Zijn wij niet te gemakkelijk?

Er gebeuren in ons land verschrikkelijke dingen. De grote meerderheid van ons volk heeft zich van God afgekeerd en komt daar driest en openlijk voor uit. Onze regering en volksvertegenv\^oordiging weigeren gehoor te geven aan de oproep om de Heere en Zijn Wet te gehoorzamen.

Integendeel. Onze wetgeving ontwikkelt zich razendsnel in een richting, die fundamentele christelijke normen en waarden met voeten treedt. We maken ons rijp voor de dag van het oordeel, zoals eertijds Sodom en Gomorra. Als we denken aan de opheffing van het bordeelverbod. Hoererij is nu legitiem in Nederland. Als we zien op de euthanasie- en abortuswetgeving. Als we letten op de wetten ten aanzien van 'homohuwelijk' en adoptie van kinderen door homoparen. Als we zien op de kerkverlating van ons volk en de secularisatie. Als we zien op de opkomst van vreemde godsdiensten. In Amsterdam wonen meer moslims als christenen. Als we letten op de toenemende onverdraagzaamheid ten aanzien van hen die nog aan Gods Woord willen vasthouden. Als we leven temidden van een natie, die wegzinkt in goddeloosheid en godverlatenheid. Als we kerken zien die ontrouw zijn aan hun roeping. In plaats dat ze onze overheid terugroepen tot God en Zijn Woord, gaan ze voor in het afwijken daarvan.

Als we al deze dingen eens op ons in laten werken, ja, dan moeten wij als Staatkundig Gereformeerd volksdeel ons eens ernstig afvragen: zijn wij niet te gemakkelijk? Kunnen wij al deze dingen niet veel te goed verdragen? Gaan we er werkelijk onder gebukt? Ik denk dan bijvoorbeeld aan Nehemia. Toen hij hoorde hoe het met Jeruzalem gesteld was. De grote ellende en versmaadheid die werd aangetroffen. Jeruzalems muur was verscheurd, haar poorten met vuur verbrand. Toen Nehemia dat hoorde: "zo zat ik neder en weende, en bedreef rouw, enige dagen; en ik vastende en biddende voor het aangezicht van de God des hemels." Nehemia was nooit treurig geweest als hij de koning diende. Dat mocht ook niet. De koning wilde geen zure gezichten om zich heen. Maar nu was zijn droefheid groot, dat hij het niet kon verbergen. Al zou het hem zijn leven kosten. En wat was het wonderlijke? Deze droefheid maakte indruk op de koning. Als was hij een werelds en goddeloos mens. hlij was een mens. En zijn menselijke gevoel maakte hem duidelijk dat de smart van Nehemia heel groot was. Dat het een droefheid van het hart was. Ja, dat deze man wel zou kunnen sterven van smart. Daar ging een getuigenis van uit. Nehemia deed niets en zei niets. Hij protesteerde niet, hij had geen verzoeken en argumenten. Maar hij treurde met een grote droefheid. En die

droefheid was een getuigenis op zichzelf. Die droefheid wilde God gebruiken om het hort van de koning te neigen. Zo kreeg hij toestemming om Jeruzalem te gaan herbouwen. En dot tegen alle menselijke verwachting in. Wij vinden hetzelfde in Psalm 1 19 vers 53: "Grote beroering heeft mij bevangen vanwege de goddelozen die Uw wet verlaten." En in vers 20 belijdt de dichter: "Mijn ziel is verbroken, vanwege het verlangen naar Uw oordelen."

De bedoeling van dit artikel is nu niet om te klagen over ons volk, over onze overheid en wetgeving. Maar de bedoeling is dat wij de hand in eigen boezem steken. Zijn wij niet veel te gemakkelijk? Zeker, als we deze gruwelen horen, dan kunnen wr ervan walgen. Don kunnen we er me verontwaardiging over spreken. Dan kunnen we redevoeringen houden en getuigenissen afleggen. Dan kunnen we handtekeningen verzamelen en veel activiteit ontplooien. Maar is het wel zuiver en is het wel echt? Ontbreekt niet te veel de droefheid van het hart? Vinden we het wel werkelijl< zo erg als we zeggen? Os is het vao een loos alarm? Een leeg lawaai. Leeg van de ware smart, dat God zo onteerd wordt. Leeg van de oprechte droefheid, dat de goddelozen zo Gods wet verlaten? Leeg van het oprechte verdriet, dat zovele mensen verloren gaan. Die droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid.

Wij zoeken in deze tijd van welvaart onze rust en ons gemak. We zijn tevreden als ze ons maar met rust loten. Moor wij hebben bekering nodig. Bekering is een hartelijke droefheid dat we God door onze zonden vertoornd hebben. Wij, die anderen Gods Woord voorhouden, wij moeten gebroken worden vanwe ge het verlangen naar Gods oordelen. Anderen moeten aan ons kunne merken dot wij bedroefd zijn, zielsbt droefd, dat de Heere onteerd wordt Die droefheid is vrucht van de traner van Christus. We zijn de lijdensweken weer ingegaan. Hij heeft het getuigd: "Mijn ziel is geheel bedroefd tot de dood toe." Zijn reinczondeloze ziel was een en al droefheid. Daarin heeft Hij de zonde verzoend, de schuld betaald voor al de Zijnen. Maar als wij door een oprecht geloof met Hem verenigd zijn, kan het ook niet anders, of iets van Zijn droefheid zal ook in ons overgaan. Dan zullen wij tranen stor ten die Hij Zelf eens zal afdrogen. Dan zal onze ziel toch verlangen naar de dog dat Hij komen zal. Moge onze harten dan toch vervuld worden met droefheid. En moge die droefheid het middel zijn om anderen nog tot bekering te brengen. I

Ds. D.J. Budding

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen