Vergaderen?!

TEKST & UITLEG

Met elkaar staan v\re ook 'm partijverband v/eer aan het begin van een n/euw vergaderseizoen. Binnen het geheel van de maatschappelijke verbanden waarin wij ons bewegen en leven, is er sprake van een zekere cyclus als het gaat over activiteiten die plaats vinden binnen vereniaingsverband. Als na de betrekkelijke rust van de zomermaanden de R van veRgadeRen v^eer in de maand zit, vragen ook het partijleven en de daarmee samenhangende verenigingsactiviteiten opnieuw onze aandacht en onze inzet.

ROEPING

Daarbij is het noodzakelijk dat er iets blijft leven van het besef dat het bezig zijn in staatkundig gereformeerd partijverband niet in het leven is geroepen als tijdverdrijf of als louter liefhebberij van mensen. Er is niet veel kennis van de wordingsgeschiedenis van onze partij voor nodig om te weten dat het als dure roeping werd ervaren om de beginselen van Gods Woord ook op staatkundig terrein tot meerdere erkenning te brengen. Ds P.Zandt schreef daarover ooit dat het voor 'sommigen hunner zelfs een vrucht en daad des geloofs' is geweest. Nadat tot oprichting was overgegaan, is met grote inzet door zeer velen in ons land gewerkt aan de op- en uitbouw van de partij. We gaan er hier niet uitgebreid op in, maar het kan wel zijn nut hebben nog eens nadrukkelijk te wijzen op de ijver van ons voorgeslacht, hloezeer zij ook beleden dat de staatkundig gereformeerde beginselen in zekere zin een "alleen wonen" met zich meebracht, zij waren geen isolementdrijvers. Anderzijds was het ook geen calvinistisch heroïsme of een uitgesproken activisme wat hen dreef. Het was de erkentenis dat er geen enkel levensterrein is dat niet valt onder de heerschappij van de Koning der koningen. Geen onderdeel is er, noch van het persoonlijk leven, noch van het maatschappelijk leven, dat niet is onderworpen aan Woord en Wet. Daar lag de drijfveer; de ere Gods was in het geding. 'Vreest God en houdt Zijn geboden, want dat betaamt alle mensen'.

Het beginsel leefde en waar dat leeft is er bezieling. Dat werd zichtbaar in de jaren van oprichting en uitbouw, het werd opnieuw zichtbaar na de Tweede-Wereldoorlog bij de noodzakelijke wederopbouw en waar het is, zal het ook nu nog zichtbaar zijn.

NIET VANZELF

Velen waren in de beginjaren van de partij doordrongen van de hoge noodzaak en de dure plicht om de beginselen meer bekendheid onder ons volk te geven. In het besef dat daarvoor de honden uit de mouwen moesten en onvermoeid daartoe aangespoord door de partijleiding, hebben zij met de beperkte middelen die zij tot hun beschikking hadden, gedaan wat hun hand vond om te doen. Deze inspanning is niet vergeefs geweest. Het heeft, onder de zegen des Heeren, de partij gemaakt tot wat ze nu is. Eén van de belangrijkste middelen om het doel te verwezenlijken, was het oprichten van plaatselijke kiesverenigingen. En zo oud als de partij is, kan de stand van het verenigingsleven aangemerkt worden als graadmeter voor het partijleven. Dat is nu niet anders dan toen.

Want dan mag het zo zijn dot we de oprichtingsfase hoog en breed achter ons hebben, toch komt de vraag, ook aan het begin van dit verenigingsseizoen weer op ons af: leeft het beginsel in onze kiesvereniging of zijn we ingedut. Is er nog een besef van onze politieke roeping of doen we plichtmatig dot wat bij het verenigingsleven behoort (als we dat nog doen!).

We zijn het er hopelijk over eens dat de noodzaak om de beginseisn tot meerdere erkenning te brengt i, bepaald niet minder groot is dar tachtig jaar geleden. Alleen al dcarom zijn we als staatkundig geref - meerden, gehouden de klokken ! luiden die ds G.H.Kersten c.s. he': ben gegoten!

NIET HET VELE, MAAR HET GOED!

Aon het begin van een nieuw ver enigingsseizoen kon het geen kwaad elkaar daar op te wijzen, r is ook onder ons veel waarvan w moeten zeggen dat het anders zo kunnen en anders zou moeten. H( : is waar, de mogelijkheden zijn ni- r overal in gelijke mate aanwezig, maar toch! Waar nog vonkjes zijmoet alles in het werk gesteld om deze - in de middellijke weg - aar te blazen. Waar een kiesverenigi: j is, behoort deze ook te vergadert Daarbij goot het niet op de allere - ste plaats om een minimumaantal aanwezigen. Niet alleen wat vee: if groot is, is goed. Ik heb het zelf v I meegemaakt dat op een verenigingsavond in een uithoek van on.^ land, niet meer dan zeven leden aanwezig waren. We zaten met z n achten in de consistorie, bij wijze van spreken met de ellebogen op . : - fel, en hadden met eikaar een go» de avond. Daarom doen wij vanc deze plaats een hartelijke, maar niet minder dringende oproep aa de besturen van alle kiesverenigir gen: vergader van tijd tot tijd! He legt een band tussen geestverwar ten en onder de zegen des Heere kon er kracht en invloed van uitgaan. Tracht hetgeen er nog is ni alleen levend te houden, maar oc te verlevendigen. Nodig eens ee' spreker uit. Zowel vanuit onze Ee ste- en Tweede-Kamerfracties als vanuit het partijbureau is er gaar ? de bereidheid om een inleiding tt houden. Daarbij voelt niemand o< zer zich te groot, voor ook maar e kleinste vereniging. Het is nu nog het begin van het seizoen; overleg als bestuur, pak de telefoon en maak die afspraak. Ja maar, hoor ik iemand zeggen,

waar zullen wij dot van betalen? Ons antwoord is simpel: maak dear geen hinderpaal van. Een lege kci mag nooit een belemmering zijn; ook daar komen we met elkaar beslist uit.

HB-BELEID

Het bovenstaande aanbod komt ti ..uwens niet zomaar uit de lucht vallen. Het heeft duidelijk als achterqrond de wens van het Hoofdbes: jur om, nu er zo direct geen verizingen in het vooruitzicht zijn, al het mogelijke te doen om ook de v/a\ slapende kiesverenigingen er van te overtuigen dat overal waar SGP-ers zijn, van hen gevraagd wordt de verwezenlijking van het doel ter hand te nemen. Het is dan ook heel nadrukkelijk onderdeel van wat wij de 'permanente campagne' noemen. De gelijknamige commissie, waarin alle partijgeledingen zijn vertegenwoordigd, is dan ook bezig hieraan gestalte te geven. Dat bestrijkt uiteraard een terrein dat breder is dan de vergaderfrequentie van de kiesverenigingen. Ook zaken als ledenwerving, het omgaan - : .( de kerkelijke verscheidenheid, od doorstroming van de jongeren naarde kiesverenigingen, enz. heeft daarbij volop de aandacht. In een volgende Banier hopen we ook nader op die aspecten in te gaan. Ook suggesties vanuit de partij zijn vanzelfsprekend van harte welkom. Misschien is er wel de wil om iets te ondernemen op dit gebied, maar u v/eet niet hoe of wat. Ook dan " e!dt: neem gerust contact op.

VEEL POSITIEFS

En natuurlijk is het niet allemaal kommer en kwel. Gelukkig niet. Er is een groot aantal kiesverenigingen dat met regelmaat vergadert en bovengenoemde aansporing echt niet nodig heeft. Ze hebben waarschijnlijk het programma voor het komende seizoen al weer doorgesproken en de hoofdlijnen uitgezet en hoeven zich niet aangesproken te voelen als het over vergaderen gaat. Toch betrekken we graag alle kiesverenigingen bij de onderwerpen die hierbij aan de orde komen. Het kon nooit verkeerd zijn om het eigen functioneren, ook ten aanzien van de andere hierboven genoemde zaken, eens wat nader te bezien.

En als dat allemaal gaat zoals het moet, kunnen uw ervaringen misschien gebruikt worden als voorbeeld voor anderen.

En nu schrijven we dit niet in de verwachting dot er een grote toeloop naar de ledenvergaderingen op gang zal komen. Het bezoekersaantal is doorgaans, zeker in verhouding met het ledenaantal, zeer gering. Maar ook dat mag geen reden zijn om het vergaderen na te loten. Blijf vergaderen, blijf uitnodigen, blijf wervend en open voor allen die de beginselen van harte onderschrijven. Blijf ook, zoveel als mogelijk is, degenen die wel lid zijn maar nooit komen, bij het beginsel betrekken. In plaatsen waar onze partij in de gemeenteraad vertegenwoordigd is, kan dat bijvoorbeeld door middel van een plaatselijk periodiek of nieuwsbrief; daar waar dot niet het geval is, kan de totaal-oplage van 'De Banier' die nuttige functie van informatievoorziening over partij en beginsel, vervullen.

NIET ONZE ZAAK

Meer don eens werd in het bovenstaande verwezen naar vroeger dagen. De aansporing tot actie is er altijd geweest en is ook altijd nodig geweest. Daarbij is het nooit, ook pakweg vijfenzeventig jaar geleden niet, de verwachting te wekken dat er een rechtstreeks verband zou zijn tussen onze inspanningen en het uiteindelijke 'resultaat'. Moor wel was er altijd het besef, om met ds Kersten te spreken dot het 'met bidden alleen niet zal gaan'. Bidden én werken. Allebei; en, wat minstens zo belangrijk is, in die volgorde. Want wij beamen zonder enige twijfel de noodzakelijkheid van beiden. Moor in de praktijk van het leven keren we de volgorde zo dikwijls om. We doen en we loten, we zwoegen en zweten; we ijveren met een voorbeeldige inzet; om vervolgens te vragen of de Heere dat zou willen zegenen. En te weinig is er dikwijls het besef van de goede volgorde: Heere, wat wilt Gij dot wij doen zullen. Toch: dóen! Moor dan is ons doen onderworpen aan Zijn wil en dan is het niet meer onze zaak, niet meer ons werk. Dan mogen we, met al onze inzet en ijver - waartoe we verplicht zijn- ons stuurtje toch uit handen geven. Dan is het wel onze taak, moor niet onze zaak.

Daarvoor is nodig, naast alle programma's die we kunnen hebben of maken voor het komende seizoen, voor het persoonlijk leven Gods program te beoefenen: 'Zoekt eerst het koninkrijk Gods en Zijne gerechtigheid, en alle andere dingen zullen u toegeworpen worden'. Alleen dan kunnen we ook profetisch in het leven staan. 'Profetisch' niet in de zin van iemand die de toekomst weet, moor als iemand die zijn tijd verstaat.

Verstaat gij ook hetgeen gij ziet? Hoe zou ik toch kunnen, zo mij niet Iemand onderricht?

DN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen