PARLEMENTAIR LOGBOEK

VRAGEN

Hef stellen van schrifte- v»> iv lijke vragen is bij veel ge-\ CJ^ achte afgevaardigden een ^ -^ geliefde bezigheid. Vragen zijn snel opgesteld, ze verplichten tot niets en leveren soms ook nog rendement op in de vorm van een bevredigend antwoord en/of publiciteit. De meeste kamerleden zijn nu eenmaal zeer doordrongen van de waarheid van het gezegde dat onbekend onbemind maakt. Bovendien zijn Kamervragen een prachtig middel om direct te reageren op ontwikkelingen en gebeurtenissen in de samenleving. Door de vraagstelling is het goed mogelijk om het eigen partijstandpunt nog eens onder de aandacht van het volk te brengen.

KRACHTTERMEN

Zoals gezegd, schriftelijke vragen van kamerleden willen nogal eens de aandacht trekken. De antwoorden van de regering doen dat minder, maar zo af en toe springt een bepaald antwoord eruit. Zo'n antwoord kreeg ir. Van der Vlies op zijn vragen aan staatssecretaris Van der Ploeg van media en cultuur over wat in de volksmond het 'anti-vloekapparaat' is gaan heten. Een paar weken geleden informeerde Van der Vlies naar de mogelijkheid om zo'n apparaat ook in Nederland te introduceren en de bereidheid van de regering om daar haar invloed bij aan te wenden. Krachttermen en andere aanstootgevende taal kunnen niet door de beugel. Als een verbod op het gebruik ervan in de media stuit op onwil, kon het een stapje in de goede richting zijn als er zo'n filterapparaat ter beschikking komt. Misschien wil de regering dóór wél wat aan doen. Welnu, de regering antwoordde bij penne van staatssecretaris Van der Ploeg. Zijn antwoorden hadden een opvallend positieve ondertoon. De bewindsman schreef zich in te willen spannen om de (commerciële) omroepen zover te krijgen dat ze de voor zo'n filter noodzakelijke technische voorzieningen aan gaan brengen. Dat is precies waar de SGP om had gevraagd. In antwoord op de sug­ gestie van Van der Vlies liet de staatssecretaris verder weten positief te zijn over dit soort initiatieven en daar waar mogelijk aan mee te willen werken.

KERKTELEFOON

Minder ingenomen is de SGP met het antwoord dot ze kreeg op de vragen die kamerlid Van den Berg stelde over de kerktelefoon. Twee Banieren geleden werd er melding gemaakt van een klacht tegen KPN door het bedrijf Kabelfoon. Dat bedrijf vindt dat de KPN de diensten van de kerktelefoon onder de prijs aanbiedt die daarvoor gevraagd zou moeten worden, en dus stapte het naar de OPTA, de Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit. Geconfronteerd met dit bericht stapte 'onze' Van den Berg naar staatssecretaris De Vries van Verkeer en Waterstaat, het departement waar dit soort kwesties aangebracht moet worden.

De SGP ziet de kerktelefoon als een voorziening met een groot maatschappelijk belang. Met name ouderen en zieken zijn er op aangewezen om kerkdiensten van hun eigen kerkelijke gemeente te kunnen volgen. Het zou daarom onredelijk zijn juist deze categorie mensen in de samenleving op te zadelen met een forse tariefsverhoging. Hoe de staatssecretaris daarover dacht, wilde Van den Berg weten.

Het antwoord van staatssecretaris De Vries is geschreven vanuit een negatieve grondhouding. Weliswaar erkent de bewindsvrouwe het maatschappelijk belang van de kerktelefoon, maar daar is dan wel zo'n beetje alles mee gezegd. Over de tarieven houdt zij zich op de vlakte, verwijzend naar de komende uitspraak van de OPTA. De Vries schrijft verder het niet wenselijk te vinden de kerktelefonie onder de paraplu van de 'universele dienstverlening' (UD) te brengen. Dat zou namelijk nog een goede mogelijkheid zijn geweest, omdat, als een voorziening onder de UD-paraplu valt, die voorziening aangemerkt wordt als een (telecommunicatie) basisvoorziening die voor iedereen beschikbaar moet zijn tegen een betaalbaar tarief. Helaas zit dit er voor de kerktelefoon niet in.

VIADUCT EDE

Een maand geleden trok de SGP-fractie aan de bel bij minister Netelenbos van Verkeer en Waterstaat over het aan te leggen viaduct over de Al 2 bij Ede. Dat viaduct is mede nodig verband met de goede bereikbaarheid van het nieuwe regionale ziekenhuis in Ede. Des te merkwaardiger was het te vernemen dat men m de bouw van het viaduct pas volger jaar hoopt te beginnen. Dan zal het ziekenhuis, zoals het er nu naar uitziet, al geruime tijd klaar zijn. Wat dat betekent voor met name het ambulancevervoer, laat zich raden. Al eerder kwam deze kwestie in de Kamer ter sprake. Toen dienden de kamerleden Van den Berg en Stellin. werf een motie in om ervoor te zorgen dat de bouw van het ziekenhui en de aanleg van het viaduct op elkaar worden afgestemd. Daarop zegde minister Netelenbos toe de ti dige bereikbaarheid van het zieken huis veilig te stellen. Helaas dreigt die toezegging te vervallen nu de aanleg van het viaduct wordt vertraagd door allerlei planologische procedures. De schriftelijke vragen van Van den Berg (en Stellingwerf), die de minister nog poogden op te porren op dit punt, hebben daar he laas niets aan kunnen veranderen. De minister antwoordde namelijk de ze haar best had gedaan en verder ook niets meer te kunnen (willen? ) o dernemen.

MORALISME

De angst om moralistisch over te ko men zit er bij de overheid goed in, althans, op bepaalde punten. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat de regering bijna consequent weigert om te waarschuwen voor de gevare van een losbandige seksuele 'moraal'. Neem nu de ziekte AIDS. Die ziekte kan zo snel om zich heen gri pen doordat mensen zich niets of nauwelijks iets aantrekken van de b belse opvattingen over huwelijk en (echtelijke) trouw. Wat ligt er dan meer voor de hand om de mensen waarschuwen voor deze gevaarlijk en, uit bijbels oogpunt bezien zono ge leefwijze? Maar niets daarvan. Bang als de overheid is over te komen als zedenmeester, kiest men in de voorlichting voor een halfslachti'j geluid.

Hetzelfde doet zich voor ten aanzie van de (geslachts)ziekte chlamydia. Uit een onderzoek van de Amsterdamse GG& GD blijkt dat bijna een kwart van de Surinaams-Creoolse vrouwen, en vijf procent van de gehele Amsterdamse bevolking, droge is van deze ziekte. Per week komen er in Nederland ruim duizend nieuwe gevallen bij! Minister Borst heeft in deze hoge cijfers aanleiding gezien om na te gaan of een grootscfieeps onderzoek naar deze infectieziekte -odig en mogelijk is.

De SGP zag in dit bericht op haar oeurt aanleiding om bij minister Borst oon te kloppen met de vraag; ligt het Met op uw weg om de mensen te waarschuwen voor deze ziekte en in dat verband uit te spreken dot wisse- 'ende seksuele contacten gevaarlijk zijn? Chlamydia is namelijk, net als AIDS, een ziekte waarvan de snelle verspreiding samenhangt met wisselende seksuele contacten. Laat de redering het volk maar voorhouden dat dat het risico om die ziekte op te lo- .oen drastisch kan worden verminderd door monogaam te leven.

Van der Vlies verwees in zijn schriftelijke vragen naar uitlatingen van de wetenschappelijk directeur van de Daniël den Hoedkliniek, prof.dr. J.W. Oosterhuis. Deze wees erop dat er een duidelijk verband is tussen proniscuïteit en chlamydia. Dat geldt trouwens voor meer (geslachts)ziekten. Vandaar dat het niet meer don 'ogisch is om mensen te wijzen op dit gevaarlijke gedrag. De SGP vindt dat de regering daarin een taak heeft, met name in de sfeer van de voorlichting. Per slot van rekening drukken de toenemende kosten van de gezondheidszorg ook op het huishoudboekje van de staat. Daarnaast nogen mensen best gewezen worden op hun verantwoordelijkheid tegenover God en tegenover hun naasten.

SLOT EN GRENDEL

Sociale uitkeringen zijn in het leven geroepen om personen die in behoeftige omstandigheden geraken de helpende hand te bieden. Afhankelijk van de oorzaak van die behoeftigheid is er don een bepaalde regeling van toepassing. De vraag waar de Tweede Kamer zich in de afgelopen twee weken over boog was: moeten gedetineerden óók gerekend worden tot de categorie behoeftigen. De regering zei: nee. Zei de SGP de regering dot na?

SGP-woordvoerder Van der Staaij gaf het antwoord: ja. Met de regering is de SGP-froctie van mening dat personen die achter slot en grendel zijn beland omdat ze iets misdreven hebben, geen behoeftigen zijn in de zin van de sociale zekerheidswetgeving. Immers, de kosten van hun d- etentie behoeven zij niet zelf te dragen. In hun levensonderhoud wordt voorzien door de Staat. Behoud van een uitkering tijdens de periode van gevangenschap komt dan feitelijk ook overeen met het creëren van een spaarpotje, in geval van volksverzekeringen op kosten van de Staat.

Dot is een wat merkwaardige situatie, hiet is daarom ook naar de mening van de SGP goed om daar een eind aan te maken. Nadrukkelijk stelde Van der Staaij dat dit standpunt niet wordt ingegeven door de wens om de veroordeelde nog eens extra te straffen. Het achterwege laten van een uitkering in de detentieperiode is niet bedoeld om de gevangene "te pakken". Dat dit wel zo ervaren kon worden door betrokkene is een andere zaak. Geen strafkarakter dus, maar een kwestie van rechtvaardigheid. De noodzaak om te komen tot een uitkering aan de gedetineerde is vervallen tijdens de periode van detentie. Welnu, alleen al het ontvallen van de grond aan noodzaak tot uitkering is voor de SGP voldoende reden om het voorstel van de regering te steunen.

OUDERENZORG

Dat er in de ouderenzorg een tweedeling bestaat, is een bekend feit. Ouderen die beter bij kas zitten dan andere ouderen, kunnen daarmee een betere zorg kopen. Op zichzelf is dat niets bijzonders. Immers, overal waar inkomens- en vermogensverschiilen zijn, tekent zich een soort tweedeling of. Dot is, zoals gezegd, niks bijzonders en ook niets nieuws. Vraag is echter of we ons daarbij neer moeten of mogen leggen. Die vraag klemt voor een politieke partij des te meer als die tweedeling, in dit geval in de ouderenzorg, het gevolg is van tekort schietend overheidsbeleid én het gaat over zorghondelingen die geen luxe zijn, maar normaal, standaard zouden behoren te zijn.

Het was ir. Van der Vlies die over dit onderwerp het woord moest voeren in de Kamer. Hij constateerde dat het probleem het gevolg is van het feit dot er steeds meer en steeds grotere goten vallen in de collectieve zorgvoorzieningen, dat zijn die voorzieningen waar de mensen vaak jarenlang premie voor hebben betaald of waar zij anderszins geld voor opzij hebben gelegd. De gaten die daardoor zijn gevallen worden nu opgevuld door allerlei lieden en instellingen die een lucratief handeltje op deze 'zorgmarkt' zien zitten. Dat mag, als het gaat over extra's, maar is niet acceptabel als het gaat over het verlenen van wat genoemd wordt de AWBZ (= Algemene wet bijzondere ziektekosten)-zorg, want dat is zorg waar iedereen premie voor heeft betaald. Met allerlei aanlokkelijke aanbiedingen worden nietsvermoedende ouderen dikwijls misleid. Van der Vlies pleitte in het Kamerdebat dan ook voor een snel verbod op het aanbieden van aanvullende verzekeringen voor zorg waarin 'AWBZ-aansproakochtige elementen zitten'.

VAKANTIEDAGEN SPAREN

Het combineren van arbeid en zorg is tegenwoordig in. Op zich is daar natuurlijk weinig tegen in te brengen, ook vanuit bijbels perspectief. Niet voor niets was het de SGP-froctie die midden jaren '80 een van de eersten was die het thema zorgverlof op de agenda zette. De gedachte daarachter was dot het mogelijk moest zijn voor werkenden om, als de thuis- of familie-situatie daar aanleiding toe gaf, (tijdelijk) in te springen. Wie spreekt over de waarde van het gezin en familieverbanden, kan niet anders dan sympathie opbrengen voor deze mogelijkheid.

Inmiddels zijn we zo'n tien jaar verder. En inderdaad, ook anderen zien nu het nut van de combinatie(mogelijkheid) van arbeid en zorg, zij het dat de redengeving tegenwoordig meer ligt in het bevorderen van arbeidsdeelname van vrouwen aan het arbeidsproces. In dit kader past het voorstel van het kabinet om de vakantiewetgeving aan te passen. Nu is het zo dat iemand die dat wil het recht heeft om, in overleg met de werkgever uiteraard, voor een periode van maximaal twee jaar vakantiedagen op te sparen teneinde daarmee op een voor hem geschikt moment iets te doen, bijvoorbeeld in de sfeer van de studie of de verzorging van familieleden. Het kabinet wil die mogelijkhied verruimen tot maximaal vijf jaar. De werknemer kon sparen voor een langere (aaneengesloten) periode.

SGP-woordvoerder Van der Staaij liet in het debat over dit kabinetsvoorstel weten op zich geen moeite met dit plan te hebben. Wij waarschuwde hij er uitdrukkelijk voor dot de waard evan regelmatige vakanties niet uit het oog mag worden verloren. Uiteindelijk hebben zowel werkgevers als werknemers er belang bij dat er op gezette tijden rust wordt genomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen