Klimaatverandering en legbatterijen

Vorige week, tij dens de plenaire zitting van het Europees Parlement, kwamen twee "natuur en milieu"-onder-^ werpen aan de orde, namelijk klimaatverandering en legbatterijen.

KLIMAAT­ VERANDERING

Al jarenlang is er in de kranten te le^ zen dat grote delen van de wereld bedreigd worden door verandering van het klimaat. Hierbij valt te denken aan temperatuurstijging, zeespiegelstijging en erosie, wat overs­

troming en woestijnvorming kan veroorzaken. Het is duidelijk dat we dit probleem serieus moeten nemen, al weet men nog niet de precieze oorzaken van deze veranderingen. Wel is duidelijk dat de temperatuur op de aarde langzaam stijgt, dit wordt het versterkte broeikas-effect genoemd. In de atmosfeer zitten allerlei gassen die er voor zor­

gen dat de warmte op de aarde vastgehouden wordt: een broeikaseffect dus. Waren deze gassen er niet, dan zou het hier ontzettend koud zijn. Komen er echter teveel van deze zogenaamde broeikasgassen in de atmosfeer terecht, dan is er sprake van een versterkt broeikaseffect, met andere woorden; de aarde warmt te veel op, met alle gevolgen van dien. Het bekendste broeikasgas is koolstofdioxide (C02). Omdat C02 het meest wordt uitgestoten, vooral door verbranding, wordt geprobeerd de uitstoot hiervan terug te dringen.

KLIMAAT­ CONFERENTIES

Op wereldwijde klimaatconferenties zijn afspraken gemaakt over de terugdringing van broeikasgassen. In november 1997 is in Kyoto (Japan) afgesproken dat er in 2010 een wereldwijde reductie van 8% van zes broeikasgassen gehaald moet worden. Over de verdeling van deze zogenaamde uitworprechten is veel discussie geweest. Een verdeling op basis van bevolkingsomvang blijft de meest rechtvaardige verdeling. Alle verfijningen die hierop worden gemaakt leveren alleen meer scheve gezichten op. Het is daarom goed om naar een dergelijke verdeling te streven.

Op de klimaatconferentie van Buenos Aires (Argentinië) in november 1 998 werden deze afspraken concreter gemaakt. Naar aanleiding van de conferentie in Buenos Aires heeft het Europees Parlement vorige week de Resolutie Klimaatverandering aangenomen, waarin zij haar standpunten weergeeft.

Europarlementariër Blokland sprak namens de SGP, GPV en RPF over deze resolutie. Hij noemde de "uitkomsten van de klimaatconferentie van Kyoto in 1 997 een keerpunt, zij het slechts een eerste stap in de goede richting om zodoende een door ons veroorzaakte klimaatverandering tegen te gaan." Volgens Blokland moet een dialoog met de ontwikkelingslanden aandacht krijgen. "Het gevaar is echter dat zich dat beperkt tot het bereiken van overeenkomsten betreffende emissiehandel. Eerst moet de EU zélf werken aan de terugdringing van de uitstoot van broeikasgassen binnen de EU. Tegelijkertijd is hulp aan andere landen, door onder andere de overdracht van schone technologie als ontwikkelingssteun, van grootbelang."

Door over te gaan op schonere brandstoffen of op andere energiebronnen, zoals zonne- en windener­ gie, wordt er minder C02 uitgestoten.

EMISSIEHANDEL

Voor de rijkere landen blijkt het erg moeilijk te zijn om minder C02 uit te stoten. Onderzoek toont aan dat ondanks allerlei inspanningen de uitstoot van C02 blijft stijgen. Door in armere landen te investeren in de terugdringing van de C02-uitstoot kan op een eenvoudigere en goedkopere manier resultaat bereikt worden. Hiermee zorgt een rijk land voor een uitstootvermindering buiten zijn eigen grenzen door betaling aan een armer land. Dat rijkere land mag deze uitstootvermindering meetellen bij de hoeveelheid die dit land binnen zijn eigen grenzen moest vindt pas plaats, als deze landen al daadwerkelijk aan de reductie van de broeikasgassen doen. Doordat de landen binnen de EU zelf inspanningen leveren, kunnen niet-Europese landen bewogen worden om ook een bijdrage te leveren aan de emissie-reductie." Daarnaast is het bezwaar dat er wel wordt geïnvesteerd in C02-reductie in de Derde Wereld, maar dat er daar in werkelijkheid niet veel van de grond komt. Beter is het om de nadruk te leggen op het belang dat deze landen hebben bij de aanpak van het klimaatprobleem, zoals het voorkomen van woestijnvorming.

Blokland wilde de problematiek van de klimaatverandering niet alleen betrekken op het milieubeleid, maar hij vond dat "voor deze emissiereductie integratie van milieubeleid in andere beleidssectoren, zoals energie, vervoer en landbouw van belang is." Hij drong "nogmaals" aan op het invoeren van een belasting op vliegtuigbrandstof.

Tenslotte merkte Blokland op dat "wij gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor deze problematiek, maar dat alle landen ook individueel aansprakelijk zijn voor hun bijdrage aan de oplossing ervan. Deze aansprakelijkheid geldt ook zeker voor de individuele burgers. Er moet dus ook gewerkt worden aan een wereldwijd bewustzijn dot het zo niet verder kan en dat er een nieuw model van duurzame economische ontwikkeling nodig is, gebaseerd op respect voor de schepping en de Schepper van het leven."

LEGBATTERIJEN

Over legbatterijen voerde Europarlementariër Van Dam het woord. Zijn volledige bijdrage luidde als volgt: "Meneer de Voorzitter, "Een ei hoort erbij" luidt een reclameslogan in Nederland. Voor veel Europeanen is een kippenei een welkom onderdeel van de maaltijd. Maar zij gaan zich steeds meer afvragen onder v/elke omstandigheden dat ei geproduceerd is. Organisaties voor dierenbescherming gaven daar zicht op. Duizenden leghennen, die in ijzeren kooien geen kant op kunnen, geven een onthutsend beeld. Helaas blijkt de consument zijn koopgedrag nauv/elijks af te stemmen op zijn bezv/aren. Een geringe meerprijs van meer diervriendelijk geproduceerde eieren leidt ertoe, dat velen toch de eieren uit legbatterijen kopen. In ons relatief welvarende Europa is dat des te opmerkelijker omdat de prijs van eieren de laatste decennia nauwelijks is gestegen en ze dus in feite steeds goedkoper zijn geworden. Voor 1 euro heb je wel 10 eieren, een prijs per gewicht waaraan weinig voedingsmiddelen kunnen tippen. Die bijzonder lage prijs is alleen mogelijk door massaproductie op minimale oppervlakte. Ik ben ervan overtuigd dat het economische motief hier is doorgeschoten. Dieren maken deel uit van Gods schepping en, al zijn ze ondergeschikt aan de mens, ze verdienen een bestaan naar hun aard.

Al in 1996 rapporteerde het Wetenschappelijk Veterinair Comité over het welzijn van legkippen. Op basis hiervan stelt de Europese Commissie nu nieuwe minimum-normen voor. Ik ben het met de rapporteur eens dat dit voorstel een stap in de goede richting is. Maar ook niet meer dan dat. Legbatterijen moeten de wereld uit, hoe eerder hoe beter. De Commissie stelt een lange over­ gangstermijn voor, zodat bestaande batterijen nog 10 jaar in gebruik kunnen blijven. Toch liggen er amendementen om de termijn nog op te rekken en zelfs nog twee jaar toe te laten dat nieuwe legbatterijen in gebruik worden genomen! Nu producenten al jaren weten dat er nieuwe normen komen, vind ik dat een slechte concessie.

Import uit landen met nog minder dierwaardige systemen mag niet tot concurrentie-verstoring leiden. Producenten die overstappen op diervriendelijke systemen, mogen daarvan niet financieel de dupe worden. Hef is een kwestie van beschaving legbatterijen op te ruimen. We moeten ook voorkomen dat ze na afbraak in de Europese Unie, vervolgens in landen daarbuiten weer worden opgebouwd. Ik wil de Commissie daarom vragen met de tussentijdse rapportage ook de mogelijkheid te onderzoeken van een sloopregeling voor legbatterijen, gekoppeld aan steun voor productiesystemen, die het dier in haar waarde laten."

Namens de Eurofractie,

Wouter Boonzaaijer Harold fHooglander

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen