld voor over om de PAIGC te steunen. Steunverlening op multilaterale basis i.e. via de Verenigde Naties. Maar dat zint de delegatie niet, omdat volgens hen de ambtenaren van de VN niet achter de strijd van de bevrijdingsbewegingen staan. Direkte hulpverlening is derhalve hun leus. En Pronk die altijd de multilaterale hulpverlening heeft gesteund, heeft toegez^d dat bilaterale hulp niet uitgesloten is, wanneer de multilaterale kanalen onvoldoende zouden blijken. Maar wie geeft dan de garantie dat het geld niet voor gewelddadige akties zal worden gebruikt? Indien het geld alleen zal worden aangewend voor humanitaire zaken, dan maakt men toch ook geld vrij voor geweld.

De situatie in Guinee Bissau is nu dat de opstandelingen het platteland beheersen, terwijl de Portugezen nog in de grote steden zitten. Het is dus niet zo dat de strijd reeds is gestreden.

Niet alle partijen wilden bij het bezoek van de delegatie aan de Tweede-Kamercommissie aanwezig zijn. De kamerleden van de CHU, CPN, DS'70, RKPN en de Boerenpartij vertoefden elders. De WD en de SGP lieten schriftelijk weten dat zij bezwaren hadden om aan deze bijeenkomst deel te nemen. Namens de SGP-fraktie motiveerde Ir. Van Rossum zijn besluit in een schrijven aan de heer Dankert, voorzitter van de vaste Tweede Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken, als volgt:

Gelet op het standpunt, dat onze fraktie inneemt t.o.v. bevrijdingsbewegingen, waarvan moeilijk kan worden nagegaan of en zo ja in hoeverre zij de plaatselijke bevolking werkelijk vertegenwoordigen, zal het duidelijk zijn dat ik niet aan zo'n bijeenkomst kan deelnemen. Zonder ook maar enigszins te willen pleiten voor het koloniale regime van Portugal is het niet onmogelijk dat wisseling van r^me alleen maar verandering van de ene dictatuur in de andere met zich zal brengen, met mogelijk minder informatie over terreurdaden, omdat inlichtingen over deze daden uit angst voor eigen leven niet naar buiten gebracht kunnen worden.

Onze aanwezigheid zou mogelijk ten onrechte uitgelegd kunnen worden als erkenning van deze bevrijdingsbeweging en dit achten wij ongewenst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen