MEDITATIE

"En ziet, Ik ben met ulieden al de dagen, tot de voleinding der wereld. Amen."

Matth. 28: 20

et zijn zeer troostrijke woorden, waarmede de e\'angeiist Mattheüs zijn I^angelie besluit. Het zijn de laatste woorden, ge- \loeid van de lippen des Ileeren, als Hij gereed staat op te varen ten hemel. Veertig dagen had Hij nog op aarde vertoefd. Thans zien we de elf jongeren verzameld op de Olijfberg, waar Jezus hen beseheiden had. Hij is in het midden \an hen. Welk een ontroerend ogenblik, de \ertegenwoordigers \an (; hristus' kerk hier \'erzameld te zien aan Zijn voeten. Seheiden gaat Hij van Zijn jongeren, om bezit te nemen van Zijn glorietroon in de hemel en vandaar Zijn gezegende heerschappij uit te oefenen over Zijn door Zijn bloed gekocht erfdeel. Maar zal Hij lichamelijk scheiden van Zijn jongeren, toch zal Hij met hen zijn. VC'elk een getuigenis, welk een vaste verzekering geeft Hij van Zijn bestendige tegenwoordigheid en blij\ende gemeenschap hij en met hen. Neen, zij zouden niet aan zichzelf overgelaten v\'orden. "Ik ben met ulieden", zegt Hij. Het is niet: "Ik zal met u zijn", maar: "Ik ben met ulieden".

Welke tegenwoordigheid is dit? Van hoedanige aard is zij? Neen, niet naar het lichaam zou Hij bij hen blijven. Dan ging Hij \an hen. Dan wordt Hij opgenomen in de hemel en gezet aan 's Vaders rechterhand. Zij zouden Hem met hun sterfelijke ogen niet meer zien. En toch zou Hij met hen zijn. Zij zouden Zijn geestelijk nabijzijn des te meer ervaren. Met Zijn (iodheid, majesteit, genade en (ieest wijkt Hij nimmermeer van de Zijnen. Welk een weldaad.

De klacht is Sion niet vreemd: "de Heere heeft mijner vergeten, de Heere heeft mijner verlaten". Of: "de 'trooster, die mijn ziel placht te troosten, is ver van mij". Dan .schijnt de Heere in Zijn belofte te falen. En toch, dat kan niet. Hij kan Zich wel bedekt houden voor de ziel Zijns volks, maar Zijn geestelijke nabijheid aan hen onthouden, neen, dat kan niet. (ieen enkel ogenblik. Zeker, onze ziel kan zo bezwaard zijn; ons oog met doflieid geslagen, door droefenis overmand. Maar dat doet niets tekort aan Zijn bijblijvende tegenwoordigheid bij de Zijnen. Zeker, Hij is nu in de hemel, zit aan 's Vaders rechterhand, \er\'ult daar Zijn Hogepriesterlijke bediening. Hij vertegenwoordigt Zich daar gedurig bij de Vader in de kracht van Zijn offerande, maar dit verhindert niet Zijn bestendige tegenwoordigheid bij Zijn \()lk. Door het geloof zal Zijn nabijheid worden gekend en Zijn tegenwoordigheid worden gesmaakt. Dat kan geen vijand verhinderen.

De onzienlijke, geestelijk gemeenschap van de \erheerlijkte Borg met de Zijnen kan door geen enkele menselijke wet worden verhinderd. Hier wordt de stem des drijvers niet gehoord. Hier heeft satan geen macht. (; hri.stus' gemeenschap met Zijn volk is een blijvende gemeenschap. Zij is maar niet voor een ogenblik. Nog wandelt Hij tussen de zeven gouden kandelaren. Nog is Hij bij Zijn volk. Welk een vertroosting; Hij is bij de Zijnen tot de voleintling der wereld. Hoe zorgelijk de tijden ook mogen zijn. Hoe ook donkerheid de aarde bedekt en duisternis de volken.

O zeker, dag aan dag wijkt Zijn volk van Hem af, maken zij Zijn tegenwoordigheid zich onwaardig. Maar toch, dit maakt Zijn laatste troostwoord niet krachteloos. Hij is en blijft bij de Zijnen en bedekt al hun ongerechtigheid en reinigt hun harten door Zijn genade. Wel wandelt Hij soms in de donkerheid, maar nooit ver van hen, In Zijn bitterste lijden in (lethsemané gaat Hij niet verder dan een steenworp van Zijn discipelen af. Daarom, die gunstrijke tegenwoordigheid van de verheerlijkte Borg is de stok en de staf der vertroosting Zijns volks. De scheidende Borg wist wat Zijn jongeren wachtte. Aan hoeveel smaad en verachting zij zouden bloot staan, aan hoeveel spot en hoon, straks reeds op de Pinksterdag. Hij wi.st aan hoeveel gevaren en verdrukking zij onderhevig zouden zijn, waarin zij ervaren zouden, dat zij als schapen waren uitgezonden tussen de wolven. Dat zij onderworpen zouden zijn aan verzoekingen des satans. Maar dan zouden zij ervaren, dat, alhoewel Hij lichamelijk van hen was heengegaan, Hij nochtans met hen was, ook wanneer zij voor raadsheren en overheden zouden gesteld zijn.

En zeg mij, is er ooit een weg van ziekte, van armoede, van moeite en strijd te zwaar geweest om met de Heere te betreden? Hebben de martelaren er niet van gezongen onder de wreedste folteringen, als vuur hun lichamen verteerde? Daarom: troostrijke belofte.

Welk een onwaardeerbaar testament liet (Ihri.stus achter voor al de Zijnen. Neen, met Zijn vijanden is (Christus niet. Hij is niet met degenen die een ijdel vertrouwen koesteren en de wortel des levens missen. Saul vliedt tot de tovenares te Endor. Demas tot de wereld. En het baat Judas niet of hij in wanhoop uitroept: "Ik heb verraden onschuldig bloed". O zondaar, zie toe. Buig u nog voor Hem neder Maar Sion komt op uit de woestijn leunende op haar liefste, Die Zijn kracht in haar zwakheid volbrengt Sion zal niet bewogen worden, (iot is in het midden van haar.

Daarom behoeft gij niet te vrezen, gi allen die op de Heere hoopt. Hei woord Zijner belofte blijft vast en on gebroken. Het is de zalige troost en sterkte van Jezus' hemelvaart: "Er ziet, Ik ben met ulieden al de dager tot de voleinding der wereld".

wijlen ds. J.D. Barth

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen