Voetwassing - bloedwassing

door Ds. H. Westerhout

„Indien Ik u niet wasse, gij hebt geen deel met Mij" Johannes 13:8b

De discipelen zitten met de Heere Jezus aan tafel. Naar een ander evangelie ons voorhoudt, hebben zij getwist wie de meeste zou zijn. Helaas, een nog niet uitgeroeide zonde, die juist onder christenen pleegt voor te komen.

De kwestie is brandend actueel bij het aanliggen aan de paasmaaltijd. Alles staat gereed. Op tafel en onder tafel. Over drie voorwerpen op de grond gaat het. Een linnen slavenkleed, een bekken, water. De voeten moeten gewassen worden. Stof en zand kleeft eraan. Naar de gewoonte der wet behoeft niemand het te doen. Dit is een werkje voor vrouwen of buitenlandse slaven.

Détalschildering laat ons het heerlijk beeld van Christus zien. Johannes schrijft door de Geest van God een evangelie met een geestelijke strekking. Achter de woorden in dit evangelie ligt altijd meer. Zo ook hier. Jezus legt Zijn klederen af. Dit is een zinnebeeldige handeling. Jezus, de eniggeborene van de Vader legde de heerlijkheid af. Hij achtte het Gode evengelijk zijn geen roof.

Het is de symbolische taal die ons in wil leiden in Zijn vernedering en vleeswording. Het woord afleggen wordt ook gebruikt in hoofdstuk 10:17. De Goede Herder legt Zijn leven af.

Verstaat u dit? Niet verstandelijk, maar geestelijk en hartelijk? Hij deed dat met het oog op Zijn Vader en voor (i.p.v.) Zijn verloren kerk. Om te betalen wat Hij niet geroofd had.

De détailschildering gaat door. Hij giet water in het bekken. Het is de zinnebeeldige taal van het bloed van Christus. Zijn huid en aderen gingen open. Handen en voeten werden doorgraven, doornageld en doorscheurd.

Zijn weg en werk afgebeeld. Denkt u er al aan, dat u door uw schuld Zijn kroon hebt gevlochten en Zijn beker hebt gevuld. Daar brengt de Geest van Christus Gods kind toe. In de weg van de toepassing met het bloed der verzoening.

Als Simon Petrus aan de beurt is, klinkt er protest. Een vragende uitroep: „Heere, zult Gij mij de voeten wassen? " Hij wil niet gewassen worden. Vindt hij het vernederend voor Christus? Ongerijmd en ongepast voor de Meester? Hij verstaat het niet. Naar Christus woord zal hij het na dezen verstaan. Het verzet houdt echter nog niet op. Een mens zwicht zomaar niet. Zijn ijdele en verkeerde gedachtengang blijkt. Hij denkt dat de Meester hem eert in de voetwassing, 't Is echter niet waar. Dit is geen eerbewijs, maar een aanwijzing van de schande en oneer van Simon Petrus door de voetwassing. De ergste zonde komt openbaar. Wij zijn vijanden van onze zaligheid. We verzetten ons tegen de reiniging. Tegen de wet des Geestes des levens in Christus Jezus gaan wij in. Wij vinden ons nog te goed om gered te worden. Vijanden van het kruis.

Wanneer gaan we 't zien? , , Na dezen zult gij 't verstaan.'" De Geest Gods leidt in alle waarheid. Hij maakt een zondaar klein voor God, Hij doet door alle gronden beenzakken. Zoals bij Simon. Hij gaat er iets van verstaan na de diepte van zijn val en verloochening, verbrijzeld en verslagen heeft hij zelf niets meer over, maar alles tekort. De Geest doet hem alles vinden in en bij het Lam. De scherpte van het Woord van Christus is gedompeld in de eeuwige liefde Gods. „Indien Ik u niet wasse, gij bent geen deel met Mij."

Is dat water zo belangrijk? Nee, 't gaat om de symboliek. Het wassen met water is het symbolische teken van het gewassen worden door het bloed van Christus (Op. 7:14). Men schrikt in het kerkelijk leven nogal eens voor harde woorden. Harder dan dit Woord kan niet, liefdevoller ook niet. Geen deel aan Christus wordt geen deel met Christus. Brengt het ons al tot gebed. , , Ai, was mij wel van ongerechtigheid." Leerden we ons zien als stinkend en onrein voor God? Het Woord en de Geest stellen Hem voor ogen: Christus, Die onze vuiligheid kan en wil afwassen. De Vader keurt dit werk van de Zoon goed. De Zoon weet ten volle de onvergankelijke waarde van zijn bloed. De Geest prijst Hem aan. Hebt u al geleerd dit eerbieding te aanvaarden? Of keurt u het bloed van Hem af?

Geen deel aan Mij, geen deel met Mij. De Oud-Testamentische beeldtaal over de landverdeling. De Israëlieten ontvingen een deel van God in het beloofde land. Geen deel met Christus is buiten blijven. Niet in het beloofde land komen. De onreinheid blijft tussen u en God zitten.

De Doorbreker werkt echter door. Hij buigt zich neer. Hij wast zielen in en door zijn bloed. Hij brengt ze uit de grote verdrukking thuis. Zij belijden het: Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn, naar 't erfgoed daarboven, in 't Vaderlijk huis, „gestorven voor mij" zal mijn zwaneUed zijn.

Goedereede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen