In de beklaagdenbank (1)

Op dinsdag 6 november jl. sft de Commissie Gelijke b handeling (CGB) te Utrecht zivh gebogen over de klacht die een lid van de Haagse kiesvereniging, mevr. Grabijn, op 5 december 2000 te^en het hoofdbestuur van de SGP had ingediend. De Commissie werd verzocht uitspraak te doen over discriminatie voor wat betreft vrouwen in en buiten de SGP. Zo luidde althans het verzoek.

De mondelinge behandeling werd namens het hoofdbestuur bijgewoond door de algemeen voorzitter, de heer W. Kolijn en hoofdbestuurslid mr. PJ. den Boef. Hoewel de pers uitvoerig verslag heeft gedaan van deze zitting, is het goed ook in De Banier aandacht te besteden aan deze zaak en wat namens het hoofdbestuur naar voren is gebracht.

DE KLACHT

Hef voert te ver hier weer te geven wat er door mevr. Grabijn allemaal is aangevoerd om het verzoek aan de Commissie kracht bij te zetten. Kort weergegeven komt het hierop neer dat het hoofdbestuur in 1 983 conform de (toen) geldende statuten aan een vrouw zou hebben geadviseerd lid van de partij te worden. Dot zou mevr. Grabijn zelf ook zijn aangeraden. Volgens haar had de partij in januari 1996 (Putten-ll) het besluit om vrouwen niet als lid toe te loten niet mogen nemen, omdat er toen reeds 12 vrouwelijke leden waren. Mevr. Grabijn achtte het getuigen van willekeur en in strijd met de wet dat al naar gelang de wisselende exegese van bijbelteksten in een tijdsbestek van zeven jaar (1989-1996), statuten zodanig konden worden gewijzigd dat die voor vrouwen discriminatoir uitwerkten. Ook achtte zij het in strijd met het discriminatieverbod dat zonder nadere motivering vrouwen zowel met als zonder stemrecht functioneren.

Op grond van de voorgeschiedenis meende zij dat bij botsende grondrechten (gelijkheid mannen en vrouwen versus vrijheid van godsdienst en vrijheid van vereniging) het "discriminatieverbod" prevaleerde. In dit verband werd verwezen naar het op 22 augustus 1991 door Nederland geratificeerde "VN-Vrouwenverdrag". Verder bevatte de klacht opmerkingen over de persoonlijke bejegening die haar in de achterliggende jaren ten deel was gevallen. Niet alleen het hoofdbestuur, maar ook anderen zouden verwijten treffen.

HET VERWEER

Namens het hoofdbestuur is op 27 februari 2001 een uitvoerig verweerschrift ingediend. Primair is aangevoerd het verzoek niet-ontvankelijk te verklaren. Opvallend was dat was nagelaten in de klacht concreet aan te geven op welk artikel van de Algemene Wet Gelijke Behandeling (AWGB) een beroep werd gedaan. Dat maakte het op zich moeilijk om inhoudelijk verweer te kunnen voeren. Er werden weliswaar termen gebezigd als "discriminatie", "willekeur", "strijd met de wet" en "strijd met het discriminatieverbod". In haar motivering beperkte mevr. Grabijn zich echter tot hetgeen zich binnen de partij had afgespeeld, de wijze waarop zij lid was geworden, vergaderingen bijeen waren geroepen, de mogelijkheid om stemrecht uit te oefenen, om afgevaardigd te worden, enz. Om echter te kunnen toetsen of een klacht binnen de reikwijdte van de AWGB valt, dient inzichtelijk te worden gemaakt om welke verboden gedraging(en) het gaat. Dat kon uit de klacht niet zonder meer worden afgeleid. Ook was niet echt helder welk belang mevr. Grabijn bij haar klacht had. Bovendien bevatte de klacht onderwerpen die in een ver verleden hadden plaatsgevonden en op grond van dit tijdsverloop anno 2001 niet meer voor behandeling door de Commissie in aanmerking zouden kunnen komen. Hier kwam bij dat mevr. Grabijn uitdrukkelijk stelde dat zij zelf nimmer een bestuursfunctie binnen de partij heeft geambieerd.

AWGB NIET VAN TOEPASSING

In het verweerschrift is verder aangegeven dat de AWGB slechts van toepassing is op een beperkt aantal rechtsverhoudingen, waarmee de wetgever de belangrijkste terreinen van het maatschappelijk leven heeft willen omvatten. Het gaat dan met name om verhoudingen krachtens een arbeidsovereenkomst, de rechtsverhoudingen binnen het vrije beroep en de rechtsverhouding betreffende het leveren van goederen en diensten of het geven van advies of voorlichting over schooien beroepskeuze. De wetgever heeft daarmee bewust de rechtsverhouding tussen een vereniging en een (kandidaat-)(bestuurs-)lid buiten de reikwijdte van deze wet gehouden. Verenigingen vallen slechts onder de werking van de AWGB, wanneer het activiteiten betreft zoals die hierboven zijn genoemd. Verwezen is naar relevante Kamerstukken en eerdere oordelen van de Commissie, waaruit duidelijk blijkt dat de AWGB niet van toepassing is op het al of niet toelaten van een lid tot een politieke partij of de wijze waarop een lid binnen de vereniging wordt behandeld. Ook is de uitspraak aangehaald naar aanleiding van een eerdere klacht van mevr. Franssen tegen de SGP. De Commissie oordeelde ook in dat geval dat de AWGB niet van toepassing was.

UITSPRAAK

Kortom, omdat mevr. Grabijn zich in haar verzoek beriep op feiten en omstandigheden die in hoofdzaak het intern functioneren van de partij (als vereniging) betroffen, werd namens het hoofdbestuur betoogd dat de AWGB niet van toepassing was en de Commissie derhalve onbevoegd was van de klacht kennis te nemen. Aan het slot van de zitting is de Commissie verzocht versneld uitspraak te doen, omdat deze zaak al veel te lang boven de partij hangt en veel negatieve publiciteit heeft veroorzaakt. Ook de Commissie zag dat wel in en zegde toe uiterlijk 31 december 2001 uitspraak te zullen. (In een volgende Banier zal deze uiteenzetting vervolgd worden)

W. Kolijn

mr. P J. den Boef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen