Kerst-overdenking

door ds H. G. Abma

heeft insgelijks de HEERE beleden, Lukas 2:38.

Er is verscheidenheid der gaven, doch het is dezelfde Geest; en er is verscheidenheid der bedieningen, en het is dezelfde Heere; en er is verscheidenheid der werkingen, doch het is dezelfde God, Die alles in allen werkt. Aan deze woorden dacht ik binnenkomend in de tekst en in het gedeelte, waar de tekst wezenlijk toe behoort. Wij denken Ucht dat het altijd precies hetzelfde moet zijn bij die geheel eender zijn. Bij de Geest, bij de Heere, bij God is verscheidenheid. Laten wij deze gegevens voldoende recht wedervaren?

En er was Anna, schrijft Lukas in het Kerstevangelie. Ja, Anna was er. Immers zij week niet uit de tempel. Zij was door geen duivel, wereld en vlees weg te slaan uit het heiligdom. God dienend nacht en dag. Er staat niet dag en nacht, zoals wij altijd zeggen. Het begint met de nacht. De nachten waren haar voornaamste tijden om God te dienen. Ja toch. Het staat er. Een tekstverwijzing brengt ons van Anna bij Hanna. Inderdaad zijn er bij allerhande verschillen merkwaardige overeenkomsten. Maar het ging de oude weduwe in Jeruzalem wel om het Kind, dat volkomen verlossing teweeg brengt.

Simeon kwam er gemakkelijker. Tenminste als wij zo lezen. De Heilige Geest was op hem. Hij kreeg een goddelijke openbaring door de Geest dat hij de Christus nog mocht aanschouwen eer hij stierf, en tenslotte was het de Geest, Die hem ingaf om naar de tempel te gaan, omdat de Heere nu snellijk naar Zijn tempel komen zou. Hij kreeg alles. Even gaan onze gedachten uit naar de bekende psalm van vroeg opstaan, laat opblijven, brood der smarten eten; het is alzo dat Hij het Zijn beminden in de slaap geeft. Nu ja, in de slaap, het wordt evenwel de beminde Simeon echt wel geschonken. Op het oog was Anna's weg moeilijker. Na zeven jaar al weduwe en smartebrood eten. Vroeg opstaan en laat opblijven, sterker: nacht en dag de Heere dienen. Maar ik weet wel zeker dat Anna erg er tegenin zou gegaan zijn, wanneer iemand op die manier haar leven en haar dienen van de Heere op die manier had willen verwoorden. Haar hart en haar doen immers was uitvoerig verklaard en de langste psalm, die zingt van een oprechte en welgezinde liefdesdienst die nooit verdriet. Zij mocht echt weduwe zijn. Zij hoopte immers op God.

Anna heeft ingelijks de HEERE beleden. Anna benijdde Simeon niet en Simeon benauwde Anna niet. Anna maakte er geen zaak van dat Simeon het Kindeke in de armen had, omdat dit een moeder in Israël eer zou toekomen. Anna zei niet dat zij dingen moest voorzeggen, omdat zij tenslotte toch profetes was. Het zou haar niet gedeerd hebben als zij ervaren had, dat Simeons woorden exact staan opgetekend in het Evangelie, terwijl van haar slechts geschreven is dat zij beleed, maar niet wat zij beleed. Wanneer kinderen Gods, dat zijn kinderen van hetzelfde Huis, als broeders en zusters samen zijn, wanneer zij op hun plaats zijn - en zijn zij niet op hun plek als zij in de tempel verkeren en zeker niet wanneer zij in de tempel aanwezig zijn, wanneer het Kindeke in Wien de volheid Gods woont daar is? - voorwaar dan is het goed, dan is alles goed. Dan brandt zonder doven liefdevuur.

In de volheid der tijden bracht de getrouwe Vader vuur van de hemel in een grimmig koude wereld. En Christus stort samen met de levendmakende Geest, Die Hij verwerven zou, liefde uit in harten van Simeons en Anna's. Wanneer de Geest die liefde in de harten uitgiet moet je dat toch merken? Kun je ook niet nalaten, dat te laten merken. O, wat ben ik in de kerkelijke en godsdienstige wereld? Kil klinkend metaal of een luidruchtige vaak kijvende schel? Hoe leven wij in een omgeving waar bij ontelbaar velen de liefde is verkond. Al heb ik de hoogste cijfers voor Godsdienst en ik heb de liefde niet dan ben ik werkelijk niets. Denk er toch alstublieft niet anders over Insgelijks de Heere beleden. Wat heeft zij dan beleden? Straks spreekt zij tot alle Jeruzalemse zondaars, die desalniettemin de verlossing in Jeruzalem hebben verwacht. Natuurlijk heeft zij de Verlosser beleden en getuigd van de verlossing!

Er zal wel eens geklaagd worden. Over de morgen, die niet komen wil. De morgen ach wanneer? Maar als nooit de bitt're klacht doorbroken wordt om daarvan, dat is van de verlossing, te spreken, dat kan niet goed zijn. Dies vertelt men in ons land al de wonderen. Wonderen uit vrije gunst, die door de overmacht van de Heilige Geest ons en onze kinderen maken tot wonderen. Ook in die zin zou het kunnen bevestigd worden: „Ziet, ik en de kinderen, die de HEERE mij gegeven heeft, zijn tot tekenen en tot wonderen in Israël, van de HEERE der heirscharen, Die op de berg Sion woont." Maar dan wel op deugdelijk fundament. Vanwege Hem, Die de Naam kreeg Wonderlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen