Subsidie aan de Haagse Post voorlopig afgewimpeld

DE TUD ZAL HET LEREN

Nog voor het bedrijfsfonds voor de Pers er is, wilde Minister Van Doorn van CRM een renteloze lening aan het noodlijdende linkse vreekblad , 3aagse Post" van f 1.200.000 verlenen. De meerderheid van de Tweede Kamerleden besliste echter anders. De heren Scholten (ARP) en Van der Sanden (KVP)dienden de volgende motie in:

De Kamer,

kennis genomen hebbend van het voornemen van de Minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk voor het eerst steun te verlenen aan het weekblad;

eveneens kennis genomen hebbend van de toezegging van de Minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk de statuten — waarin algemene vormen en criteria dienen te worden vastgesteld — van het spoedig op te richten bedrijfsfonds voor de pers voor te leggen aan de vaste kamercommissie voor Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk waardoor gemeen overleg mogelijk wordt alvorens deze statuten definitief vastgesteld zullen worden;

van oordeel, dat tot eventuele hulpverlening aan andere categorieën dan dagbladen niet overgegaan dient te worden dan nadat bedoeld bedrijfsfonds is opgericht;

nodigt de Minister uit de voorgenomen steunverlening aan de Haagse Post op te schorten en voor te leggen aan een aan de hand van de bedoelde criteria werkend bedrijfsfonds voor de pers,

en gaat over tot de orde van de dag.

Voor deze motie stemden de VVD, ARP, KVP, CHU, SGP, GPV, DS70, BP en RKPN, zodat ze werd aangenomen. Ds. Abma zeiover de voorgenomen renteloze lening aan de , JHaagse Post" het volgende.

DE TUD ZAL HET LEREN

De tijd zal het leren, klinkt nog in mijn oren als ik ga beginnen met: Komt , j3e Tijd", komt raad. Als „De TijdJ' aanklopt om financiële steun bij de'Regering, blijkt het raadzaam voor andere periodieken om dit voorbeeld te volgen. Wij zijn niet erg gelukkig met de uitbreiding, die thans geschapen dreigt te worden, om na de dagbladen ook aan weekbladen financiële steun te verlenen, te meer omdat er geen vaste regels zijn geformuleerd voor een geval als dit. Als het op deze maniergaat, ontstaat er grote onzekerheid. Alles gebeurt zo vanuit de losse hand.

Omdat er aanzienlijke bedragen mee gemoeid zijn, is onze reserve alleen maar des te groter. De Minister zelf is nogal optimistisch volgens zijn verklaring, dat de voorgestelde regeling gunstig zal werken, al is hij naar eigen zeggen niet geheel zonder zorg. Die ontboezeming betekent voor ons, dat er opnieuw een rood lichtje wordt ontstoken op het pad van instemming betuigen met het voornemen van het kabinet.

Gesteld is, dat de t.v.-reclame de exploitatie van de dagbladen en uiteindelijk nu ook van de weekbladen bemoeilijkt. Op die manier gaan wij, door de weekbladen ook steun toe te kennen, een stapje verder en schakelen wij over op een volgende versnelling. De vraag is echter, of die zelfde televisie de leesgewoonten constateerbaar gaat wijzigen of, liever gezegd, doet verdwijnen. Velen lezen minder en kijken des te ferventer. Overigens juichen wij dit niet toe. Op die manier neemt het abonneebestand af. Daarom betwijfel ik ten zeerste of de grote sprong van 26.000 naar 40.000 abonnees zal gelukken.

Zal, indien het gebeurt, het aantal abonnees van mentaal verwante bladen niet afnemen? Komen wij dan niet van de regen in de drup en verplaatsen wij de moeilijkheden dan niet? Het komt erop neer dat men het lekkende dak dichtmaakt met de dakpannen van buurman.

De willekeur blijkt ook uit de overweging, dat de prognose voor dit blad gunstiger is dan die voor andere bladen; uiteindelijk zijn het toch maar prognoses, slagen in de lucht.

De grote vraag voor ons is, of De Regering op het terrein van subsidiëring van periodieken zulk een belangrijke taak heeft te vervullen. Ik heb al gesignaleerd dat de grootst mogelijke willekeur ontstaat, doordat de criteria ontbreken. Waarom — ik stel deze vraag om te demonstreren dat er spreken is van willekeur — worden wél bestaande weekbladen geholpen en nieuwe, die — wie weet — in een behoefte kunnen voorzien? Waarom moeten juist alleen maar deze bladen uit de rode cijfers worden geholpen om hoe dan ook gekleurde volzinnen en woorden te laten verschijnen?

OVER PLURIFORMITEIT GESPROKEN

Een andere vraag is, waarom voor de kerkelijke bladen een andere regeling wordt ontworpen en aan welk soort regeling de Minister denkt. Ik zou wel eens willen weten, wat nu eigenlijk kerkelijke bladen zijn. Ik weet dat sommige periodieken min of meer een taak vervullen als orgaan van bepaalde kerken de denominaties. Waarom moet er echter sprake zijn van discriminatie, wanneer er toch duidelijk in en vanuit wellicht kerkelijk georiënteerde en meelevende kringen een gewoon opiniërend blad verschijnt, zonder een directe kerkelijke binding te hebben of een kerkelijke taak te vervullen? Waarom valt een dergelijk blad buiten dit kader? Op die manier wordt toch wel een bepaald testimonium uitgedeeld. Van pluriformiteit blijft zodoende niet zoveel overeind. Trouwens, die pluriformiteit dreigt een mythe te worden.

Meermalen hebben wij uitgesproken dat de Regering op allerlei manieren taken gaat vervullen — in dit geval wil zij depers financieel steunen —, waardoor aan de inwoners van dit land de taak en de mogelijkheid wordt ontnomen om zelf duidelijk aan te geven wat er verschijnen moet en wat niet. De overheid ontneemt hun de mogelijkheid op een effectieve manier te participeren in een bepaald beleid. Het gevolg is dat de roep om een andersoortige participatie dan alleen maar sterker gaat worden. Dat is een participatie die overigens veelal frustreert. Ook de prijsbewustheid en de waardering voor het geboden produkt nemen op deze wijze af.

Vanmiddag is al de gedachte uitgesproken, dat steun betekent afhankelijkheid van de Regering en het risico van: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ik kan dit bezwaar begrijpen. Ik vrees echter nog voor een verdere uitwas. Om het verwijt „wiens brood men eet, diens woord men spreekt, " te ontwijken en te logenstraffen kan een redactie gemakkelijk in de verleiding komen zo hard mogelijk tegen de schenen van de Regering te trappen. Zoiets zou ik alleen maar een indirecte afhankelijkheid willen noemen. Dat geeft echter een heel specifieke bijsmaak, van smaakmakers gesproken. Het schept een hypocriete situatie en hét draagt bij tot de verwarring der der geesten.

Voor de burgers van dit land, voor zover niet bijster sympathiserend met dag- of weekblad, is extra onaanvaard­ baar dat de algemene middelen worden aangewend om steun te verlenen aan media die zich zo extra kritisch uitladen over het doen en laten van de Regering.

NOG EEN MOTIE AANGENOMEN

Met 63 stemmen vóór waaronder die van de SGP, en 60 tegen nam de Kamer nog de volgende motie aan:

De Kamer,

gehoord de discussie over steunverlening aan het opinieweekblad De Haagse Post; van mening, dat nog steeds ten onrechte een onderscheid wordt gemaakt tussen dag- en opinieweekbladen op het punt van b.t.w.-tarief en PTT-tarief;

verzoekt de Regering nader te overwegen:

1. de opinieweekbladen te doen vallen onder het nultarief van de b.t.w.;

2. voor de opinieweekbladen het PTTtarief voor de dagbladen te doen gelden,

en gaat over tot de orde van de dag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen