Parlementair logboek

Drugskoeriers

Het jaar 2002 begon voor het kabinet 'goed'. Al in de eerste vergaderweel< kreeg minister Korthals van Justitie een motie van afkeuring aan zijn broek. Zoiets gebeurt in politiek Den Haag maar zelden, en dat is maar goed ook. Als te vaak dit soort moties worden ingediend, verliezen die hun scherpte en gaat er ook geen enkele dreiging meer van uit.

Maar nu v^as er, ook naar de mening van de SGP, alle reden voor om samen op te trekken met de voltallige oppositie. Na v^at er in de diverse media al over de drugskoeriers op Schiphol bericht is, hoeft er aan de feiten zoals die in de afgelopen v^eken boven tafel kwamen niet veel meer te worden toegevoegd.Wat de bewindsman kwalijk genomen werd en wordt, is dat er onder verantwoordelijkheid van zijn ministerie in de kraag gevatte drugskoeriers zijn vrijgelaten vanwege een gebrek aan cellen. Dat gebeurde al ettelijke keren, en niet met zomaar een paar'kruimelkoeriers', maar met smokkelaars die betrapt waren met grote partijen cocaïne bij zich.

Vergoelijken

Net als de meeste andere fracties (alleen de VVD vergoelijkte wel erg doorzichtig het non-optreden van de eigen minister) tilt de SGP daar zwaar aan. Woordvoerder Van der Staaij sprak niet ten onrechte over een 'aanfluiting voor de rechtsstaat'. Als een ministerie als dat van Justitie onmachtig is om adequaat te reageren op een massale overtreding van onze rechtsregels, is er iets fundamenteel mis. Daarbij komt dat deze affaire ook in het buitenland breed is uitgemeten, met als gevolg dat onze toch al dubieuze reputatie als 'narcostaat' opnieuw is gevestigd. En wat te denken van de 'goede naam' die we hiermee opbouwen in het wereldje van de (drugs)criminelen?

Van der Staaij liet er van zijn kant geen twijfel over bestaan, dat de houding van de SGP tegenover wat er op Schiphol is voorgevallen mede moet worden gezien in het licht van het al decennia gepraktiseerde veel te liberale klimaat in Nederland t.a.v. verdovende middelen. Er is niet veel kennis of fantasie voor nodig om te begrijpen dat die jarenlange politiek van laat-maar-doen ons land extra aantrekkelijk heeft gemaakt voor drugsgebruikers en - handelaars.Van het een komt dan het ander

Als de verantwoordelijke minister dan ook nog eens te lauw en te traag rea­geert, komt er een moment waarop er politiek een daad moet worden gesteld. Ook de SGP stelde zich daarom op achter de door het CDA ingediende motie van afl< euring. Dat die motie uiteindelijk toch geen meerderheid kreeg, had alles te maken met de coalitiebelangen die er ook nu weer op het spel stonden. Feitelijk waren PvdA en D66 het wel eens met de inhoudelijke kritiek, maar ze durfden die kritiek niet hard te maken door vóór de motie te stemmen. Dat zou namelijk te grote risico's hebben opgeleverd voor de minister, en daarmee voor het kabinet.

Subsidiëring partijen

Onze partijpenningmeester heeft alle reden tot tevredenheid. Al dit jaar krijgt hij van het ministerie van Binnenlandse Zaken een aardige zakcent méér op de partijrekening gestort. Een kadootje van minister De Vries van Binnenlandse Zaken, die daarin gesteund werd door een meerderheid van de Kamer. (Tussen twee haakjes: SGP'ers die denken nu wat te kunnen bezuinigen op de giften voor de partij, zij erop gewezen dat de extra euro's in geen geval gebruikt mogen worden voor verkiezingsactiviteiten!)

Waar hebben we dit aan te danken? Kort gezegd: aan de allerbelabberdste financiële situatie van nagenoeg alle (andere) politieke partijen in Nederland. Op zwart zaad zitten ze misschien nog niet, maar krap bij kas zitten de meeste partijen wel. Omdat de burgers zich minder dan ooit betrokken voelen bij de politiek, komt er bij de penningmeesters van die partijen steeds minder geld binnen.Weliswaar is er hier en daar gezocht naar andere financiers en geldbronnen (zoals sponsoring), maar dat blijkt in de praktijk lastig, en onvoldoende.

Om toch aan de financiële krapte tegemoet te komen, stelde minister De Vries voor om dan maar meer overheidsgeld beschikbaar te stellen aan de partijen. In verschillende fasen zal het bestaande subsidiebedrag worden verdubbeld.

De meeste partijen juichten het voorstel, toen het in de Tweede Kamer werd behandeld, van harte toe.Voorop natuurlijk de partijen die het krapst zitten. De SGP niet. Niet zozeer omdat de SGP wat betreft de financiën geen reden tot klagen heeft (al zijn extra geld en middelen juist voor een kleine partij die toch veel werk wil verzetten natuurlijk best welkom), maar veelmeer omdat de SGP altijd moeite had en heeft met een te sterke afhankelijkheidsrelatie tussen de overheid en de politieke partijen. En hoe je 't ook wendt of keert, zo'n relatie is of ontstaat er als partijen voor hun voortbestaan in belangrijke mate afhankelijk zijn van 'vadertje staat'.

Euro's

Voor de SGP staat voorop dat een politieke partij een privaatrechtelijke instantie is waarmee de overheid zo weinig mogelijk bemoeienis moet (willen) hebben. Bovendien, een verdubbeling van het aantal over te maken euro's lost het probleem natuurlijk niet op. Het probleem is namelijk de geringe betrokkenheid van mensen bij de politiek en politieke partijen. Door de geldkraan open te zetten wordt die betrokkenheid niet groter - eerder het tegendeel is het geval.

Apart ging SGP-woordvoerderVan den Berg nog in op de subsidiëring van lokale partijen. Beslist is daarover nog niet, maar het kabinet wil ook deze mogelijkheid in ogenschouw nemen. Met recht en rede kan men zich afvragen welke relatie de landelijke overheid nu heeft met lokale partijen. Staatsrechtelijk is dat ook een rare vertoning. Daarbij komt dat er in nogal wat gemeenten erg vreemde en buitengewoon instabiele partijen en partijtjes opereren, eendagsvliegen die het even heel goed doen, om daarna in het niets te verdwijnen. En wat te denken van de enorme administratieve lasten die e.e.a. met zich mee zal brengen.

De eindafweging voor de SGP was en is helder: subsidieverdubbeling is, gezien vanuit de staatsrechtelijke verhouding tussen overheid en politieke partijen niet wenselijk. Ook is het niet de weg om de financieel problematische situatie van een aantal partijen op te lossen. Voor dat laatste moeten de partijen zélf aan het werk op de reguliere wijze: door werving, hét handelsmerk bij uitstek van politieke partijen.

PS: Zal de SGP, nu de wet ondanks onze tegenstem is aangenomen, de aangeboden subsidie weigeren? Nee, natuurlijk niet. Dan zou je jezelf onnodig op achterstand zetten, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Het betreft hier geen zaak die rechtstreeks met onze bijbelse principes te maken heeft. Een van de belangrijkste doelstellingen van de SGP is om het Woord van God te laten horen en doen doorwerken in het land. Nu er extra geld beschikbaar komt, kan daar nóg meer aan gewerkt worden!

Zorgverlof

In zeker zin zou je kunnen zeggen dat er vorige week woensdag in de Tweede Kamer een oude SGP-wens in vervulling is gegaan. Toen sprak de Kamer na­melijk met de regering over het langdurig zorgverlof. Een oude SGP-wens, immers, al in 1992 diende onze fractievoorzitter hierover een motie in in de Tweede Kamer. Die motie, waarin het toenmalige kabinet gevraagd werd om nu eindelijk eens met een opzet hiervoor te komen, werd toen Kamerbreed gesteund.

Dat ambtelijke en ministeriële molens langzaam malen, is bekend. Het kabinetsstandpunt dat nu ter tafel ligt, tien jaar na het indienen van de motie-Van der Vlies, is daarvan een zoveelste voorbeeld. Maar de nieuwe SGPwoordvoerder op dit terrein, Van der Staaij, deed daar vorige week niet echt moeilijk over. Hij liet duidelijk weten "goed te spreken" te zijn over de hoofdlijnen van het voorstel dat op tafel ligt.

Dat goed-te-spreken-zijn slaat overigens niet op de motivering die het kabinet onder haar voorstel heeft gelegd. Dat is weer een typisch paarse ondertoon: langdurig zorgverlof is nodig, zo stelt verantwoordelijk bewindspersoon staatssecretaris Verstand van Sociale Zaken, om de arbeidsparticipatie en economische zelfstandigheid van vrouwen te bevorderen. De SGP vindt dat de verkeerde insteek.Als het gaat overzorgverlof, moet toch voorop staan de zorg voor een zieke naaste. Om hem of haar gaat het in de allereerste plaats, en pas daarna om de verzorgende! En om de andere verzorgenden.

Over de uitwerking van de door het kabinet gemaakte regeling had Van der Staaij ook nog wel wat vragen. Een punt waarover hij met de staatssecretaris nader doorsprak, was de doelgroep. Het kabinet wil niet verder gaan dan partners, ouders of kinderen. De SGP vindt dat het recht op betaald verlof ook zou moeten kunnen gelden voor bijvoorbeeld broers en zussen of kleinkinderen. Een ander verschil betreft de gevallen waarvoor verlof kan worden opgenomen: het enge standpunt van het kabinet, te weten alleen bij stervenden of kinderen met een levensbedreigende ziekte, of ook - waar de SGP aan denkt- ernstig zieken. En, om een laatste verschilpunt te noemen: de termijn. Maximaal twaalf weken, of als 't nodig is ook langer? Waar Van der Staaij verder een punt van maakte, is dat het kabinet het langdurig zorgverlof afhankelijk maakt van de toestemming van de werkgever. Dat kan dus niet. Als het om de zorg voor stervende naasten gaat, mag het bedrijfsbelang het verlofrecht niet blokkeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen