Haagse Propjes

Toenmalig

Zou Van der Vlies eigenlijk nog wel kamerlid zijn? Ik heb hem al een poosje niet meer gezien, maar aan de lijn klonk hij de afgelopen week nog als vanouds. In ieder geval tegenover mij heeft

hij niks over een eventueel terugtreden gezegd, en toen ik hierover navraag deed bij de partijvoorzitter, collega's en Van der Staaij, bleek me dat ook zij ervan uitgaan dat de geachte afgevaardigde uit Maartensdijk eind deze maand weer van plan is om gewoon aan te treden op het Binnenhof.

Vanwaar die twijfel over de status van onze fractievoorzitter? Op 9 juli jongstleden kregen de PvdA-kamerleden Boelhouwer en Timmer antwoorden binnen op schriftelijke vragen die zij aan de minister van Volksgezondheid hadden gesteld over het stunten met sterke drank. En wat schrijft minister Hoogervorst daarin? Dit: "Zoals de staatssecretaris van VWS 13 januari jl. op vragen van het toenmalige lid Van der Vlies liet weten, ligt regeling van deze materie in de Drank- en Horecawetzelf meer voor de hand."

Door het gebruik van het woord "toenmalig" wordt ten minste de indruk gewekt dat Van der Vlies geen lid meer van de Kamer is. De minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport hoeft niet bang (of blij? ) te zijn. Na het reces hoopt de fractievoorzitter van de SGP weer gezond en wel zijn taak te hervatten. En als je voor vier jaar gekozen bent, is dat ook nog wel zo sportief.

GeBlair

Vergeleken met het Britse parlement is de Nederlandse Tweede Kamer een toonbeeld van orde en rust. Boegeroep, geBlair en veel stampei, het hoort allemaal bij het Lagerhuis van onze westerburen. In schril contrast daarmee staat het reglement van orde dat Kamervoorzitter Weisglas in zijn hoofd heeft zitten: "Alle tekenen van goed- of afkeuring zijn (...) verboden." Weliswaar slaat dit vooral op de bezoekers van de publieke tribune, deze bepaling wordt door Mijnheer de Voorzitter ook toegepast op de in de vergaderzaal aanwezige leden. Minder strikt dan wel eens het geval is geweest, maar het geroffel op de bankjes moet niet te gek worden en een applaus mag het geluid van een bescheiden applausje niet overstemmen.

Niet alleen non-verbaal, maar ook verbaal gaan de Britten elkaar in het Lagerhuis lustig te lijf. Onder de kop 'De kunst van het beledigen' deed EteeWers

Magazine een week of wat geleden een boekje open over de manier waarop sommige Britse (ex-)parlementariërs elkaar aanpakken. Absolute topper was de legendarische Winston Churchill, die zijn kracht niet zozeer zocht in grove beledigingen, alswel in -zoals Bsevierredacteur EricVrijsen het noemt-"subtiele krenkingen". Een paar staaltjes.

Een van zijn opvolgers als prime minister (Clement Attlee) kreeg van sir Winston te horen dat hij "een schaap in schaapskleren" was. Niet bepaald een vleiende opmerking. En als de oude vos werd geslagen, sloeg hij ongenadig terug, zoals mevrouw Bessie Braddock ervoer. Zij voegde Churchill toe: "lk kan zeggen dat u dronken bent."

Churchill had zijn antwoord paraat: "Ik kan zeggen dat u lelijk bent en ik morgenochtend weer nuchter." En toen lady Astor hem toebeet: "Als ik met u getrouwd was, bracht ik uw thee op smaak met gif", gaf de conservatieve voorman haar een dodelijk antwoord: "Als ik inderdaad uw man was, zou ik hem meteen opdrinken."

Kom daar in Den Haag eens om!

Uit z'n slof

Overigens schieten ook SGP'ers wel eens uit hun slof. Zo ging de altijd bedaarde ir.Van Dis ooit een keer over de schreef van de Kamervoorzitter door de Indonesische president Soekarno een "leugenaar" te noemen. De voorzitter greep onmiddellijk in: in zulke beledigende termen mocht niet gesproken worden over de Indonesische president. Nou, riposteerde Van Dis, maak er dan maar van: "een onderontwikkelde semi-intellectueel." Aldus geschiedde. (

Iemand die over dezelfde persoon struikelde, was de onverschrokken oudpremier Pieter Sjoerds Gerbrandy, de Friese vechtjas die in de jaren '40-'45 voortreffelijk leiding had gegeven aan het oorlogskabinet in Londen. Ook hij liet zich weinig zachtzinnig uit over Soekarno. Een paar maatjes erger nog dan Van Dis, sprak hij over Soekarno als een "oorlogsmisdadiger." Ho ho, vermaande voorzitter Kortenhorst Gerbrandy (die zelf onder-voorzitter van de Kamer was!), we hebben hier wel te maken met de president van een bevriende mogendheid."lk acht deze uitdrukking niet toelaatbaar." Vlijmscherp antwoordde'de snor': "Dan neem ik deze uitdrukking over uw vriend terug, Mijnheer de Voorzitter." Een opmerking die de Voorzitter weer niet over z'n kant kon laten gaan, en die hij dan ook beantwoordde met: "Mijn vriend? Hij is het hoofd van een bevriende staat en dus ook uw vriend - als u uzelf tenminste een nationale figuur acht!"

Kortenhorst-Gerbrandy: I -1.

Leugenaar

Zonet viel het woord leugenaar Zoals al bleek uit de reactie op Van Dis' opmerking, stond dat woord lange tijd op de parlementaire codex. Je mocht het niet in de mond nemen, op straffe van schrapping uit officiële Kamerverslag. Het devies van de Voorzitter in die jaren was dat een minister(-president) of kamerlid nooit leugens verkoopt. Dat nam niet v/eg dat sommige afgevaardigden het altijd wel via eenomweggetje zó wisten te formuleren, dat het beschuldigde kamerlid of de aangeklaagde minister tóch teboek stond als leugenaar

Iemand die dat meesterlijk deed, was Groen van Prinsterer. In een debat over een leugen van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Van der Maesen de Sombreff sprak Groen over "een officiële waarheid die met de wezenlijke waarheid in strijd is".Toen het kamerlid De Brauw het had over een "minister van Buitenlandse Zaken op wiens woorden wij niet kunnen vertrouwen", moest deze daarvoor later zijn excuses aanbieden.

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen