Van de Voorzitter · Gedenkwaardig

Een vijfenzestigjarig huwelijl< ! Met dit heug//jk feit, dat niet zoveel mensen mogen beleven, wil de SGP onze voormalige koningin. Prinses Juliana, en haar echtgenoot prins Bernhard, van harte gelukwensen. Op 7 januari 1937 werd hun huwelijk, na voltrekking in het Haagse stadhuis, in dezelfde plaats in de Grote of Sint jacobskerk kerkelijk ingezegend. Veel wederwaardigheden, in tal van opzichten, waaronder een ballingschap gedurende de oorlogsjaren, hebben zij ondervonden. Wat prinses Julina betreft is bekend gemaakt dat zij niet meer in het openbaar kan verschijnen. Zij heeft inmiddels de hoge leeftijd van 93 jaar bereikt waarmee zij, als ik me niet vergis, de langstlevende vorst(in) uit het geliefde en roemruchte Huis van Oranje is. Prins Bernhard is vele malen vanuit, naar menselijke berekeningen, schier hopeloze omstandigheden opgericht en onderneemt zelfs nog grote reizen. Maar, eens zal ook voor hem de laatste reis aanbreken. Voor Koningen, prinsen en vorsten geldt, net als voor ieder van ons, dat ze eenmaal gesteld zullen worden voor de Troon van de Koning der koningen. Wij hopen dat dit bejaarde prinselijk paar nog jaren gespaard mag blijven, maar wij wensen hen bovenal en van harte toe, uit genade de enige troost in leven en in sterven te mogen kennen ofte leren kennen.

Gelukwensen

Het ene geslacht gaat en dat het andere geslacht komt. Dit woord van de wijze Prediker komt in gedachten wanneer wij zien dat nog geen maand na het huwelijksjubileum van onze vroegere vorstin en haar man, het huwelijk van een kleinzoon, Kroonprins Willem Alexander met mevr. Maxima Zorreguieta gesloten zal worden. Als SGP willen wij dit prinselijk paar toewensen dat zij in goede gezondheid en zonder wanklanken van de zijde van republikeinsgezinden en/of ordinaire relletjesschoppers elkaar op, zo de Heere wil, 2 februari het jawoord kunnen geven.

Werden in vroeger tijden vorstelijke huwelijken gearrangeerd op basis van dynastieke belangen en staatkundige overwegingen waarbij de godsdienst een beslissende factor kon zijn, thans mogen ook troonpretendenten 'de keus van hun hart' volgen. Hiermee is niet gezegd dat de eerste 'methode' altijd tot een slecht huwelijk moest leiden.Van de Koning-stadhouder Willem III en Koningin Mary Stuart II is bekend dat hun op zeer jeugdige leeftijd gesloten huwelijk, wat bovendien zeer tegen de zin van de bruid was, later toch een gelukkig huwelijk is geworden. Na haar overlijden was Oranje een gebroken man. Zinspelend op zijn gesloten karakter merkte een secretaris op: 'Het marmer weent'; maar dit terzijde.

Uiteraard stemt het ons tot grote blijdschap dat onze Kroonprins in het huwelijk treedt. Niet voor niets staat in ons beginselprogram dat wij de constitutionele monarchie, opgedragen aan het Huis van Oranje, in de Nederlandse omstandigheden beschouwen als'de van God gegevene'.We hebben als partij, juist daarom, ook onze vragen en wensen. Ik ga daar nu niet op in, dit is mijns inziens zorgvuldig verwoord door onze fracties in de gezamenlijke vergadering van de Kamers der Staten- Generaal.Wel verdient het aandacht dat, in een tijd waarin dit helaas voor een grote meerderheid in ons land volstrekt 'lood-om-oud-ijzer' is, het protestants karakter van de huwelijksplechtigheid benadrukt blijft. Natuurlijk had de SGP graag gezien dat mevr Maxima Zorreguieta inmiddels de protestantse godsdienst had aangenomen. Natuurlijk maken wij ons zorgen over het verdere verloop van het proces

van bestudering van het protestantisme. Maar een omgekeerde herhaling van de geschiedenis van Hendrik van Navarre, die ter wille van de Franse troon, onder het motto 'Parijs is wel een mis waard' van protestant rooms werd is evenmin aanlokkelijk. Er is een uitnemender weg om aan al deze (terechte) zorgen uitdrukking te geven. Bidden of de Heere God het onderzoek van Zijn Woord bij deze jonge mensen op het hart wil binden en wil zegenen.

Historisch geworteld

De gereformeerde religie is van grote betekenis geweest voor de hechte band van ons volk met het Huis van Oranje. Hoezeer men dat ook wenst te relativeren, de opmerkelijke verbondenheid van de Oranjes met het calvinisme, is zegenrijk geweest in een strijd 'religiones ergo'; een strijd om de gereformeerde godsdienst! In de vorige Banier bestreed mr F. Korthals Altes deze visie met een verwijzing naar de argumentatie bij het afzweren van Koning Philips II. Bij het sluiten van de vrede van Munster in 1648 klonk, althans vanuit Zeeland, een ander geluid: 'Zo is bovendien in hun Ed. Mog. als staatkundige regenten, dit gevoelen ingeplant en door ondervinding diep geworteld, dat de voorgeschrevene gereformeerde godsdienst de ziel is van deze staat, het fundament waarop deze welvarende republiek is gegrond'. En ook in de 'Grote Vergadering'van 1651 was dé godsdienst de gereformeerde religie, alhoewel de handhaving gedecentraliseerd werd naar de provincies. En welke toevoeging kreeg de oude wapenspreuk'Je maintendrai' onder Koningstadhouder Willem III? 'Voor de protestantse religie en de vrijheden van Engeland'. Dus toch primair een strijd religiones ergo!

W. Kolijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen