Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De begraafplaats: geen kerkhof meer

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De begraafplaats: geen kerkhof meer

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

HARDERWIJK - „Op de algemene begraafplaats in Harderwijk komt een apart gedeelte voor Islamieten. De commissie Openbare Werken ging hiermee gisteravond unaniem akkoord".

Het bovenstaande citaat was te lezen in een landelijk dagblad op 10 juli jl. Steeds vaker zal het in de toekomst voorkomen dat dergelijke verzoeken de gemeenteraad bereiken. Tot nu toe werden overleden islamieten veelal teruggebracht naar hun land van herkomst om daar begraven te worden. Naarmate echter meer complete gezinnen en families zich in ons land vestigen en de volgende generatie meer en meer in onze samenleving integreert, zal de behoefte om ook hier begraven (of gecremeerd) te worden, toenemen. Daarbij komen dan de specifieke wensen van deze bevolkingsgroepen dikwijls heel nadrukkelijk aan de orde.

WETTELIJKE REGELINGEN

Volgens de Nederlandse wetgeving moet elke gemeente in het land afzonderlijk, of met één of meer andere gemeenten tezamen, tenminste over een „gemeentelijke begraafplaats" beschikken. Doch daarnaast kent de wet bijzondere begraafplaatsen. Een bijzondere begraafplaats kan worden aangelegd en in stand gehouden onder andere door een kerkgenootschap. De wetgeving zegt dienaangaande: „Een kerkgenootschap is gerechtigd tot het hebben van één of meer kerkelijke begraafplaatsen tot een zodanige uitgestrektheid als overeenkomt met een redelijk deel van de grond welke in de gemeente voor begraafplaatsen bestemd is."

Vandaar dat we soms in rouwadvertenties de aanduiding „Ned. Hervormde Begraafplaats" aantreffen. Ook is van die mogelijkheid in het verleden op veel plaatsen gebruik gemaakt door Rooms-Katholieken en Joden. Voor zover een kerkgenootschap geen gebruik maakt van de bevoegdheid tot aanleg van een eigen begraafplaats, wordt op zijn verzoek door de gemeenteraad een deel van de gemeentelijke begraafplaats te zijner beschikking gesteld. In veel gemeenten treffen we op de algemene begraafplaats dan ook velden aan voor Oud-Katholieken, Rooms-Katholieken enz.

JOODSE BEGRAAFPLAATSEN

Binnen het geheel van de godsdienstige voorschriften en verlangens die ten aanzien van het begraven bij de diverse bevolkingsgroepen leven, nemen die van de joden een geheel eigen plaats in. Van oudsher heeft dat er toe geleid dat afzonderlijke joodse begraafplaatsen zijn aangelegd.

De Talmoed (de joodse wet-interpretatie met de commentaren) schrijft o.a. voor dat een graf niet geroerd mag worden; de aarde rondom behoort de overledene toe. Joodse graven worden niet geruimd. Alle doden moeten uit hun graven kunnen opstaan. Voorgeschreven is eveneens dat niets, geen zand of stenen, de begraafplaats mag verlaten.

Deze regels zijn min of meer bekend en worden algemeen gerespecteerd in onze wetgeving en in onze samenleving.

Gezien in het licht van het feit dat steeds meer immigranten uit niet-Europese landen en hun nakomelingen in ons land begraven willen worden, is het niet verwonderlijk dat de Moslimgemeenschappen ook een beroep zullen doen op de gemeentebesturen en dat de Hindoes aan de crematies bepaalde eisen stellen.

Met name de Moslimgraven wijken nogal eens af van die, welke in West- Europa gebruikelijk zijn. Aan het inrichten van specifieke graf velden bijvoorbeeld ten behoeve van Moslims zal op grond van de Wet op de lijkbezorging kunnen worden voldaan. Bij de aanleg daarvan is een belangrijke eis dat er sprake is van een afgesloten deel. Bepaald niet noodzakelijk is het, dit te realiseren door middel van een muur. Een heg bijvoorbeeld is ook voldoende.

INRICHTING

Verder dienen de graven zodanig te zijn gesitueerd dat de overledene op zijn rechterzij, met het hoofd in de richting van Mekka kan liggen.

Het komt relatief vaak voor, dat men niet meer dan slechts één diep wil begraven; of dat men de overledene wil begraven in zittende houding. De Wet staat deze mogelijkheden zonder meer toe. Wel zal de gemeente voor dit soort graven bijzondere tarieven moeten vaststellen. Bij het advies ten aanzien van tarieven kan men rekening houden met een afzonderlijk graf veld of met het begraven op een algemeen bestaande grafakker. Als men één diep wenst te begraven op een bestaand algemeen grafveld, moet dit mogelijk zijn, indien tenminste voor drie of vier graven wordt betaald.

In een eigen graf heeft men uiteraard het recht om één, twee of drie stoffelijke overschotten te begraven.

„VREEMDE" RITEN

Andere veel voorkomende wensen zijn o.a. een watervoorziening in verband met rituele wassing (de wudzü) van allen die de dodendienst bijwonen; een gebedsplaats met overkap­ ping en de mogelijkheid tot bewassing van het stoffelijk overschot. Soms wil de famiHe het graf delven en/of dichten (onder toezicht van personeel van de begraafplaats). Ook kan het voorkomen dat islamieten de wens te kennen geven hun doden ongekist te begraven.

Bij dit alles is het goed te beseffen dat niet alles voor rekening van de gemeente behoeft te komen. Nog afgezien van principiële aspecten, kan vastgesteld worden dat een specifieke moslimgebedsplaats niet overdekt behoeft te zijn; dat bewassing van de overledene ook elders (in het ziekenhuis, bij de uitvaartverzorger) kan plaatshebben. Daar hoeft de gemeente niet in te voorzien.

WAAR LIGT DE GRENS?

De grens van hetgeen onze instemming kan hebben, ligt op de eerste plaats in Gods Woord. Vanuit dat Woord geldt het begraven als een voorgeschreven vorm van lijkbezorging. Dat zal dan ook de norm moeten zijn, zowel in wetgeving landelijk als in regelgeving plaatselijk. In dat licht gezien zal er geen ruimte kunnen zijn voor het verlenen van medewerking aan het treffen van speciale voorzieningen ten behoeve van crematie van aanhangers van het hindoeïsme. Daar is de crematie een zeer belangrijk onderdeel van hun godsdienst en wordt met zeer veel rituelen omgeven.

Begraven is een bijbelse norm. De wijze waarop is niet voorgeschreven, hoewel de overheid natuurlijk zeer terecht maatregelen neemt en heeft genomen bijv. me, t-betrekking tot de volksgezondheid.

Zonder in te stemmen met de religieuze achtergronden hebben wij, binnen het kader van de normering en met inachtneming van wettelijke voorschriften, ruimte te laten voor opvattingen en gebruiken van anderen.

D. Nieuwenhuis

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 juli 1990

De Banier | 20 Pagina's

De begraafplaats: geen kerkhof meer

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 juli 1990

De Banier | 20 Pagina's