Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

UIT HET EUROPEES PARLEMENT

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

UIT HET EUROPEES PARLEMENT

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

UITBREIDING VAN DE EU

Hét ondenverp dat de Europese agenda's domineert, is de uitbreiding van de Europese Unie. Wie de kranten de laatste weken en maanden volgt, leest regelmatig uitspraken over dit onderv/erp. Regeringsleiders, zoals Tony Blair vorige maand in Polen, maar ook Eurocommissaris Günter Verheugen zijn volop in het nieuv^s geweest toen zij ingingen op de uitbreiding van de EU. Ook in Nederland is over dit onderwerp het nodige gezegd.

Helaas blijft het vaak bij mooie woorden. Waar het steevast aan ontbreekt is helderheid over het tijdstip waarop potentiële toetredingslanden zich zouden kunnen aansluiten bij de EU. De verwarring bij de kandidaatlidstaten neemt toe. Daarom pleit de Eurofractie RPF-SGP- GPV voor een realistische toetredingsstrategie, die helderheid biedt aan de kandidaatlidstaten.

SLEUTELJAAR

Topprioriteit voor de Europese Unie aan het begin van de 21 e eeuw heeft zonneklaar het grootse historische project van haar oostelijke en deels zuidelijke uitbreiding. Dit willen wij als eurofractie RPF-SGP-GPV van harte onderstrepen.

Sleuteljaar voor de ongedachte mogelijkheid van nauwe politieke samenwerking binnen het aloude Avondland is het 20e eeuwse wonderjaar 1989. Zowel op de straten van Oost-Berlijn, Praag als Boekarest klonk het toen: Wij zijn terug in Europal De vormgeving van dat bijkans algemene gevoel in Middenen Oost-Europa op het eind van de jaren tachtig verplicht ons allen tot op de dag van vandaag.

BEDENKINGEN

Inmiddels scheiden ons ruim tien jaar van de val van de Muur, van de ontmanteling van het IJzeren Gordijn. Het enthousiasme voor "Europa" heeft in het Oosten plaatsgemaakt voor vrij forse kritiek. De oorzaak is evident, in de optiek van de toetredingskandidaten duurt de weg naar toetreding tot de EU te lang. De EU verlangt van hen de noodzakelijke hervormingsmaatregelen in een onverdraaglijk snel tempo door te voeren. Zijzelf biedt hen evenwel geen tijdschema voor de toetreding. De EU moet de juiste signalen afgeven. In het andere geval zal de Oost-Europese verdenking dot Europa van de uitbreiding niet echt serieus werk maakt, weleens in een gevaarlijke ontgoocheling over de Brusselse beloften kunnen eindigen.

Hoe deze Oost-Europese bedenkingen jegens de EU weg te nemen? Door een voortvarend tweesporenbeleid. De EU moet zich zo spoedig mogelijk institutioneel klaarmaken voor een fiks aantal nieuwe lidstaten én deze landen eindelijk eens een realistische toetredingsstrategie voorleggen. Bij dot laatste denken wij aan een gefaseerde uitbreiding in relatief kleine rondes van werkelijk geschikte toetreders. Dit alles uitgesmeerd over een periode van circa vijftien jaar. Zo loopt de EU minder gevaar de criteria van Kopenhagen uit te hollen als in het geval van de reeds geopperde gezamenlijke toetreding van maar liefst tien aspirant-lidstaten.

VERANTWOORDE-LIJKHEID

Verdwijnen daarmee automatisch de aanzienlijke zorgen binnen de lidstaten van de EU en de kandidaat-lidstaten over het uitbreidingsproces? Natuurlijk niet. Daarom ze het goed zijn als de Europese Coni missie een omvattende studie uit ze, voeren naar de kosten van niet-uifbreiding. Plus aan te geven wat c economische baten of verliezen op lange termijn zouden zijn als de uitbreiding van de hand zou worden gewezen. Ook dringen wij er bij de Commissie op aan al het mogelijke te doen de EU-burgers uitvoerig en diepgaand te informeren, zeker nu de toetreding een beslissende fase is ingegaan.

Zo'n kwetsbare opstelling, of liever gezegd zulk politiek verantwoordelijkheidsgevoel zou Brussel beslist sieren. Een navolgenswaardig voorbeeld daarenboven voor de onderhandelingspartners van de EU in het Oosten. Dan loopt de uitbreidingsroute werkelijk goed, via de publieke opinie, via haar cruciale maatschappelijke draagvlak.

HULPVAARDIGHEID

In laatste instantie mogen baten en lasten van de oostelijke uitbreiding van de EU niet de doorslag geven. Wanneer wij de uitgestelde bevrijding van het andere deel van ons continent op de juiste waarde weten te schatten, wanneer wij de lessen wensen te trekken uit twee wereldoorlogen in de vorige eeuw, dan steken wij de handen hulpvaardig uit te mouwen, zijn wij bereid tot offers. Pas dan wint Europese samenwerking aan geloofwaardigheid. De EU dient toch blijkens '< ' - or naam het hele continent te omvcten.

B. Belder, lid Europees Parlement Henk Jan van Schothorst, beleidsmedewerker buitenlandse zaken

B. Belder

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 november 2000

De Banier | 20 Pagina's

UIT HET EUROPEES PARLEMENT

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 november 2000

De Banier | 20 Pagina's