WAAR JE OOK KOMT!

KORT EN BONDIG

Het zomerreces is ten einde. Veel bezoeken zijn afgelegd en indrukken opgedaan. Wat sterk is opgevallen, is het volgende. Waar je ook komt, de verontrusting over allerlei ontw/ikkelingen in onze samenleving i: groot. Diepe zorgen zijn er vanwege bepaalde beleidsvoornemens van de regering. Allereerst denk ik aan de voorstellen tot wetsv/ijziging ^-'zake van het levensbegin en het 'venseinde, waarover ik vorige 'iiQal schreef. Ik denk ook aan de r/roblemen in het onderwijs die onfiervonden zijn om het nieuwe i'.hooljaar weer voldoende verantwoord geregeld te krijgen. Een ; chooldirecteur zei het onbegrijpe- , ; k te vinden dat aan het onderwijsveld niet veel meer (organisatoriche) rust en tijd wordt geschonken nn doel en middelen voor goed onerwijs beter op elkaar af te kunnen •emmen. Veel vacatures, te weinig iddelen, te hoge kosten voor onirwijs en scholen, huisvestingsprooamen vaak ook nog. Dan is er de gezondheidszorg: wachtlijsten, te hoge werkdruk, te weinig capaciteit cion goed opgeleide mensen en aan ! iddelen. Er is best begrip voor het ' it dat niet alles tegelijk kan, maar-i op een noodzakelijke behandei 'ig of ingreep enkele maanden rnoet worden gewacht, dan brengt dat betrokkenen vaak onder extra cote spanning. Men gaat zich dan, f ' dat is begrijpelijk en terecht, af- V ogen of in de politiek nu wel de ju, ste prioriteiten zijn gesteld. Een zaak waar ook eigenlijk iedereen tegenaan loopt, is het toenemende geweld op straat. Laten de statistische cijfers over geweldsconflicten een dergelijke conclusie in totaliteit aan nauwelijks rechtvaardigen, in de beleving van velen neemt de on- ' ligheid op straat wel degelijk toe. L., incidenten die zich van dag tot dag aaneenrijgen tot een lugubere ketting, nemen in niets en niemand ontziende felheid toe. Je vraagt je verbouwereerd af hoeveel mensen in onze samenleving al niet met een wapen op zak rondlopen en niet aarzelen daarvan, soms ten overstaan van onschuldige en niets vermoedende burgers, op verbijsterende wijze gebruik te maken. Zelfs de politie zelf is in toenemende mate doelwit van agressie! Dat kón toch niet!

Om deze "rampenkroniek" niet nog langer te maken, nog slechts één zaak die vele gemoederen bezighoudt. Het betreft de agrarische sector die eigenlijk in totaliteit in zwaar weer is terecht gekomen. Onlangs kwam naar buiten dot het College voor Toelating van Bestrijdingsmiddelen een aantal gewasbeschermingsmiddelen wil laten verbieden voor verdere aanwending. Het gaat om middelen waarvoor tot op heden op bedrijfsniveau geen alterna­tieven voorhanden zijn. De minister moet nog wel een beslissing nemen en men hoopt nu maar dat deze zijn verstand gebruikt en daarbij ook let op de internationale aspecten van concurrentievervalsing en dergelijke. Indien in ons land bepaalde middelen worden verboden en in de ons omringende landen (nog) niet, dan is het niet moeilijk te raden wat er gaat gebeuren. Voor diverse teelten en rassen zou dot in ons land 'einde verhaal' zijn. Zover mag het inderdaad niet komen. De SGP-fractie heeft altijd gezegd dat er eerst moet worden gezorgd voor alternatieve middelen die met minder milieuschade en dergelijke net zo effectief kunnen worden aangewend. De toetsings- en toelatingsprocedures moeten daartoe worden verbeterd (het duurt nu allemaal veel te lang en het is verhoudingsgewijs duur), waarop Kamerbreed al lang wordt aangedrongen. Dat laatste niet zonder resultaat overigens. Inderdaad, waar ik ook kwam, er waren altijd wel zorgen om de ont­ wikkelingen en het overheidsbeleiddaarbij.

WAAR HET OM GAAT!

Het zou al te goedkoop zijn om bij deze constatering alleen maar op te gaan in een 'ach-en-wee-geroep' en ons sterk te maken voor een afkraken van de regering zonder meer. Alsof er geen inspanningen zijn gepleegd ten behoeve van het onderwijs, de gezondheidszorg en bijvoorbeeld de veiligheid op straat. Natuurlijk, het kan altijd beter en het moet ook nog beter. Zeker nu het kabinet de wind financieel-economisch opnieuw in de zeilen heeft, mag daarvoor aandacht worden gevraagd en wij zullen dat bij leven en welzijn ook doen. Het is wel verleidelijk om te pleiten voor verdere lastenverlichting voor de burgers - wie zou daar op zichzelf tegen zijn -, moor er is ons toch ook veel gelegen aan goed onderwijs, aan een toereikende budgettering voor de gezondheidszorg en voldoende bevorderde veiligheid op straat. Aan al deze beleidsdoelen hangt een prijskaartje, waarvoor we dan ook moeten staan. Maar daar goot het niet alleen om. Wat sterk verontrust, is dat het gezag van de overheid nog altijd taant, mede door de in deze column gewraakte ontwikkelingen. Deze vaststelling vraagt uiterst dringend om een fundamentele wending. Stuurloosheid heeft toegeslagen op ethisch vlak, er is een gebrek aan duidelijk belijnde identiteit. Nu ja, wat heet stuurloosheid. Je kunt ook zeggen: er wordt wel degelijk gestuurd, moor gewoon de totaal verkeerde kant op! Dat is het gevolg van het dichtslaan en dichthouden van het Woord van God. Don is het zicht verdwenen op waar het werkelijk om gaat! Dan ontbreken wijsheid, visie en perspectief. De moderne democratie heeft bij gebrek aan te weten wat waarheid is, iets weekdierochtigs; het skelet ontbreekt er in. Reden waarom Van Ruler, van wie deze uitspraak is, hoopte dat er parlementsleden zouden zijn die eerder en meer een stel profeten vormden dan een stel ingenieurs (zie hoofdstuk 23 van de dissertatie van Van der Zwaag). En nu maar bidden en hopen dat ook 'ingenieurs' verwaardigd worden iets te mogen vertolken van een 'pro-feet'. De God aller genade geve —ons daartoe de kracht. \

30 augustus 1999

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen