Meditatie · Wij hebben een Koning!

D/e in de kracht Gods bewaard wordt.

I Petrus I : 5a

Caspar de Coligny, in het midden van de 16e eeuw legeroverste in dienst van de koning van Frankrijk, moest voor zijn heer een stad verdedigen. Het was een belegerde stad, door de Spanjaarden. Binnen de vesting werd honger geleden. Er was niet veel meer te eten dan wat anders als afval werd weggegooid, tot zelfs dieren als ratten en muizen. Deze realiteit was buiten de muren van de stad bekend geworden. De vijand stemde zijn tactiek erop af. Ze schoten pijlen op de stad af waaraan briefjes waren bevestigd vol hoopvolle beloften.Vrije aftocht werd beloofd en niemand zou in iets worden gekwetst.

Wat deed de dappere commandant? Hij schreef ook een briefje. Het was hem bekend dat zijn koning hem deze stad had toevertrouwd en dat hel zijn hoogste bevel was dat de stad zou worden verdedigd. Hij, de koning, zou zeker voor ontzet zorgen. Op zijn

tijd! Op die toezegging vertrouwden de manschappen. Al zouden ze dan gevangen genomen worden of nog erger - de trouw aan de koning en een goed geweten stonden bovenaan. Daarom schreef De Coligny ook een perkament. En hij bevestigde het ook aan een pijl, die hij op zijn beurt naar de vijand afschoot. Een briefje

met maar twee woorden: "Regem habemus!" Wij hebben een koning!

Gods Kerk heeft een Koning! Het is in wezen deze bemoediging die de apostel Petrus aan de verstrooide vreemdelingen in Klein Azië doet weten. Het is nog niet zo lang geleden dat ze gekomen zijn tot de kennis van de enige Naam onder de hemel tot zaligheid. Ze schromen niet dat geloof ook te belijden. Maar dat wordt hen door hun heidense omgeving niet in dank afgenomen. De kleine en kwetsbare gemeenten in die Grieks-Romeinse wereld worden voortdurend bedreigd en belaagd. En die druk neemt toe. In de komende tijd zal hun niet veel goeds te wachten staan. Het is als een inktzwarte bui die dreigend dichterbij komt.

Het is in dat verband dat Petrus woorden van troost schrijft. Hij heeft een hoge inzet. "Geloofd zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren tot een levende hoop..." Een lofzang bij dreigend gevaanVanwege de Heere en Zijn weldaden.Wat een wonder! Wedergeboren, levend gemaakt tot een levende hoop. Die hoop richt zich op wat komt. Petrus vervolgt met te wijzen op de erfenis die voor hen bewaard wordt. Het is een onverderfelijke en onbevlekkelijke en onverwelkelijke erfenis, die in de hemelen bewaard wordt voor hen. Bij alles wat vergaat in deze bedeling, is er voor Gods kinderen één ding dat onaantastbaar wordt bewaard en dat wacht om in bezit gesteld te worden: de erfenis die verworven is door de grote Erflater, "de zaligheid die bereid is om geopenbaard te worden in de laatste tijd..."

Maar nu is het niet alleen de erfenis die bewaard wordt. Ook de erfgenamen worden bewaard. Petrus wijst er heel nadrukkelijk op: "... u die in de kracht Gods bewaard wordt!" De Heere doet geen half werk. Hij bewaart ook de Zijnen. Hij zal hen nimmer om doen komen, in dure tijd of hongersnood. Het is natuurlijk wel opmerkelijk dat ze bewaard moeten worden. Dat wijst er op dat de stad van Gods kerk aangevochten wordt. Het is één van de wezenskenmerken van het volk van God. Luther wees daar ooit op. Een kennis, opgedaan in zijn eigen leven. Slechts hij is een christen die de beproevingen kent. Enkele weken geleden was ik een dag in het stadje Celle in Midden- Duitsland, beroemd om zijn prachtige vakwerkgevels.Tot mijn verwondering zag ik het plotseling staan, op één van die gevels, in fraaie uitgesneden en vergulde letters, met het jaartal 1701 erbij: "Non tentatus. Non christianus." Geen aanvechting, geen christen. Dat is geen aanlokkelijke werkelijkheid. Daar word je ook niets mee. Dat is niet iets om je op te beroemen. Eerder een zaak om bij tijden te kreunen en in grote nood te roepen tot de Heere. En in te stemmen met dat aangrijpende gebed dat onze vaderen van Heidelberg ons voorzeggen: "Dewijl wij van onszelf alzo zwak zijn, dat wij niet een ogenblik zouden kunnen bestaan, en daartoe onze doodsvijanden de duivel, de wereld en ons eigen vlees niet ophouden ons aan te vechten, zo wil ons toch staande houden en sterken door de kracht van Uw Heilige Geest..."

Let er wel op dat Petrus hier spreekt over het bewaard wórden! In een passieve vorm. Mijn eigen inbreng doet er ten diepste niet toe.Wie deze aanvechting kent, van buitenaf en van binnenuit, die heeft niets aan zijn eigen krachten. Die moet telkens weer tot de ontdekking komen dat eigen krachten te

enenmale tekort schieten. Eigen krachten te verachten, dat wordt op Jezus' school geleerd. Daarom is het zo vertroostend dat Petrus er aan toevoegt dat ze worden bewaard in de kracht Gods. Die kracht van God fungeert als een burcht, een sterke vesting. Daar zijn de erfgenamen als het ware in besloten. Het is de Schuilplaats van de Aller­

hoogste waarin ze schuilen mogen tegen alle gevaar

Deze Schuilplaats is verworven door de Koning van Zijn kerk. Doordat Hij Zelf de storm is ingegaan. De storm van verzoeking en aanvechting. Maar Hij heeft de boze getrotseerd. En in Hem zijn allen die van Christus zijn, meer dan overwinnaars. En in stamelende verwondering en tegelijkertijd heilige vrijmoedigheid mag het, met het oog op deze Held, beleden worden: "Wij hebben een Koning. Onze Koning is van Israels God gegeven!" Is dat ook uw belijdenis?

Rotterdam-Krolingen, ds.J.M.J. Kieviet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen