Van de voorzitter · Winst en verlies

De uitslag is al twee weken bei< .end, maar de analyses over het 'hoe en waarom' en de verwerking van het verlies zijn nog lang niet afgerond. De verschuivingen in het politieke krachtenveld waren van een ongekende omvang. De 'paarse' partijen, waarvan de PvdA en de VVD tot voor enkele maanden af leken te stevenen op winst often minste stabilisatie, zijn op een bijzonder duidelijke wijze afgestraft. Wat het CDA tijdens acht jaar oppositie voeren niet vermocht, namelijk kiezers trekken die uitgekeken waren op de zelfgenoegzaamheid van 'paars', voltrok zich nu in één dramatische week. Het groeiend aantal 'zwevende kiezers', dat op gemeentelijke en op provinciaal niveau al jaren onderdak vindt bij 'leefbaarheids' - en aanverwante partijen, dikwijls eendagsvliegen met weinig toegevoegde waarde, bleek nu ook op landelijk niveau bereid een stem uit te brengen op een nieuwe partij, i.e. de LPF die meteen met 26 zetels in de Tweede Kamer kwam. Uniek in de parlementaire geschiedenis van ons land. Uniek, maar ook tekenend voor maatschappelijke ontwikkelingen waarin, op publiek terrein, geen plaats is voor God en godsdienst, waarin de ideologische binding tussen de kiezer en zijn of haar partij wegvalt, waarin politieke partijen zelf hun 'ideologische veren' hebben afgeschud en waarin de kiezer meer dan ooit vatbaar is voor de waan van de dag.

Winst?

Er heeft een 'ruk naar rechts' plaatsgevonden met de nodige aandacht voor veiligheid en andere thema's die ons aanspreken. Moeten wij dat niet, hoev/el de SGP zich niet laat vangen in het schema links-rechts, als winst beschouwen, deze afstraffing van het beleid van 'paars'. Een beleid waarin ingrijpende stappen zijn gezet in de richting van een god-loze samenleving (u kent het droevige rijtje)? Als reden voor het feit dat, ondanks de grote verschillen, de 'paarse' coalities vast in het zadel zaten, heeft prof.Van Deursen eens (in de eerste 'paarse' periode) de volgende oorzaak aangewezen: 'Het cement van dit Kabinet bestaat uit een gemeenschappelijk streven om de christelijke traditie in een nadelige uitgangspositie te manoeuvreren'. Dat met name voor D66 dit streven nog lang niet afgerond was (vrijheid van onderwijs!) is algemeen bekend. Moeten we deze afrekening met'paars' daarom niet als pure winst incasseren? Het negatieve oordeel van de kiezer is inderdaad opmerkelijk en onze tevredenheid over de afstraffing van 'paars' navenant, maar is het werkelijk winst voor Christelijke politiek? Zijn al die kiezers naar het CDA gegaan wegens de'C' in de partijnaam? Ik vrees van niet, daarbij komt dat het CDA zich hierop, naar mijn waarneming, tijdens haar oppositie en in de campagne weinig of niet heeft geprofileerd. En wat de LPF betreft heeft de oprichter tijdens zijn leven doen weten ingenomen te zijn het beleid van 'paars' op ethisch gebied. Mede daarom acht ik de waarde van deze 'winst van rechts' zeer betrekkelijk.

Verlies

De stormachtige ontwikkelingen verhoogden de opkomst (dat kan winst voor de democratie betekenen) maar kostte de SGP haar derde zetel en dat is, ondanks de moedgevende winst van 10.000 stemmen, een bitter verlies. Een verlies, ook wanneer we daarbij betrekken dat het eerste optreden van de Christenunie bij de Tweede Kamerverkiezingen tegenviel, in elk geval niet heeft gebracht wat die partij er zelf van verwachtte. Een fors stemmenverlies, 'slechts' drie zetels op 'eigen kracht' en de vierde dankzij de lijstverbinding met de SGRWij gunnen uiteraard de CU deze vierde zetel, die anders bij D66 terecht zou zijn gekomen. Dat is deze maal de winst van de lijstverbinding die in 1998 de SGP aan de derde zetel hielp. Per saldo laat het zeteltal van de orthodox-christelijke partijen helaas een verlies zien van twee zetels!

Commentatoren hebben zich, mede op basis van deze verkiezingsuitslag, afgevraagd of er tussen CDA en SGP plaats is voor een partij als de ChristenUnie. In die discussie moeten we ons als SGR naar mijn mening, niet al te gretig mengen. Onze plaats en ons profiel is helder! Uiteraard is het ons niet onverschillig hoe de CU zich verder profileert en opstelt ten opzichte van de SGP

Per saldo

Het verlies van de derde zetel is teleurstellend, voor de partij maar ook voor de heer Dijkgraaf.Voor onze twee Kamerleden is het een schrale troost om te wijzen op de periode van 1994- 1998, waarin de tweemansfractie van de SGP, naar het oordeel van vriend en

vijand, zeer goed functioneerde. Aan de andere kant moeten we belijden dat de Heere ons met deze uitslag rijk èn onverdiend gezegend heeft. De tendens van afnemende kiezersaantallen heeft zich niet doorgezet. Een stemmenwinst van 10.000 (ruim 6, 5%) is moedgevend.Als partij zijn

we dankbaar voor de inzet van velen, onze kandidaten die het land doortrokken, de organisatoren van verkiezingsbijeenkomsten, ja allen die hun medewerking hebben gegeven aan een campagne die gekenmerkt werd door een hartverwarmende 'meelevendheid'!

De moord op de heer Fortuyn bevestigde de noodzaak acht te geven op de waarschuwing uit Matth. 24: 44: 'Daarom, zijt ook gij bereid'. In dat licht hebben wij, na de zesde mei enkele bijeenkomsten laten doorgaan, maar dan in de vorm van bezinningsbijeenkomsten. Goede bijeenkomsten! En wat de uitkomst betreft zou het winst zijn indien we het verlies met de woorden uit het twaalfde couplet van het Wilhelmus kunnen overnemen: 'Maar de Heer' van hierboven. Die alle ding regeert Die men altijd moet loven. En heefiet niet begeert'.

W. Kolijn, algemeen voorzitter

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen