Uit het Europees parlement

De Euro mag niet mislukken

Als we moeten geloven wat de verschillende media ons berichten wordt de Euro een groot succes. Een succes dat zijn weerga niet kent in de recente geschiedenis. Twijfels worden niet meer geuit, en als ze worden uitgesproken vinden ze zelden gehoor. Toch is het van groot belang onder ogen te zien dat het succes van de Euro valt of staat met het handhaven van de gemaakte afspraken tussen de Europese lidstaten. En deze afspraken kunnen éénzijdig worden opgezegd met alle gevolgen van dien. De Euro kan dus wel mislukken.

Politieke druk

De gebeurtenissen van de afgelopen weken laten ons zien dat het grote inspanning vereist om binnen de gemaak te afspraken te blijven.Verschillende landen moeten alle zeilen bijzetten om in 2002 binnen de gestelde eisen van begrotingstekorten en de bijbehorende omvang van de staatsschuld te blijven.

Deze jaarlijks terugkerende problemen zetten de nieuv/e munt voortdurend onder politieke druk. Het zijn niet alleen de gebeurtenissen in het recente verleden die aangeven dat de stabiliteit voortdurend door het politieke bedrijf wordt bedreigd. In een wat verder verleden ligt het ineenstorten van het systeem van Bretton Woods. Dit systeem van een stabiel stelsel van

wisselkoersen begaf het in 1973. Politiek onvermogen om passende maatregelen te nemen in een tijd van recessie was hier de oorzaak. Hoge inflatie, werkloosheid en omvangrijke begrotingstekorten vragen nu eenmaal om politiek wenselijke maatregelen. Dat dergelijke maatregelen de economische stabiliteit eerder

bedreigen dan bevorderen wordt daarbij uit het oog verloren. Het gevolg was toen, dat de verschillende munten uit elkaar gespeeld werden en het systeem uiteenviel. Het is dezelfde politieke druk

geweest die geleid heeft tot de introductie van de Euro. De Euro die op dit moment overal in Europa met veel vertoon en luide trom wordt binnengehaald. De Euro die ingegeven is door politieke overwegingen onder de vlag van econo­ mische vooruitgang.

Stabiliteitspact

Tegelijk vragen de economische ontwikkelingen om maatregelen tot behoud van werkgelegenheid, het zeker stellen van de pensioenen en het streven naar economische groei. De middelen om deze doelstellingen te realiseren zijn door de

lidstaten grotendeels uit handen gegeven om de Euro mogelijk te maken. De speelruimte van de lidstaten is met het stabiliteitspact beperkt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat nu, in een tijd van economische teruggang, opnieuw politieke druk wordt uitgeoefend om geheel buiten de afspraken om deze doelen te

verwezenlijken.

Het mag duidelijk zijn dat voor het vertrouwen in de nieuwe munt een juiste politieke koers onontbeerlijk is. Het uitspreken van de wens tot vorming van een centrale Europese regering om de stabiliteit te waarborgen is tegelijkertijd het uitspreken van een fundamenteel wantrouwen in de haalbaarheid van het stabiliteitspact. De Euro vindt haar kracht en tegelijk haar zwakte in het stabiliteitspact. Zolang de lidstaten zich houden aan de in het stabiliteitspact gemaakt afspraken zal blijken dat de Euro een sterke munt is. Een belangrijke voorwaarde is dat de Europese Centrale Bank (ECB) volledig onafhankelijk opereert en niet onder de politieke controle van de lidstaten komt te vallen. De lidstaten zullen geneigd zijn doelstellingen van economische groei en werkgelegenheid toe te voegen aan het beleid van de ECB.Temeer daar zij zelf over onvoldoende middelen beschikken om deze

ontwikkelingen te sturen.

'Gerommel' rond de Euro

In het handhaven van prijsstabiliteit ligt echter de kracht van de ECB. Dit is namelijk een politiek onomstreden beleid. Hierbij is gebleken dat tal van politieke leiders het niet kunnen nalaten te morrelen aan de onafhankelijkheid van de ECB. Eind december nog vond de Belgische

minister van Financiën het nodig te pleiten voor een vroegtijdige verstrekking van de Eurobiljetten. Dit geheel tegen de regel in dat pas op I januari de Eurobiljetten aan het publiek worden verstrekt. Dat de president van de ECB, Wim Duisenberg, direct het voorstel van de hand wees, is kenmerkend voor het gerommel rond de Euro. Om het vertrouwen in de munt te behouden is het nodig dat er op lange termijn duidelijkheid is en blijft. Dat de positie van de president van de ECB daarbij onaantastbaar behoort te zijn, spreekt voor zich.

Dr.J. Blokland, lid van het Europese Parlement voor ChristenUnie-SCP en J.H. Boiten, beleidsmedewerker

(Dit artikel is ook geplaatst in het Nederlands Dagblad van 31 december 2001.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen