En Zijn geboden zijn niet zwaar

1 Jotiannes 5: 3b

^et is toch wel een opmerkelijk i/oord, dat Johannes (de apostel ier liefde) hier neerschrijft: "Zijn Gods) geboden zijn niet zwaar." mmers: Gods geboden vragen zoveel! Om maar iets te noemen: zij vragen een liefde tot de Heere met geheel ons verstand en met geheel onze ziel en met geheel ons gemoed en met al onze kracht. Gods geboden vragen een volmaakte liefde die de vrees buiten drijft, een ^^efde die zich openbaart in onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Gods geboden vragen een liefde die ongeveinsd is, oprecht, hartelijk, vergevingsgezind, ootmoedig. Zij vragen zelfs een liefde tot de vijanden, een liefde die vurige kolen hoopt op het hoofd van degenen die onze ondergang zoeken.

Hoe kon de apostel nu zeggen dat Gods geboden niet zwaar zijn? Daar komt nog bij: wie moeten deze geboden volbrengen? Wel, wij, kleine, nietige, zondige mensen, gevallen adamskinderen, van nature geneigd God en de naaste te haten in plaats van lief te hebben, onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.

O ja, in de staat der rechtheid was het zo heerlijk waar: Gods geboden zijn niet zwaar! Toen was het voor de mens, als Gods beelddrager, een heilige vanzelfsheid om in alle goede werken te wandelen. Toen was Gods liefdewet als het ware in zijn hart ingedrukt. Ze was het element waarin hij zich zo helemaal thuis voelde. Een visje behoort thuis in het water. Het water is zijn element. In het water kan het zwemmen, en het hoeft het zwemmen niet eens te leren. Maar haal het visje uit zijn element, uit het water, en het gaat dood!

Welnu, zo is de mens, en dot door eigen schuld, door eigen moedwillige ongehoorzaamheid buiten zijn element, buiten de sfeer van Gods liefdewet terecht gekomen en daarmee aan de dood onderworpen.

Door die verschrikkelijke val en ongehoorzaamheid van onze eerste voorouders in het paradijs is onze natuur alzo verdorven geworden dat wij allen in zonde ontvangen en geboren worden. Onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.

Maar God blijft Dezelfde en daarom blijven ook Zijn geboden dezelfde: gij zult liefhebben....! En nu zijn Gods geboden voor de Gode-vijandige mens zwaar geworden, stenen van aanstoot en rotsen van ergernis. Daarom worden ze in ons volksleven, en helaas maar al te zeer ook in de kerk, met voeten getreden. Het is de keus en de leus van elk adomskind geworden: laat ons Gods banden verscheuren en Zijn touwen van ons werpen!

Hoe kon Johannes nu toch schrijven: "Zijn geboden zijn niet zwaar"? Omdat het waar is en het ervaren wordt.

Want er is lust bij Gods kinderen en er is kracht bij Christus. Wanneer de Heere door Zijn almachtige genade een zondaar wederbaart en bekeert, dan wordt het diens lust om Gods geboden te bewaren. En een werk dat met iemands neiging overeenkomt, volt niet zwaar. De wedergeborene heeft een vermaak in de wet Gods naar de inwendige mens. Hij heeft Gods geboden, al Gods geboden hartelijk lief, omdat het Gods geboden zijn. Wel, dan kunnen die geboden toch niet zwaar zijn voor iemand die er door genade lust in vindt?

Johannes, ge hebt toch gelijk, en ie­ der die de Heere vreest, stemt met u in: "Gods geboden zijn niet zwaar!"

Er is lust bij Gods kind. En er is kracht bij Christus! Hoe zwaar een lost op zichzelf ook moge zijn, de zwaarte komt niet in aanmerking, als er voldoende kracht aanwezig is. Wat een kind niet kan dragen tilt een man gemakkelijk op.

Wat hard en zwoor is voor vlees en bloed, volt licht voor het genadevermogen van het levend en levendig geloof.

De natuur weet geen raad met kleine steentjes, terwijl het geloof bergen kon verzetten en zelfs de wereld overwinnen. Waarom? Omdat het geloof gewerkt en gesterkt en gesteund wordt door de Heilige Geest, Die het neemt uit Christus, Wiens spijze het was te doen de wil van Zijn hemelse Vader. Daarom kon de apostel Paulus het zo vol geloofsmoed belijden: "ik vermag alle dingen, door Christus Die mij kracht geeft!"

Het is dus toch waar: "Zijn geboden zijn niet zwaar."

Maar waarom hebben ook Gods kinderen het er dan toch zo moeilijk mee? Omdat zij maar al te weinig in het geloof staan. Omdat ze maar al te weinig uit het geloof leven.

Omdat ze het maar al te veel zelf willen doen en het vlees (ook het "vrome vlees") het te zeggen heeft. Omdat er zo weinig teerheid van hart is. Omdat maar waar is het einde?

Ja, en toch.... indien wij door genade mogen behoren tot het volk dat de Heere vreest en Hem liefheeft om Zijns Zelfs wil, en door een oprecht geloof dat door de liefde werkt aan Christus zijn verbonden, dan zegt ons hart amen op het woord van de apostel: "Zijn geboden zijn niet zwaar". En we stemmen in met de dichter:

'k Zal Uw geboón, die ik oprecht bemin,

Mijn hoogst vermaak, mijn zielsgenoegen achten;

Ik reken die mijn allergrootst gewin; Ik grijp ernaar en zal er heil uit wachten;

Ik heb ze lief, en zal met hart en zin Al 't geen Gij ooit hebt ingezet, betrachten.

Zeist Ds M. Vlietstra

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen