Waar de blanke top der duinen ...

Daar startten wij vrijdag 15 april jl. ons zevende werlcbezoek. Al vroeg werden we, raads-, staten- en kamerleden, ontvangen op het gemeentehuis van Katwijk. Katwijk, de grootste van de tien gemeenten in de Duin- en Bollenstreek. Op het gemeentehuis werd door het college van B& W de koe maar gelijk bij de horens gepakt. Hoewel voor Katwijk geen zee te hoog gaat, kunnen er toch wel wat golven zijn. Neem de herverdeling van de uitkering van het Gemeentefonds. Gemeenten kunnen financieel fors gekort worden, wat inhoudt dat de gemeentelijke belastingen en heffingen weer omhoog gaan. In wezen gaat het dan ook om de aantasting van de gemeentelijke autonomie.

Ook de huisvesting voor de eigen inwoners en asielzoekers vormt een groot probleem voor de gemeente. Katwijk heeft te weinig ruimte om dit op te vangen.

In het psycho-geriatrisch verpleeghuis 'Overduin', het volgende programmapunt, kon de directie haar zorg kwijt over de ontwikkelingen op het gebied van de wet- en regelgeving in de gezondheidszorg. Terwijl de overheid zegt terug te treden, wordt de gezondheidszorg met steeds meer regels geconfronteerd: WZy BOPZ, BIG, WGBO en Wet op het Mentorschap, om eens wat te noemen. Een hulpverlener zal dan ook geen risico meer durven nemen en alles vast gaan leggen.

Daarna gingen we in vliegende vaart naar Vliegkamp Valkenburg waar het morgenprogramma werd afgerond. In de briefingroom van de basis lichtten de commandanten ons in over de activiteiten van de twee squadrons Orions P3c die op Valkenburg gestationeerd zijn. In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is het aantal manuren niet gedaald na de val van de Berlijnse muur. Het is zelfs fors toegenomen door o.a. deelname aan VN-operaties, anti-drugsoperaties en surveillance boven de zeeën.

Ook de toekomst van het vliegveld bleef niet onbesproken. Als de politiek het wilde, dan kan de basis verhuizen. Dat is geen probleem. Maar, dan moeten de politici zich wèl realiseren dat ruim 600 miljoen gulden aan kapitaal vernietigd wordt. Bepaald geen zakcentje en tegen geen dovemansoren gezegd overigens.

Na het eten werd de draad weer opgepikt op bloemenveiling Flora in Rijnsburg. Hoewel qua oppervlakte Rijnsburg een kleine gemeente is, is het wel een bloeiende gemeente waarin kansen voor werk zullen blijven bestaan. Een niet onbelangrijk aandeel daarin leveren de agrarische bedrijven en Flora, een complete snijbloemen-exportveiling. Op het gebied van bolbloemen (tulpen, narcissen, hyacinten, gladiolen) en zomerbloemen geeft Flora de toon aan in Nederland. Er zijn zo'n 3.000 Flora-aanvoerders uit binnen- en buitenland die hun bloemen aanbieden die via Flora hun weg vinden naar de handelsbedrijven en bloemisten. Toch kregen we ook hier - naast alle bloemengeur en zonneschijn- mèt de bloemen nog een aandachtspunt mee: Nederland gaat te duur produceren en tast haar eigen concurrentiepositie aan. Dat levert een groot gevaar op voor de Nederlandse producent. Ook het Rijtijdenbesluit heeft de nodige vragen opgeroepen. Een wagen moet stilstaan, ok. Maar heeft men zich in Den Haag wel gerealiseerd dat bloemen aan bederf onderhevig zijn, zodat stilstaan eigenlijk niet kan?

In de Keukenhof - het kloppend hart van de bollenstreek- werden we geïnformeerd door een woordvoerder van de werkgroep "Op boUengrond" over de mogelijkheden en onmogelijkheden van de bloembollen. Die doen het goed in de bloembollenstreek. De grond is van dien aard dat deze heel goed geschikt is voor de bollen. Er zijn zelfs soorten die alleen maar op deze grond kunnen groeien, zoals de hyacinten. Die zijn uniek voor Nederland en vormen dus ook een speerpunt van de bloembollensector. Het ruimtelijk beleid moet dan ook niet in handen komen van mensen die het vak niet kennen. Het gevolg daarvan zal zijn dat de bollenstreek dan verdwijnt. En daar kunnen de bloembollenkwekers zich bepaald niet in vinden. De bloembol doet het namelijk niet op elke soort grond. De bollenstreek moet dus niet verdwijnen is de opvatting van de werkgroep.

Na een bezoek op het gemeentehuis van Lisse werd in het Katwijks Museum met een rondleiding het werkbezoek afgesloten. Toen zat ook het karwei voor ing. M. Vooijs (Katwijk), de organisator, erop.

Natuurlijk konden de staten- en kamerleden niet op elke vraag of probleem een antwoord geven. Toch noteerden zij alles 'dankbaar' om er in de staten en de kamer hun winst mee te doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen