HAAGSE PROPJES

BIJ DE LES

Je hebt mensen die niet kunnen luister, en lezen. Ook in politieke par'' 3n kom je ze tegen. Nu is dot niet nnen gebruiken van oren en oge op zich niet zo'n probleem, als r.e personen vervolgens don ook iioar hun mónc/zouden willen houden.

Neem bijvoorbeeld Teusjan Vlot en Han' Valkenburg. De een is ex-CD- JA-v jrzitter en de ander is (nog) VOO tter van de RPF-Jongeren. Als ik hi. Nederlands Dagblad mag gelove hebben beide jongeheren forse k ek op het CDA, de ChristenUnie, , de SGP. Waarom? Omdat dezf martijen "bangelijk", "niet slim =n "kinderachtig" reageren op het' Dat over de monarchie. Argumen i tellen voor deze partijen niet, - opegaait de een de ander na.

Toegegeven, de eerste oprisping van )A-voorman De Hoop Sche 3r in deze monarchiediscussie ("pc erversnipperaar", "niet goed geg. - n") was niet echt verheffend, mac ; leze misser is later door andere .praakmakende CDA'ers goedgemaakt. En als het gaat over Schutte er: /an der Vlies waren Vlot en Valké burg kennelijk even niet bij de Ie Herhaaldelijk, helder en goec gedocumenteerd en beargument^ -rd hebben Schutte en Van der V les stelling genomen in het 'konir gsdebat'. Evenals andere GPV f 'S en SGP'ers trouwens. En w- - • 'het debat' zelf betreft nog dit. In .-let Reformatorisch Dagblad van 1 j april jl. schreef Van der Vlies onder meer dit: "Op zich is er niets op tegen wanneer er op een volwassen manier over de monarchie wordt gesproken. We kunnen best begrijpen dat iemand als Dóóleider De Graaf, die nu eenmaal de- "'locraat is tot ver achter de komma, dit - zijns inziens- 'ondemocratische vlekje' in ons staatsbestel wil wegwerken. Maar wij als SGP'ers, denkend vanuit een geheel andere invalshoek, denken daar volslagen anders over. Het is onze vaste overtuiging dat als alle argumenten nog eens op een rijtje worden gezet, de huidige praktijk uittroont boven alle andere staatsrechtelijke alternatieven die zijn en worden aangedragen." Waarna een rij met vijf argumenten vóór de Oranjemonarchie volgde. Voortaan eerst even luisteren en lezen, vervolgens denken, en dan wat zeggen - of zwijgen. Naar het voorbeeld van de grote Willem...

EZELS

Ik hoor Kamervoorzitster Jeltje van Nieuwenhoven het haar Israëlische ambtgenoot Avraham Burg nog niet nazeggen. Op bezoek bij een ezelsboerderij (hebben we die in Nederland ook? ) in het noorden van het land, vroeg hij de boer hoeveel ezels hij in zijn stal had. "Dertig" antwoordde de man beleefd, waarop Burg zei: "Dan heb ik er 90 meer dan u." De Knesset telt 120 leden.

Dit ware verhaal dat vorige week de pers haalde, doet me denken aan een apocrief verhaal uit onze eigen parlementaire geschiedenis. Het toenmalige PvdA-kamerlid Sake van der Ploeg was nooit te beroerd voor een leuke komische noot tussen de serieuze Haagse klanken. Op een goede dag pakte hij zijn pen en formuleerde voor de minister van Landbouw twee vragen: Vraag 1; "Kan de minister mededelen in hoeverre een bericht in de Volkskrant, dat er ezeltjes in de smokkelhandel met België zijn gesignaleerd, op waarneembare feiten berust? " Vraag 2; "Is de minister bereid aan te geven waarop wordt gebaseerd, dat er in ons land werkelijk nog geen ezels genoeg zijn? ". De toenmalige Kamervoorzitter bleek geen ezel. Hij stuurde de vragen retour afzender.

STIER

Nu we 't toch over dieren hebben. Twee Binnenhofse beesten werden legendarisch. Dat waren de stier van Braat en het paard van Schimmelpenninck. Eerstgenoemd dier verwierf landelijke vermaardheid toen "boer Braat", de vertegenwoordiger van de vooroorlogse Boerenpartij, verklaarde een collega te kennen die "melk weet te winnen van tien koeien en een stier." Bij navraag bleek de melkgevende stier niet meer te zijn dan het voortbrengsel van een verspreking.

Het paard van Schimmelpenninck bestond echt. Het was wijzer dan zijn bezitter. Vlak voor de uiterst belangrijke stemming in de Kamer over de Leerplichtwet wierp het paard graaf Schimmelpenninck uit het zadel. Daardoor moest de geachte afgevaardigde, die bekend stond als een fervent tegenstander van de leerplicht, verstek laten gaan. Het gevolg: de omstreden wet werd aangenomen met 50 stemmen voor en 49 stemmen tegen.

HEDY

Wie kent haar nog? Hedy d'Ancona? Ze schijnt een jaar of wat geleden nog een poosje te hebben gefigureerd als minister. Van wat, zou ik eventjes op moeten zoeken in het bekende handboek Parlement en Kiezer. Ik loop hier zelf al weer wat jaartjes rond, maar mijn herinneringen aan La D'Ancona gaan niet veel verder dan dat ik me alleen nog dat wat zeurderige stemmetje van haar herinner. Als zij aan het woord kwam, haastte ik me altijd om de knop van de intercom (waarmee meegeluisterd kan worden naar wat er in de vergaderzaal wordt gezegd) om te draaien. Welnu deze mevrouw D'Ancona heeft zich gemengd in het debat over de monarchie, en dan met name de vraag of de aanstaande schoonfamilie van onze kroonprins wel geschikt gezelschap is. Tegenover enkele gretig optekenende journalisten liet de op een zijspoor gerangeerde minister weten zo haar twijfels te hebben. Van koningin Beatrix had ze geen hoge pet op, want - en nu komt het- de koningin heeft geen smaak.

Nu valt er over smaak niet te twisten, heb ik altijd geleerd. Dat zal wel zo zijn, maar als madam D'Ancona begint over smaak, kan ik alleen maar zeggen dat fk een vieze smaak in de mond krijg als zoiets gezegd wordt door een tweedehands politicus die afzakte tot het niveau van een derderangs Europarlementariër en daar het bekendst werd door een tasjesgevecht dat ze leverde met een ex-fractiegenote. Inderdaad, over smaak valt niet te twisten.

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen