Vragen over invloed

Heeft het Europees Parlement iivl invloed? Heeft de Eurofractie SGP/GPV/RPF wel invloed? Dat zijn de vragen die je nogal eens hoort bij groepen die Straatsburg bezoeken, of bij spreekbeurten. Op beide vragen is het antwoord 'ja". Maar belangrijker is de vraag hoe groot die invloed is. Drie voorheelden maken dat duidelijk.

Het EP en de begroting

Zoals gebaiikelijk spreekt het EP 7.ich in de maand oktolier uit over de begroting voor 1997. Het EP heeft veel invloed op de vaststelling van de begroting. Weliswaar stelt de Raad de definitieve landbouwbegroting vast, circa 50% van het totaal, maar over de andere helft iieeft het Parlement het laat.ste woord. Het EP tracht via de begroting zijn invk: > ed op het Europese beleid te vergroten, en dat lijkt aardig te lukken. Wat is er namelijk aan de hand? De Raad van Ministers van de lidstaten heeft de budgetten voor de transeuropese netwerken (infrastaiktuur), het onderzoek en Noord-Ierland fors verhoogd. Om dit te kunnen doen moest er elders gekort worden. Men koos voor verlaging van bijvoorbeeld de voorlichting, het sociaal beleid en het cultuurbeleid, dat is het interne beleid van de Unie. En dat is tegen het zere been van het EP. Daarom past het EP een handige truc toe om zijn zin dcxir te drijven: veel geld wordt in de zogenaamde reserve gezet. Waardoor het geld pas kan worden uitgegeven als het EP er zijn ja-woord aan geeft.

Onze fractie nam op dit punt in feite het standpunt van de Raad van Ministers over. Daarmee zijn we echter wel een minderheid. Van der Waal zei het als volgt: "Met herschikking en reducties op het interne beleid van de EU had extra ruimte vrijgemaakt kunnen worden. Deze rubriek bevat namelijk veel programma's waarvoor de bevoegdheden primair bij de lidstaten liggen". De fractie stemde tegen het EP-voorstel over de begroting.

De Eurofractie en de begroting

Wilt kun je nu als kleine fractie voor invloed op de begroting van de hele Europese Unie hebben? Over het geheel van de begroting van de EU is onze invloed natuuriijk minimaal. Maar op afzonderlijke begrotingsposten kim je zo nu en dan succes hebben. Het volgende voorbeeld maakt dat duidelijk. Op initiatief van Van der Waal en Blokland, werd bij de voorbereidende behandeling van de begroting in twee commissies amendementen ingediend om de verspreiding van kennis over pijnbestrijding (palliatieve zorg) voor terminale patiënten te bevorderen. In Engeland, Erankrijk en België blijkt men met deze vorm van zorg veel verder te zijn dan in veel andere Europese landen. Het is volgens de Eurofractie dus dringend noodzakelijk dat er meer verspreiding van informatie over deze vorm van hulpverlening plaatsvindt. In het amendement werd nadrukkelijk gevraagd hieiA'oor kredieten beschikbaar te stellen. Zowel in de twee vakcommissies (onderzoek en milieu) als in de begrotingscommissie was hiervoor steun. In de plenaire zitting werden de beide amendementen vervolgens aangenomen.

Het Europees Parlement en Soedan

In het Oost-Afrikaanse land Soedan heerst een burgeroorlog die het land al meer dan dertig jaar teistert. Het fundamentalistische moslim-regime trekt ten strijde tegen op- .standelingen in het zuiden. De laatste tijd wordt de burgerbevolking door regeringstroepen bestookt met fragmentatiebommen. Ook zijn de rebellen onderling slaags geraakt. "Meer dan een miljoen ckxlen en miljoenen vluchtelingen, is de trieste balans van deze oorlog", aldus Van der Waal tijdens het acaialiteitendebat op donderdagmiddag in Straatsburg. Maar de Europese Unie kan weinig reële dmk uitoefenen op de Soedanese regering. Dat komt door haar internationaal geïsoleerde positie. Alleen Iran steunt openlijk het islamitisch schrikbewind in Soedan. Hier zien we dat het Parlement alleen maar iets kan zeggen, het kan echter nauwelijks iets doen.

De Eurofractie en Soedan

Vim der Waal laakte in het bijzonder de gedwongen islamitisering die de regering van Khartoem in het noorden doorzet. Een bijzonder wrange actie, gelet op de erbarmelijke toestand. Van der Waal: "Niet-moslims, waaronder niet het minst de chri.stenen, worden in toenemende mate het slachtoffer van schending van de rechten van de mens." Bovendien weigert de regering botweg om hen humanitaire hulp te (laten) verlenen.

Maar de grootste groep slachtoffers zijn wellicht de kinderen van Soedan. Veel kinderen worden ontvoerd of door de regering opgepakt, mishandeld en gevangen gehouden. Ze worden geïndoctrineerd, gedwongen 'bekeerd' tot de islam en door militairen getraind om te vechten in de burgeroorlog in Zuid-Soedan. Omdat de Soedanese regering zich weinig van het oordeel van de Europese Unie zal aantrekken, suggereerde Van der Waal dat "de buurianden Eritrea, Ethiopië, Kenia en Oeganda waarschijnlijk betere mogelijkheden hebben om een oplossing te vinden voor de schrijnende situatie in Soedan." Van der Waal verzocht de Europese Commissie de in internationaal verband gedane voorstellen daarvoor te ondersteunen.

Conclusie: in dit debat kon de Eurofractie een eigen accent leggen en met nadrtik de benarde positie van christelijke minderheden in dit islamitische land aan de orde stellen. Of we invloed hebben? Een beetje wel ja. Hans van Dijk en Jan Schippers

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen