Meditatie

In den toorn gedenk des ontf ermensHab.3:2c.

Ook nu mogen wij ons wel laten onderwijzen door de profeten, die de Heere aan Israël gaf. Want door deze profeten sprak God Zelf. Toen tot Israël, nu tot ons. Dan spreekt Hij woorden van waarschuwing en vermaning bij het verlaten van de Heere. Ook woorden van troost en bemoediging tot hen, die Hem verwachten.

De profeet Habakuk werd tot het volk van Juda gezonden. Het was de tijd, dat ook de profeet Jeremia profeteerde. Uit diens boek is ons de tijdsomstandigheid goed bekend. De reformatie van Josia was weer teniet geraakt. De afgoderij kwam weer spoedig op, omdat zij in het hart van het volk leefde. Uitwendig was er veel godsdienstig vertoon. Het volk ontleende er zelfs wel rechten aan. Maar de oprechte vreze des Heeren ontbrak.

Wat Habakuk ziet als toekomend gericht, grijpt hem geweldig aan. Het vervolg van dit hoofdstuk gewaagt ervan. God nadert in triomftocht. Zijn zegewagen is omstuwd door zijn gevolg. Vóór Hem uit gaat de pest, op de voet volgt Hem het verderf. Als Hij stilstaat wankelt de aarde, sidderen de volken, de bergen worden verbrijzeld. Wie zal bestaan voor Zijn toorn?

De profeet hoort het geruis van Gods voetstappen. De Heere zal het gericht over Juda niet uitstellen. Het gericht van de toekomstige verwoesting van Jeruzalem ontzet de profeet.

Hij staat voor Gods aangezicht en heft zijn ogen op tot God. Hij vlucht niet weg voor de Heere. Want door genade kent hij die heerlijke en vreselijke God als zijn God. Met vrijmoedigheid pleit hij op zijn ontfermen. Hij moet Gods oordelen billijken. Hij kent de rechtmatigheid van diens toorn. Maar bidt met priesterlijke bewogenheid of de Heere Zijn werk in het midden der jaren in het leven wil behouden. Hij bidt of de Heere ook in die gerichtsjaren Zijn gemeente, de kerk van het Oude Testament wil gedenken. Of zij niet ten onder zal gaan. Gods oordeel begint bij Gods huis. Laten we niet allereerst zeggen: de wereld is verkeerd, maar laten we verstaan dat het oordeel bij Gods huis begint. Een oordeel is verscheurdheid, een oordeel is het loslaten van de waarheid van Gods Woord. Maar ook het zoeken van een dode vormelijkheid, waarin de ware, ootmoedige vreze des Heeren gemist wordt. Waarin de liefde ontbreekt. Dit alles door eigen schuld.

Daarom is ook het gebed zo noodzakelijk of de Heere Zijn werk bekend wil maken. Maak het bekend aan hen in wie het gewerkt is, opdat zij mogen spreken: in God is al mijn heil, mijn eer. Zodat ze mogen schijnen als lichten in deze wereld. De verdrukkingen kunnen daartoe meewerken. Denk aan de 3 jongelingen in de vurige oven.

Tenslotte bidt Habakuk of de Heere: in Zijn toom des ontfermens wil gedenken. Zijn toorn heeft Israël zich, hebben wij ons waard gemaakt. Nu bidt de profeet: „Heere, neem redenen uit uzelf om genadig te zijn. In ons zijn ze niet. Maar Ontfermer is Uw Naam." Christus' komst komt uit Zijn ontfermen voort. „Aanschouw toch Heere Uw gezalfde Koning. Gedenk Hem in genade. Rechtvaardig zou U ons kunnen slaan tot verdervens toe, maar gedenk des ontfermens", zo smeekt Habakuk.

Zo bad ook Mozes: „Laat uw werk aan uw knechten gezien worden en uw heerlijkheid over hun kinderen." Het oordeel kwam, dat Habakuk geprofeteerd heeft. Maar ook het gedenken des ontfermens nam geen einde.

Zo zal de Heere sparen, dragen en redden tot Zijn Gemeente is vergaderd. Donkere dagen zijn te verwachten, maar de poorten der hel zullen Zijn Gemeente niet overweldigen.

Laten we toezien, dat we Dien, Die spreekt, niet verwerpen maar ons buigen voor Zijn voeten.

Vlissingen

Ds. H. Paul.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen