PARLEMENTAIR LOGBOEK

POLITIE

Wie spreekf over de polifie, spreekt in Nederland over toenemend geweld en afnemend gezag. De gezagshandhaving in het algemeen in onze samenleving zakt weg. Gezagserkenning en -aanvaarding eveneens. Zo ongeveer begon SGPkamerlid Van den Berg zijn bijdrage oen het debat met minister Peper van Binnenlandse Zaken over de politie, leder jaar wordt het begrotingsonderdeel politie in de Tweede Kamer namelijk in een apart overleg behandeld. Zo ook dit jaar.

De SGP-ofgevaardigde liet duidelijk blijken bezorgd te zijn over deze ontwikkeling. Een kant-en-klare oplossing kon hij echter niet aan de hand doen. Feit is dat, gezien de ontwikkelingen in de maatschappij, van de politie-agent van nu andere en meer dingen gevraagd worden dan van de veldwachters uit het verleden. Feit is ook, dat meer politie en een kwalitatief betere politie eveneens noodzakelijk zijn. Maar daarmee alléén redden we 't niet. Uiteindelijk zal er pas verbetering kunnen optreden als mensen ervan doordrongen zijn dat de bijbelse normen het waard zijn om ernaar te leven. Van den Berg toonde zich, in lijn met dit betoog, gelukkig met de extra inzet van het kabinet: 3000 plus in ieder geval 400 vanwege de arbeidsduurverkorting. Genoeg zal het waarschijnlijk niet zijn, maar een goed begin is het zeker.

Een actueel thema is de beloning van de politie. Er zijn er die bepleiten dat die moet worden afgestemd op de prestatie(s) van het korps. Zo in de trant van: hoe zwaarder de taak en hoe minder criminaliteit, des te hoger de beloning. De SGP ziet daar hoegenaamd niets in. Ten eer­ ste is de vraag wat en hoe meet je de prestaties van de politie, maar bovendien is het gevaar groot dat de 'mindere' korpsen (hoe dan ook gemeten) nog minder geld zullen gaan krijgen, en daardoor de problemen in die plaats of regio zuilen toenemen.

OMROEPBIJDRAGE

Raar, maar waar: het kabinet vindt dat ook degenen die geen radio bezitten en evenmin prijs stellen op tv, daar tóch voor moeten betalen. Zoals gezegd, raar, maar waar. Op deze weg doorgeredeneerd kan ons nog veel te wachten staan: niet-hondenbezitters voortaan ook maar aanslaan voor de viervoeters die ze niet bezitten, niet-autorijders wegenbelasting opleggen en daklozen een aanslag voor de ozb sturen. Toe maar, paars.

De achtergrond van de kabinetsplannen is dat de overheid 60 miljoen gulden efficiencywist denkt te kunnen incasseren door de Dienst Omroepbijdragen, de instantie die tot op heden de radio- en tv-gelden int, op te heffen. Omdat de (publieke) omroep natuurlijk toch gefinancierd moet worden, bedacht men de constructie om dan de inkomstenbelasting maar wat te verhogen. Iedereen die inkomstenbelasting betaalt, draagt aldus zijn of haar steentje bij aan de omroep.

Gevolg van deze constructie is wél dot het principe 'de gebruiker betaalt' wordt losgelaten. En daar zit 'm nu juist de pijn. Het was ir. Van der Vlies die poogde het kabinet op andere gedachten te brengen. De SGP-fractie had achter de schermen reeds geprobeerd de wet op dit punt aan te passen door een regeling te treffen voor niet-radio/tvbezitters. Maar deze weg van amendering liep stuk, ook nadat in overleg was getreden met deskundigen op diverse ministeries alsmede een 'SGP-vriendelijke' specialist op het gebied van het belastingrecht. Van der Vlies restte daarom niet veel anders meer dan een motie om de SGP-wens kracht bij te zetten. Helaas, nadat zowel staatssecretaris Van der Ploeg van mediazaken als minister Zalm van Financiën hun veto uitspraken over de motie-Van der Vlies, werd deze in de kamer verworpen. De SGP kreeg voor haar pleidooi alleen de steun van de fracties van het CDA en de Unie.

ECOTAX

Meer succes boekte de SGP bij het belastingplan 2000. Even voor de goede orde: we hebben het hier dus niet over het met veel tamtam gepresenteerde nieuwe belastigstelsel, maar over de belastingplannen van het kabinet voor volgend jaar. Ook hier was ir. Van der Vlies namens de SGP de woordvoerder. Hij sprak met name over de gevolgen van de zogenaamde ecotax.

Een van de onderdelen van het belastingplan 2000 is namelijk deze inmiddels beruchte ecotax. Die belasting is ingevoerd om milieuvriendelijk gedrag te belonen en milieuonvriendelijk gedrag af te straffen. Zowel burgers als bedrijven en instellingen moeten hieraan geloven. Oók de kerken krijgen met deze ecobelasting te maken. Zij verbruiken nu eenmaal energie, en daar moet dus voor betaald worden. Het kabinet was echter bereid om te voorzien in een teruggaaf van deze tax aan monumentale kerkgebouwen die hoofdzakelijk gebruikt worden voor de openbare eredienst of vergelijkbare bijeenkomsten.

Dat klinkt mooi. Dat is ook mooi, zij het dat het kabinet alleen een uitzondering maakte voor monumentale kerkgebouwen. De SGP beseft best wel dat juist zulke kerkgebouwen extra veel moeten stoken, maar vindt dat óók andere kerkgebouwen vrijgesteld zouden moeten worden van de energiebelasting. Die moeten immers óók op temperatuur worden gehouden. Van der Vlies wist de bewindslieden en de Kamer ervan te overtuigen dot de wens om ook de niet-monumentale kerken vrij te stellen van de ecotax gerechtvaar digd is. Zijn amendement hierover werd dan ook overgenomen door minister Zalm.

Kritische kanttekeningen plaatste de SGP-woordvoerder ook bij de voorgestelde invoering van een waterbe lasting op basis van 0, 51 cent per kubieke meter, met een belastingvrije voet van 25 gulden per jaar. Eerst BTW, en nu dit. De SGP, aldus van der Vlies, beschouwt drinkwate als een eerste levensbehoefte. Dat moet de overheid tot grote terughou dendheid manen om daar belasting op te heffen, zeker als de enige reden lijkt te zijn om opnieuw een inkomstenbron aan te boren. En daar heeft het in dit geval alle schijn van.

aldus Van der Vlies, die er in dit verband op wees dat onderzoek aantoont dat het gebruik van drinkwater niet daalt of stijgt bij een verhoging resp. daling van de prijs. Ook deed hij, zij aan zij naast GPV-collega Schutte, een goed woordje voor de huishoudens met grote gezinnen en een laag inkomen.

SOCIALE ZAKEN

Het was voor onze derde man Van der Staaij de tweede keer dat hij zijn tanden zette in de begroting van het ministerie van Sociale Zaken. Hij begon met erop te wijzen dat in het oude Israël de eigenaar van landerijen altijd iets van de oogst achter moest laten voor de armen. De beteugeling van hebzucht en zelfzucht, het beschermen van de zwakken in de samenleving, vloeit voort uit de bijbelse eis gerechtigheid te vorderen.

Nederland geniet wereldwijd van de faam van het zogenaamd poldermodel. Premier Kok, hoewel bepaald niet de enige en belangrijkste bedenker van het poldermodel, krijgt er alom lof voor toegezwaaid. Toch zijn er in de polder nog wel wat vuiltjes weg te werken. Een van de knelpunten is nog altijd de doorstroom van gesubsidieerde naar reguliere arbeid. Die wil maar niet goed van de grond komen. Op z'n minst kan van de regering verwacht worden naar de oorzaken hiervan te speuren, opdat we daaruit lessen ter verbetering kunnen trekken.

Een ander punt van zorg is het gegeven dat er een harde kern is van mensen die moor niet aan de slag (kunnen) komen, die dus langere tijd uit het arbeidsproces zijn. Het lijkt er steeds meer op dat deze groep als het ware wordt opgegeven, zodat ze gedoemd zijn om langs de zijlijn te blijven staan. Dat is een misstand waarin we niet mogen berusten, bracht de SGP-afgevaardigde naar voren.

Uiteraard kwam Van der Staaij eveneens te spreken over de positie van de kostwinners in ons land. Het is niet voor het eerst dat de SGP daar aandacht voor vraagt. Vooral onder paars is door ook alle reden toe. De trend dat steeds meer vrouwen de arbeidsmarkt opgaan, wordt door dit kabinet welbewust gestimuleerd. Het traditionele kostwinnerschap komt steeds meer en steeds vaker onder druk te staan, ook en met name financieel (zie ook het belastingstelsel dat in de steigers staat). Het wordt daardoor alsmaar moeilijker om vast te houden aan de principiële keuze voor het gezin, zoals de bijbel ons dat voorhoudt. Dat is een zorgelijke ontwikkeling, waar in de toekomst vast nog wel vaker over zal moeten worden gesproken met dit kabinet.

Natuurlijk kwam ook de zondag ter sprake. Dat kan bijna niet anders, nu op alle mogelijke fronten een aanval wordt gedaan op de Dag des Heeren. Zo is er veel loos met de Arbeidstijdenwet. Die wet maakt het mogelijk om op zondag arbeid te laten verrichten als de aard van het werk of de bedrijfsomstandigheden dat vergen. Een RMU-onderzoek heeft uitgewezen dat eenderde van de werkgevers niet bereid is vrijstelling te verlenen aan personeel met religieuze bezwaren tegen de zondagswerk. Een kwart van de bedrijven laat weten dat wie de zondag in ere wil houden, niet door de sollicitatieprocedure komt. Verontrustende cijfers. Van der Staaij drong er bij de regering op aan deze cijfers ernstig te nemen en in overleg te treden met de RMU teneinde na te gaan in hoeverre er wat te doen is aan dit probleem.

WINKELTIJDENWET

Over de zondag gesproken. De Dog des Heeren, haar waarde en bedoeling, kwam uitvoerig ter sprake bij de bespreking van de evaluatie van de onder Paars-I vernieuwde Winkeltijdenwet. Onze woordvoerder Van der Staaij nam deze evaluatie nog eens te baat om dit a- christelijke kabinet te wijzen op haar taak en roeping om de zondag te beschermen. Wij allen zijn verplicht om de zondag te heiligen, d.w.z. de rustdag van de andere dagen af te zonderen en te besteden in de dienst van God, de Allerhoogste, tot ons eeuwig welzijn. Een kostbaar geschenk ook in dit jachtige en steeds jachtiger wordende leven.

In dit licht bezien is de nieuwe Winkeltijdenwet een onding, een schande eigenlijk voor land en volk. Want een van de belangrijkste onderdelen van de nieuwe wet is een verruimde zondagsopenstelling. Toen de vernieuwing haar beslag kreeg, waarschuwde de SGP reeds voor de ge­ volgen van de wet. Uit de evaluatie blijkt nu dat een deel van die voorspelde gevolgen inderdaad zicht- en merkbaar is. Zo klagen de kleine middenstanders steen en been. Ze hebben het nog moeilijker om in de verhevigde concurrentieslag op te boksen tegen de grootwinkelbedrijven, moeten zich daarvoor nog méér offers don in het verleden getroosten.

Een knelpunt, dot echter door het kabinet onderschat wordt, betreft de positie van degenen die gemoedsbezwaren hebben tegen werken op zondag en dus niet 'mee-werken'. Onderzoek, o.a. door de RMU, toont keihard aan dat voor tal van werkgevers de zondag niet meer heilig is en dot zij van hun personeelsleden eisen dat zij 'gewoon' present zijn. Het RMU-ropport laat zien dat 27% van de bedrijven die op zondag actief zijn van hun sollicitanten eisen dat zij op zondag werken. Nog eens 23% denkt dat in de toekomst te gaan doen. Van der Staaij hield de regering deze cijfers nog eens voor. Ook wees hij erop dat nogal wat gemeenten de Winkeltijdenwet misbruiken om zo'n beetje de hele stad tot toeristisch gebied te verklaren, zodat overal de winkels op zondag open mogen zijn.

Helaas bleek ook nu weer dat het paarse kabinet, minister Jorritsma voorop, de oren sluit voor dit soort geluiden. Alle redelijke argumenten moeten wijken voor de stoomwals van de economie en het liberale vrijheid-blijheid-denken. Het geloof in de zegeningen van economische groei en consumptief gedrag wint het van het geloof dat er alleen heil en zegen te verwachten is als we ons laten leiden door Gods betrouwbare Woord en Zijn heilzame wet. Te zien en te vrezen is dat dat ik-geloof steeds meer terrein wint. Als God Zelf het niet verhoedt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen