Wat is de norm? De onverdraagzaamheid van de verdraagzamen

De uitspraken van een Marokkaanse imam over homseksualiteit hebben nogal wat losgemaakt. Een ieder die voor verdraagzaam wil doorgaan, haastte zich om daar afschuw over uit te spreken. Overigens kon niemand het waarheidsgehalte van een deel van die uitspraken ontkennen. Als iedereen toch homofiel zou worden, zou de mensheid spoedig verdwijnen. Het is nu eenmaal een "onvruchtbare" relatie. Bovendien zijn de uitspraken die hierover in de Bijbel gevonden worden heel wat ingrijpender. Ik citeer; "Bij een manspersoon zult gij niet liggen met vrouwelijke bijligging; dat is een gruwel" (Leviticus 1 8 : 22). "En insgelijks ook de mannen nalatende het natuurlijk gebruik der vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende, en de vergelding van hun dwaling die daartoe behoorde, in zichzelf ontvangende" (Romeinen 1 : 27).

De Staatkundig Gereformeerde Partij onderschrijft zonder enig voorbehoud deze Bijbelse uitspraken. Daar komen we klip en klaar voor uit. Daar maken we geen geheim van. Daarvoor schamen we ons in het geheel niet. Integendeel. Al hebben we erbarmen met de zondaar, de zonde moet eerlijk met de naam worden genoemd, moet worden tegengegaan en zo nodig worden bestraft. En de Bijbel spreekt hierover als "een gruwel" en een "schandelijkheid".

De vraag is alleen, hoe lang in onze "verdraagzame" samenleving deze Bijbelse normen nog verdragen worden. Het is trouwens veelzeggend dat de aartsbisschop van Keulen de Nederlandse samenleving "ziek en psychisch gedegenereerd" noemt. Maar goed, hij woont net over de grens. Zo gemakkelijk kan hij dus niet vervolgd worden. Anders zou hij wellicht een geschikt mikpunt zijn voor het "verdraagzame" deel van onze samenleving.

Veelzeggend is ook dat VVD-leider Dijkstal een parallel heeft getrokken met de uitspraken van de imam en de opstelling van de christelijke partijen in de debatten over euthanasie en het homohuwelijk. Al heeft hij later zijn uitspraken genuanceerd, toch verwijt hij de christelijke partijen te weinig respect voor hen die anders denken. Fractievoorzitter De Graaf van Dóó deed daar nog een heel schepje bovenop door de christelijke fracties "aperte onzin" en "hypocrisie die manische vormen aanneemt" te verwijten. Over verdraagzaamheid gesproken.

De vraag mag worden gesteld: Wat is de norm waaraan bovengenoemde heren de christelijke partijen toetsen? En waar liggen de grenzen van het respect dat wij behoren te

hebben, volgens hen. Als ik hen zou vragen of zij respect hebben voor iemand die vindt dat je een ander gerust mag doodslaan, als hij je belangen in de weg staat, dan zullen zij die vraag denk ik ontkennend beantwoorden. Nee, zo iemand is een moordenaar. Dat is niet iemand die respect en begrip verdient. Dot is iemand die straf verdient. Als ik hen zou vragen of zij respect zouden hebben voor iemand die vindt dat je best ontucht met je eigen kinderen mag plegen, don zou hun antwoord wellicht nog krachtiger "neen" zijn. Zo iemand verdient in het geheel geen respect, maar moet juist streng worden gestraft. Ik neem zonder meer aan dat dat ook zo is, volgens de normen van de heren Dijkstal en De Graaf. Zo zou ik nog wel een poosje door kunnen gaan. Ook zij hebben hun normen en waarden. Gelukkig wel.

Wat zien wij echter in onze san".- • leving gebeuren? Dat de christel, = normen en woorden die onze samenleving meer dan duizend i^ar gestempeld hebben, in een zeer hoog tempo verdwijnen en wordr i afgebroken. Dat wat de Bijbel ee ' "gruwel" noemt, is in Nederland een wettig "huwelijk". Terwijl de eerbied en het respect voor het P n- selijk leven altijd onomstotelijk vc • stond, wordt er nu met het leven gesold. Onze minister van volksi - zondheid heeft reeds de schoten yoor de boeg gegeven voor de zelfmoordpil. Een grote en invloedri, -.e groep actievoerders staat klaar o, n hiervoor een maatschappelijk draagvlak te creëren. En we vre-'-ïn dat dit niet moeilijk zal zijn, gezien de uitspraken van genoemde mi ' s- ter. De normen die onze samen': ; ving en regering hanteren, vers' jiven enorm snel.

Waar ligt de norm? Dot moet en mag door genade voor ons duic^lijk zijn. Niet in een veranderende samenleving. Niet in wat mensen vinden en willen. Onze norm lir' in het eeuwig blijvende, onveranc I- ke Woord van de levende God Ondertussen moeten wij ons wf realiseren dat, als wij aan die i rm open en eerlijk onverkort wilier /asthouden, wij spoedig in de hoel' zullen zijn waar de slagen vallen Deze normen staan steeds mee haaks op een samenleving die : ieK, dodelijk ziek is. Het wordt tijd cat wij ons gaan instellen op de verdrukking van onze "verdraagzome samenleving, die niet verdraag dat mensen vastkleven aan Gods cefuigenis. De Heere ontferme Zich over ons arme vaderland en geve nog een terugkeer tot Hem en Zijn onfeilbaar Woord.

Waarder, ds. D.J. Budding

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen