KORT EN BONDIG

VEELZIJDIGE HULPVERLENING

Elke derde dinsdag van de maand komen mensen uit allerlei kerkelijke kringen bijeen om voorbede \e doen voor het Koninklijk huis en de overheid. Deze bijeenkomsten in het kerkgebouw aan de Paleisstraat te Den Haag staan bekend als de Residentie Pauzediensten. Sprekers zijn een predikant uit de Haagse regio en een politicus van een van de christelijke partijen.

Afgelopen dinsdag was de beurt opnieuw aan mij om een bijdrage te leveren. Jaarlijks wordt een thema gekozen door de organisatoren en voor elke bijeenkomst moet het licht op een bepaald aspect vallen. Deze keer was gekozen voor 'grenzen open voor veelzijdige hulpverlening', als onderdeel van het jaarthema 'het Evangelie over Europa'. De Schriftlezing was uit Romeinen 15 : 23-28. Ds. J. Winter, Geref. emeritus predikant te Rijswijk, hield over dit Bijbelgedeelte een meditatie en aan mij was gevraagd daarbij enkele gedachten over praktische politieke vraagstukken die in dit licht aan de orde zijn, weer te geven. Op verzoek geef ik een enkel citaat uit het gesprokene weer. Materialisme en individualisme hebben hun sporen in onze samenleving en in de politiek getrokken. Het ik-gerichte domineert. Wat kan ik er mee? Wat geeft het mij? Het is voor de overheid een hele opdracht om in zulk een klimaat aandacht te blijven vragen voor veelzijdige hulpverlening verweg en dichtbij. Daar moet zo nu en don voor gevochten worden, als het gaat om de besteding van de beschikbare guldens en de te stellen prioriteiten. Het christeijk getuigenis in die discussie is tóch dat het de mens betaamt God ief te hebben bovenal en de naaste als zichzelf. De christelijke liefde is niet op zichzelf gericht, maar in de ware zin van het woord mededeelzaom. Uitdelers van menigerlei genade is de duiding van het discipelschap, waarbij het vooral gaat om het getuigenis van de enige weg van behoud in Jezus Christus Gods Zoon voor in zichzelf verloren zondaren, maar nooit zonder verzorging van de armen temidden van het volk (vb. Gal. 2). De waarheid spreken, niet alleen als het goat om het verderfelijke en Godonterende van de zonde in privé- en publieke leven, maar ook de waarheid doen! Liefde betonen in woord en daad, daar en hier.

Daar: noodhulp, voedsel tegen de honger, medicamenten, een dak, warmte, werk. Het onderhouden van ontwikkelingsrelaties; op de gel­ den voor ontwikkelingssamenwerking mag niet worden beknibbeld. Het is eigenlijk beschamend dat wij de economische groei hier, als vanzelfsprekend zoeken om te zetten in een nog verbeterde inkomenspositie voor onszelf, onder gelijktijdige voortdurende armoede daar.

Hier: armoedebestrijding in ons eigen land. Financiële ondersteuning waar nodig en het wegwerken van de oorzaken. Dak- en thuislozen, verslaafden, ontwrichte gezinnen, ontredderde milieus. Genoemd moet ook worden de omvattende asielproblematiek (waarover elders in deze Banier wordt gemeld). Wij mogen niet bezwijken voor de verleiding om onze historische en principiële gastvrijheid op te geven, nu de druk op ons land en op onze multi-cultureel wordende samenleving zo is toegenomen. Maar deze gastvrijheid moet zich wel streng en recht­ vaardig richten op hen die het ei nt nodig hebben om lijf en goed te redden. Het zogeheten economi sche vluchtmotief kan niet wordegehonoreerd.

PRANGENDE VRAAG

Als het om veelzijdige hulpverlening gaat in ons land en in landen waar die hulp neerslaat, hebben wij te maken met onderscheiden vormen van godsdienstig en politiek klimaat. Als het daarom gaat is een prangende vraag wel wat wij ei 3nlijk zelf te bieden hebben. Gees ijke leegte, slechts genotscultuur? - porteren en presenteren wij nog slechts postmodernistisch egoïsrr het gericht zijn op lichamelijkhei : - Sex, drank, drugs. Dat zou weri ijk en wezenlijk zónde zijn. Bescho mend! !k schaam mij wel eens c ar het beeld dat ons welvarende Ie d neerzet in Europa en de Westerwereld. Die alles-moet-kunnen-m-- i- taliteit. De vrijheid die wij voor ; s- zelf als mensen hebben opgeëis s veelal tot slavernij verworden. D porno-industrie voort er wel bij f deze ziet een gigantische afzetmarkt in bijveelbeeld de Oostblo landen, die voor Westerse invloe den zijn opengegaan. Ons past hierover verootmoediging. Is er don niets wezenlijker? Hulp mag en kan geen materiële hulp J.Iléén blijven. De overheid is naa- 3iibels getuigenis Gods dienares, > e tot hoge roeping heeft het Konir ijk van Jezus Christus te doen bevc; e- ren en het rijk van de antichrist r, welke gedaante ook zich manife* e- rend - te gronde te richten. Moe k in deze pluriforme samenleving, , Jzeker, maar daarom niet minde waar.

Persoonlijk en nationaal is bekei ; g nodig. Wie God verlaat, heeft s' art op smart te vrezen, moor wie aiicen op God vertrouwt, zal zich omrr gd weten van Zijn weldaden. Dat is de boodschap die ten diepste moet klinken, waartoe wij elkaar dringend oproepen. Het gaat ande, -. niet goed met ons land. Als wij 'Joor die noodzaak gedreven zijn, zei hulpverlening niet blijven steker ^n materiële aspecten alleen, mao' zal ook ernstig gezocht worden naof het lenigen van de ontzaglijke grote geestelijke nood verweg en diclitbij. De Heere zegene dot werk, het werk van 'draagt eikaars lasten en vervult alzo de Wet van Christus'.

26 oktober 1998 Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen