Davids hoop in bange dagen

"Gij hebt het land geschud, Gij hebt het gespleten; genees zijn breuken, want het wankelt...

Maar nu hebt Gij dengenen, die U vrezen, een banier gegeven, om die op te werpenvanwege de Ts^aarheid."

Psalm 60: 4.6

Psalin 60 zou een tijdrede genoemd •iunnen worden, ol' l^eter nog; een tijdbede. Er is een zware slag gevallen. Tervvijl koning David in oorlog gewikkeld is met de volkeren in het Noorden (de Syriërs), doen de Edomieten een in\al in het Zuiden. De afstammelingen van Ezau maken van de gelegenheid gebniik om onverhoeds toe te slaan. En ... het lukt! Het land wordt geplunderd en verwoest achtergelaten.

Die klap is ontzaglijk hard aangekomen in Israël. 1 let is alscjf een aardbeving heeft plaatsgevonden. Het land is gespleten en het volk is gebroken. Het wankelt als een dronken man. Ja, het lijkt alsof de Heere hen heeft losgelaten! God Zelf heeft hen geslagen! Zijn heilig ongenoegen wordt enaren \anwege tie zonde. En o\'eral onder het \< )lk zijn de breuken aanwijsbaar. Die breuken zijn er ook bij ons. anno 1996. Er zijn breuken in ons vaderland. Het land is vol van dufstere moordspelonken. Elke dag worden er 100 kinderen omgebracht in de moederschoot. .Men .spreekt van hulp' bij zelfdoding en een zgn. menswaardig sterven. Door de Algemene Wet Cielijke Behandeling wordt de ongebondenheid van de mens niet beteugeld, maar beschermd. Er heeft een volledige alhraak plaats van alle christelijke normen en waarden. Een frontale aanval wordt gedaan op het gezin, l lit de ontheiliging \ an de zondag en het voeren van reclame blijkt steeds duidelijker dat het anti-christelijke volgt op het niet-christelijke. Breuken te over!

Helaas, ze zijn er ook in de kerk. Een ontstellende oppervlakkigheid en wereldgelijkvormigheid, een toenemende kerkverlating en een grote verdeeldheid onder hen die dezelfde waarheid liefliebben... Sions breuk is zo wijd als de zee! Tenslotte zijn er de breuken in de eigen politieke gelederen. Het moet ons vervullen met smart en diepe schaamte. De buitenwacht spot ermee, en het ergste; de Naam des Heeren wordt gelasterd! De toestand van kerk, overheid en volk is te vergelijken met die van David in Psalm 60. Het land is geschud en gespleten. De wereld heeft kunnen toeslaan, omdat de kerk van haar plaats is. Wij hebben niet gewaakt!

.Maar hebben wij de plaats van David al gevonden? "O God, Gij hadt ons verstoten..., keer weder tot ons!" Hoe nodig is dat voor ons allen! David heeft leren roepen tot de Heere; "genees zijn breuken!" Het is alles eigen schuld geworden. Hij is ermee onder God terechtgekomen. De straf is aanvaard en het oordeel wordt gebillijkt. Jazeker, dat maakt het leed nog dieper, maar hel geeft ook verixiiming. Wanneer we God leren toevallen in Zijn heilig en onkreukbaar recht als vaicht van Zijn lieve Geest, dan komt er ruimte om onze nood bij de Heere uit te klagen. God geve dat er nog zuchters gevonden wortlen voor lanci en volk. Dan wordt de schuld geëigend. "Wij hebben God op 't hoogst misdaan, wij zijn van 't heilspoor afgegaan."

Gelukkig zijn zij die terechtkomen bij de diepste oorzaak; de breuk tussen God en onze ziel. Het is de breuk in het Paradijs in ons verbondshoofd Adam. Daar is de revolutie begonnen. We wilden als God zijn... Die diepe val worck ons tot smart, wanneer de Heere haar ontdekt, tloed geschapen en nu geheel verdorven. Een breuk die nooit meer te helen is van 's mensen zijde. En God kan van Zijn recht geen afstand doen. Is dat reeds ingeleefd door u? Dan wordt de vraag geboren; Is er nog enig middel om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tol genade te komen?

Welnu, voor zulke verslagenen van hait heeft God een banier ge^schonken, zoals we lezen in Psalm 60. Onder Israël had elk der stammen zijn banier. Het was het verzamelpunt voor de strijdmachten, het herkenningsteken als men verstrooid was. Die banier gaf moed als men naar het slagveld marcheerde. En nu staat hier dat God een banier heeft gegeven aan degenen die Hem vrezen.

Die Banier is ten diep.ste de Heere Zelf. Mozes mocht het weten na zijn overwinning op de Amelekieten; "De HEERE is mijn Banier!" Het geldt van al Gods kinderen. Ach, dat volk heeft geen sterkte in zichzelf, het komt als een verslagene aan Zijn voeten terecht, maar het leert ook zien dat de ruimte ligt in God dot)r Christus.

O die Gezegende des 'Vaders! Hij is de Wortel van Isa'i, Die staan zal tot een Banier der volken. Hij is de Leeuw uit Juda's stam, het Lam dat overwonnen heeft. Hij is het Die alle sterkte heeft willen afleggen en gestaan heeft in de breuk. Hij is van God verlaten, opdat Godverlaters tot God genomen zullen worden.

Hoe zalig is het oin te worden ingeleid in Zijn borgtochtelijke arbeid. De biTiid getuigt ervan: "Hij is blank en rood, en Hij draagt de Banier boven tienduizend!" Aan wie wordt die Banier geschonken temidden van de strijd? Aan degenen die de Heere vrezen!

Nee, van nature vrezen wij de Heere niet. Er mag hooguit een knechtelijke vreze of een slaafse vreze zijn, maar hier gaat het over die kinderlijke vreze die God doet beminnen in al Zijn deugden en die de zonde doet haten vanwege haar Gotlonterend karakter.

Die vreze des Heeren is het wondere werk des Geestes in de harten der Liitverkorenen. Zij zijn niet beter dan een ander Zij zien de ergste goddeloosheid in hun eigen hart. .Maar zij zijn de voorwerpen van de liefde des Vaders.

Hoe gro(5t is het wanneer die liefde hun geopenbaard vvordl in Christus. Wanneer de .Middelaar niet alleen ontdekt wordt, maar ook verklaard en toegepast. Geliefde lezer, kennen wij iets daarvan? Alleen met die Banier kunnen wij voor God bestaan, t^an wordt ons leven anders. Dan begeren we dat Zijn Naam verheerlijkt zal worden, ook op het terrein van de politiek, principieel en praktisch. Nee, niet in eigenwillig activisme, maar in diepe alhankelijkheid.

Hr mag nog een .Schriftgetrouw e partij zijn die verlangt een Schriftgebonden politiek te voeren. Het is een zegen dat de Heere zo'n banier gegeven heeft aan ons volksdeel. Een banier vanwege de waarheid! Laat het een verzamelpunt zijn voor ons allen, juist als de strijders uiteengeslagen zijn. Laat het Woord des Heeren centraal mogen staan. Geen zv\ aaien met eigen vaandels, maar buigen voor de Heere. Dan zal Efra'im Juda niet benijden, en Juda zal Efrai'm niet benauwen. Dan zal er samenbinding zijn rondom de Wet en de getuigenis.

Maar dan kan ook het gebed niet gemist worden. Psalm 60 besluit ermee; "Geef Gij ons hulp uit de benauwdheid, want des mensen heil is ijdelheid." David is in de binnenkamer terechtgekomen. "Wie zal mij voeren in een vaste .stad? Wie zal mij leiden tot in Eckim? " Hij mag hoger zien dan mensen, hoger dan zijn medestrijders; Gij! "Zult Gij het niet zijn, o God, Die ons verstoten hadt...? "

Daar wordt de strijd beslecht. Op de knieën! En dan wordt het geloofsvertrouwen geschonken. "In God zullen wij kloeke daden doen en Hij zal onze wederpartijders veitreden." Zo openbaart zich de kracht des geloofs in de bangste tijden.

Er moet gestreden worden. Maar déze strijd is geen verloren strijd. Gods Kerk kan een slag verliezen, maar zij zal de oorlog winnen. Daar staat de Koning voor in! Het is Zijn eigen Woord; "In de wereld zult gij verdmkking hebben, maar hebt goede moed. Ik heb de wereld overwonnen."

De Heere geve dat we onze roeping zullen verstaan, en Hij sterke allen die in de vergaderzalen van ons land geroepen v\ f> rden om de banier op te werpen vanv\ege de waarheid.

Veenendaal ds C. Sonnevelt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen