Haagse Propjes

Opgesloten

Het gebeurt wel vaker dat onze fractievoorzitter vanuit mergebouw even opbelt. Meestal is dat om te vragen of

mand nog snel een paar ontbrekende stukken naar de ve derzaal wil brengen. Of om een in de vergadering uitgesch ven motie op te laten halen zodat die in liet net kan wo den getikt. Maar op de laatste vergadermiddag voor het

voorjaarsreces was het een bijzonder telefoontje van ir. der Vlies. Bijzonder niet alleen omdat hij vanaf zijn mo­

bieltje belde, maar ook omdat de boodschap die hij had wel heel erg pijnlijk was: "K.an iemand even naar de wc komen achter de Thorbeckezaal? De deur zit op slot en ik krijg die met geen mogelijkheid open.'

Niet zodra was dit hoge-noodsignaal opgevangen door onze secretaresse, of een twee man sterke SGP-delegatie zette koers naar het in een achterafgangetje van het kamergebouw gelegen toilet. Daar aangekomen troffen de SGP-hulptroepen de generaal aan in de door hemzelf treffend geschetste toestand.Achter het matglas was inderdaad het hoofd van de SGP-voorman te ontwaren, en vanachter de deur hoorden de twee verkenners inderdaad Van der Vlies' stem. Het probleem was helder Hij zat opgesloten en kon er, zoals hij zelf had gezegd, "met geen mogelijkheid uit." Wat de opgeslotene ook probeerde, nu met versterking van buiten, de deur week geen duimbreed. Typische SGP-deur, zou je zeggen.

Inmiddels verzamelden zich rond het bewuste toilet enkele nieuwsgierige voorbijgangers. Maar ook enkele mensen van het inmiddels verwittigde facilitaire bedrijf van de Tweede Kamer die met sleutels en hamers en ander zwaar materieel assistentie kwamen verlenen. En zowaar, op een gegeven moment passeerde ook minister van Financiën Hoogervorst het bewuste kleine kamertje.Toen hij te horen kreeg dat het oploopje aldaar veroorzaakt werd door een op nummer 100 opgesloten kamerlid, reageerde de dienaar van de Kroon laconiek "Is het een links kamerlid? Laat'm dan maar lekker zitten!"

En de SGP-fractievoorzitter? Die bleef de rust zelve. Dat hij geen fatalist is, bleek wel uit het feit dat toen alle normale mogelijkheden om de deur te openen uitgeput waren, hij toch nog bleef peuteren om er alsnog beweging in te krijgen. De van buitenaf gedane suggestie om, nu de zaak langer ging duren dan verwacht, een stapeltje Kamerstukken onder de deur door te schuiven om de tijd te doden, wimpelde hij af. Papier was zijn probleem niet! En zó lang zou het allemaal toch ook weer niet gaan duren.

Om een lang verhaal kort te maken. Na ruim drie kwartier verliet de geachte afgevaardigde uit Maartensdijk opgelucht en ongedeerd de wc. Dat voor deze bevrijding grof geweld moest worden gebruikt, had de SGP-leider niet van z'n stuk gebracht. Slechts één gedachte pijnigde hem: stel nu eens dat ik mijn mobiele telefoon niet bij me had gehad.Wat dan? Dan had het avontuur wel eens uren, zo niet dagen kunnen duren.Voortaan dus het mobieltje mee naar de wc in het kamergebouw!

Spruitjes

Het valt me wel vaker op. Mensen die vinden dat ze zelf zo lekker ruim denken, hebben het kennelijk niet zo op spruitjes en boerenkool. Zo maakte de met de zuiderzon naar Portugal vertrokken literatuurcriticus Gerrit Komrij in de NRG van een week of wat terug gehakt van premier Balkenende met de zinnetjes: "De schemerlamp verspreidt een vredig licht. De handen zijn gevouwen. De boerenkool dampt." En in het normen-en-waarden-debat kreeg premier Balkenende van de broeders en zuster van de Christen- Unie te horen dat zijn brief spontaan een "spruitjesgeur" had opgeroepen. En broeder Rouvoet bedoelde dat echt niet lekker.

Eerlijk gezegd erger ik me al geruime tijd aan dit soort wereldburgers. Om de eenvoudige reden dat boerenkool met worst een van mijn lievelingsgerechten is en ik er ook absoluut geen geheim van maak dat ik met smaak zo af en toe de vork in een stapel heerlijk geurende spruitjes prik. Wat is er om de drommel mis met oer-Hollandse gerechten als boerenkool en spruitjes! Als Komrij zo nodig zijn feijoada a transmontana of cavacas wil drenken in een moscatelwijn van Setübal, hij doet maar. Misschien dat ik er óók wel bij watertand, maar ik wil geen kwaad woord meer horen over boerenkool of spruitjes.

Uitsmijter

Nu we 't toch over eten en het buitenland hebben, schiet me te binnen hoe de SGP ooit op bezoek ging bij het Europese Parlement. Op de terugweg uit Straatsburg meende de SGP-degelatie er goed aan te doen een kort uitstapje te maken naar de oude binnenstad van Trier, waar we toch vlak langs kwamen.

Daarbij kwam ook de inwendige mens aan z'n trekken. Omdat ik het Duits redelijk machtig ben, fungeerde ik in het etablissement waar we neer waren gestreken als een soort tolk die al het lekkers moest ontcijferen. Ook de (jonge) heerVan Dis was van de partij. Op de menukaart viel zijn oog op het gerecht dat stond aangeduid met 'Strammer Max'.Tben ik hem uitlegde dat een Strammer Max gewoon een uitsmijter is, verschenen er pretlichtjes in z'n ogen en krulden zijn mondhoeken tevreden: "Die neem ik."

En jawel, na"enige tijd meldde zich een hübsches Fraulein bij Van Dis' tafel om diens bestelling op te nemen: "Was mochten Sie gerne? "Van Dis had zijn antwoord al gereed: "Ich hatte gerne einen Strammen Marx." De Duitse schone aarzelde even - "Wie bitte? " t Ietsje harder herhaalde de heerVan Dis daarop zijn wens: "Ich hatte gerne einen Strammen Marx." Toen noteerde Fraulein zonder blikken of blozen de bestelling. Zó veel anticommunisme was ze nog nooit tegengekomen...

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen