TEKST & UITLEG

I n het eerste artikel werd in het Icort de houding van de partij ten opzichte van het gebruik maken van radio en televisie in het verleden op een rij gezet. Daarna werd bezien of er argumenten te vinden waren die een bijstelling van de in het algemeen afwijzende houding zouden rechtvaardigen. Het antwoord daarop was: Nee;

Toch kwam er enige verandering in de loop der jaren. Steeds vaker werd hier en daar een minder vergaande afwijzing zichtbaar. Steeds meer stemmen werden gehoord die er op wezen dat het gebruik maken van een medium nog niet betekent dat men er ook mee instemt. Er ontstond dan ook een steeds minder aarzelende medewerking als men de verwachting had dat het SGP-geluid tot zijn recht zou komen. Ook doordat de publieke debatten zich steeds meer via de media afspelen, verschoofde passieve houding (t.o.v. de radio) tot een meer actieve.

oe hier op te reageren? Het Hoofdbestuur vindt een krampachtige houding ongewenst. Daardoor ontstaat een karikatuur, zoals de SGP-er met de hoed voor zijn gezicht. Ook zal het afslaan van een voorgehouden microfoon of het zich onwelwillend gedragen voor een plotseling op ons gerichte camera geen positieve bijdrage leveren aan het denken over onze beginselen. Het zal ons isolement versterken en het beeld bevestigen dat SGP-ers wereldvreemde mensen zijn.

Niet krampachtig

Anderzijds wordt het actief gebruik van radio en televisie ten principale door het Hoofdbestuur negatief beoordeeld. Dit zeker wanneer verondersteld kan worden dat de media het reformatorisch gedachtengoed niet (meer) begrijpen. Zelfs bepaalde kranten staan dan ter discussie, maar - anders dan bij radio en televisie- kan daarbij altijd geëist worden dat vooraf inzage verschaft wordt in de publikatie.

In praktische zin betekent dit dat een passieve opstelling onzerzijds is geboden.

Wat is passiefi*

en passieve opstelling houdt in, dat we geen contact zoeken met deze media en voor zover we worden benaderd (bijvoorbeeld voor een interview) afzien van deelname aan uitzendingen die plaatsvinden vanuit een studio of vanuit een andere lokatie waarvoor we ons, uitsluitend en alleen daarvoor, in de richting van deze media moeten begeven. Het op verzoek verstrekken van informatie of een toelichting op ons standpunt als zodanig aan vertegenwoordigers van deze media is niet bezwaarlijk.

Indien er noodzakelijke bijeenkomsten zijn - waar de SGP als partij functioneel aanwezig moet zijn- en waarbij er tegen onze wil radioen/of televisie-opnamen worden gemaakt, dan behoeven we deze bijeenkomsten niet te mijden. Tot noodzakelijke bijeenkomsten worden gerekend alle vergaderingen van Kamers, Staten en Raden, overheidscommissies, bestuurslichamen en dergelijke. Voor zinvolle bijeenkomsten, zoals verkiezingsavonden, geldt hetzelfde, tenzij deze ondubbelzinnig in strijd zijn met Gods geboden (bijvoorbeeld uitzending op zondag). In dit geval dienen we uiteraard een bijeenkomst niet te bezoeken.

Om alle misverstand te voorkomen, voegen we hieraan toe, dat met 'noodzakelijke en zinvolle bijeenkomsten' in dit verband vanzelfsprekend niet worden bedoeld de bijeenkomsten die wij als Staatkundig Gereformeerde Partij zelf beleggen, hetzij in verkiezingstijd of daarbuiten.

Actief/passief

1 met al blijft het moeilijk, zo niet onmogelijk, om voor alle mogelijke situaties een pasklare en bevredigende oplossing te formuleren. Ook omdat niet altijd precies aangegeven kan worden waar precies de grens ligt tussen actief en passief gebruik.

Als een SGP-vertegenwoordiger plotseling een microfoon voor de neus gehouden wordt om hem om zijn mening te vragen, is dat iets wat de betrokkene zelf niet heeft gezocht. Dat geldt evenzeer voor de camera die ongevraagd beelden maakt van SGP-ers tijdens bestuurlijke bezigheden. Duidelijk is dat dit dan ressorteert onder passief gebruik. Anders wordt het wanneer men in de studio van een omroep wordt uitgenodigd. Dan is sprake van actief optreden. En het is en blijft de algemene partijlijn dat alle actief hiermee omgaan, ontraden wordt.

Toch is ook daarmee nog niet alles gezegd. Er zijn situaties waarin de verslaggever, in plaats van in de wandelgangen te 'vragen naar een mening', verzoekt om even in een kamer apart te gaan zitten om te horen hoe onze SGP-er ergens over denkt. Hier begint het probleem van de grensbepaling.

Ook zijn niet alle omroepen hetzelfde. Dat geldt voor de landelijke, maar zeker ook voor de lokale. Er zijn landelijke omroepen waarbij zelfs bij volledig passief gebruik onze medewerking op een zo laag mogelijk pitje brandt vanwege eerder opgedane slechte ervaringen. Of vanwege het gegeven dat er zo weinig begrip is voor ons gedachtengoed dat men er eigenlijk alleen maar de draak mee kan steken. Ook het door ons geaccepteerde medium van de schrijvende pers benaderen wij immers genuanceerd. In lang niet alle dagbladen, weekbladen en periodieken wil de SGP in verkiezingstijd adverteren. En ook daarbij zijn 'grensgevallen' op te noemen.

Bij een lokale of regionale omroep lijkt de afweging soms moeilijker. Het gehalte van de (doorgaans uitsluitend) radio-uitzendingen is, vergeleken met dat van de nationale omroepen, dikwijls van een hoger niveau. Meer informatief en minder amusement. Toch scharen we ze allemaal onder dezelfde noemer. Ten principale is er geen verschil. Ook van de 'meest nabije' omroep - of deze nu lokaal, regionaal of nationaal opereert- gaat om twee redenen een verkeerde stimulans uit. Het gebruik maken hiervan doet steeds minder beducht zijn voor de verleidende en schadelijke aspecten van radio en televisie en daarnaast is er het gevaar van het infiltrerend "evangelisch" denken, dat vaak wars is van het reformatorisch gedachtengoed.

Spanningsveld

et Hoofdbestuur is van mening dat het geven van richtlijnen niet mag uitmonden in een advies voor geheelonthouding of het verstrekken van gedetailleerde, bindende voorschriften. Maar wel blijft het Hoofdbestuur, het zij bij herhaling gezegd!, het gebruik van radio en televisie ten principale negatief beoordelen. Het argument dat niet alle omroeporganisaties op één hoop geveegd mogen worden, wordt daarbij - hoewel door het HB erkendniet van wezenlijk belang geacht. De omroepen zijn er in beginsel voor zichzelf en niet één is er voor de SGP. Het argument dat 'het tot meerdere erkenning brengen van de beginselen' door middel van radio en televisie veel ruimere perspectieven krijgt, moet ook niet overtrokken worden. De SGP is geen evangelisatie-instituut, maar een politieke partij, die in de eerste plaats getuigenis aflegt in de vergaderzalen en dit kan aanvullen met de - beter te controlerenschrijvende pers.

Artikel 3, lid a. van onze Statuten zegt inderdaad dat de partij zich ten doel stelt 'de beginselen van Gods Woord tot meerdere erkenning te brengen'. Maar direct daaropvolgend zegt lid b. iets over de wijze waarop we dat trachten te doen. Namelijk door met een op deze grondslag gebaseerd verkiezingsprogram deel te nemen aan de verkiezingen. En ook de 'niet zozeer als wel'-formulering uit lid c is hierbij niet zonder betekenis.

Laten we eerlijk met elkaar omgaan, ook hierin. Wie bereiken wij hiermee en wat willen wij daarmee? Willen wij onze achterban vergroten en daartoe gaan recruteren onder Jiet televisiekijkend deel van ons volk? Dan moeten we toch minimaal erkennen dat we tegelijk daarmee de hoop uitspreken dat de televisie op zo kort mogelijke termijn bij hen (het huis) uit gaat. Of willen we een televisiekijkende achterban? Die vervolgens weer zoveel mogelijk betrokken moet worden bij het partijbeleid. We zouden het Paard van Troje binnenhalen.

Het bovenstaande neemt niet weg dat er sprake is van een spanningsveld tussen de theorie en de praktijk. Dat maakt een uitspraak die tot op de millimeter oplossingen biedt in deze problematiek onmogelijk. Dat is ook ongewenst! Het verscherpt slechts de tegenstellingfen. De door de commissie uit 1987 geadviseerde grote terughoudendheid wordt opnieuw onderschreven, ter voorkoming van elk drempelverlagend effect m.b.t. het gebruik van deze media en omdat er grote beduchtheid is om tot een normbijstelling te komen door de praktijk. Gewaakt moet worden tegen 'godsdienst zonder Godsvreze'. De duivel lacht daarbij. Zijn 'verdeel en heers' zal Bijbelse beginselen ontkrachten en zal zaken waarop de Schrift geen direct antwoord geeft, degraderen tot stokpaardjes van groepen. Millimeteren met voorschriften maakt ons tot farizeeërs die de letter van de wet kennen, zonder de geest van de wet te verstaan.

Vertrouwen

r moet onder ons dan ook, met onderschrijving van de principiële grondhouding tegenover deze media zeer gehecht worden aan de begrippen 'gewetensvrijheid' en 'vertrouwen'. Deze dienen in het geestelijke en politieke leven sleutelwoorden te zijn. Een SGP-vertegenwoordiger, vertrekkend vanuit grote terughoudendheid- gelet op de gevaren en negatieve bijwerkingen- zal zijn verantwoordelijkheid dienen te verstaan. Anderzijds dient men elkaar, zoals in het gehele politieke vertegenwoordigingssysteem, ook in dit opzicht het vertrouwen te geven. Niet lichtelijk en onverhoord over elkaar oordelen, maar vanuit een in de liefde geworteld vertrouwen onze vertegenwoordigers het vertrouwen en de ruimte geven hierin (binnen de gestelde kaders) naar eer en geweten eigen afwegingen te maken en beslissingen te nemen.

Tenslotte

ebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem. Want al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vleses en de begeerlijkheid der ogen en de grootsheid des levens, is niet uit de Vader, maar is uit de wereld". Dit houdt Johannes ons voor in 1 Joh.2: 15 en 16. De verwijzing daaronder naar de woorden van Paulus uit Rom. 12: 2 is een vanzelfsprekende; "En wordt dezer •weréid niet gelijkvormig....".

Wie thuis is in eigen hart, heeft weet van de noodzaak dagelijkse te bidden "Leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van den boze. Dat is: Dewijl wij van onszelf alzo zwak zijn, dat wij niet één ogenblik zouden kunnen bestaan en daartoe onze doodsvijanden, de duivel, de wereld en ons eigen vlees, niet ophouden ons aan te vechten; zo wil ons toch staande houden en sterkijn door de kracht van uw Heiligen Geest, ....". Dan gaan we onze vijand niet benaderen om hem als middel te mogen gebruiken om ons doel te bereiken. De vorst der duisternis is van deze wereld Overste. Laat ons begeren zijn.... de wereld te verzaken, onze oude natuur te doden en in een nieuw godzalig leven te wandelen.

DN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen