Betrokkenheid 'Den Haag'

'Europa' in Den Haag. Ik noemde enkele belangrijke debatten die in de afgelopen tijd hebben gespeeld. Maar naast deze bijzondere kamerdebatten over 'Europa' zijn er nog tal van andere debatten waarin Europa om de iioek komt kijken.

In de begrotingstijd is er elk vergaderjaar een veelomvattend debat over "de staat van de Europese Unie", waarbij ook Euro-parlementariers in de kamerbankjes plaatsnemen om het woord te voeren.

Daarnaast zijn bij allerlei wetten, of het nu om het verkeer, het milieu of de arbeidsomstandighedenwetgeving gaat, eisen vanuit de Europese besluitvorming aan de orde.

Een fiks percentage van onze regels is uit Brussel afkomstig. Meer dan eens wordt een discussie in het Nederlandse parlement beslecht met een verwijzing naar Europese regels. Het is dan ook van belang dat we er ook vanuit de Tweede Kamer vroeg bij zijn om juist in de voorfase van de Europese besluitvorming invloed uit te oefenen. Een voorbeeld van al weer enige tijd terug is de algemene kaderrichtlijn waarin regels worden gesteld met het oog op een gelijke behandeling bij alle aspecten van de arbeid. Hier gaat het nu typisch om regelgeving die heel goed op het nationale vlak kan worden behartigd. Bovendien zijn hierbij ook zeer identiteitsgevoelige kwesties aan de orde. Neem alleen maar de indringende discussies die er in Nederland zijn geweest over de vraag of christelijke scholen een homoseksueel samenlevende leerkracht mogen weigeren en de kwestie of bijvoorbeeld christelijke zorginstellingen van personeel instemming met de grondslag mogen eisen. Alertheid is dan nodig. Nauwkeurig moet worden bezien of de toch al wankele uitzonderingsposities niet via de Europese achterdeur verder worden ondermijnd. Daarom heeft onze fractie de bewindslieden er vroegtijdig en herhaaldelijk op aangesproken dat de fragiele uitzonderingsbepalingen in de Algemene wet gelijke behandeling niet worden ondergraven door Europese regels. Gelukkig is daar ook inderdaad rekening mee gehouden. Je komt er dan wel achter hoe moeilijk het is om op het goede moment invloed uit te oefenen - voor dat je het weet ben je er als nationaal-parlementariër te vroeg bij en zegt de minister: "het loopt allemaal zo'n vaart niet", dan wel ben je er te laat mee - en zijn de bindende besluiten in feite al gevallen. Lastig punt is ook dat de gevolgen van de richtlijn moeilijk vast te stellen zijn, zolang de precieze tekst niet vaststaat. Zeker waar de tekst een uitdrukkelijk compromis is, komt dit veelal de helderheid niet ten goede, zodat onzekerheden over precieze gevolgen nog lange tijd kunnen voortbestaan.

Het is belangrijk dat er ook vanuit het Europees parlement wordt toegezien op de wijze waarop Europa met identiteitsgevoelige dossiers omgaat. Gelukkig is er steeds een goed contact met de Eurofractie geweest en is er, als het om de meningsvorming over Europese kwesties gaat, heel regelmatig afstemming tussen onze fractie en de Eurofractie. Juist in een Europa dat zich met zoveel zaken bemoeit is het een goede zaak dat er ook vanuit onze partij wordt deelgenomen aan het Europees parlement. Dat is geen knieval voor een eenheidsstreven, maar eenvoudigweg een onderkenning van de grote invloed die vanuit de Europese besluitvorming wordt uitgeoefend. Juist door deelname aan het parlement kan ook gepoogd worden een tegenwicht te bieden aan integratie-idealen waar we niet achter kunnen staan.

Géén eenheidsstreven

Gemeenschappelijk hebben we vanuit ons SGP-beginsel het uitgangspunt dat samenwerking met andere landen vaak nuttig en nodig kan zijn, maar dat een kritische houding wordt ingenomen tegen de weglek van bevoegdheden naar het Europese niveau. Samenwerking moet een middel zijn en geen doel op zich.Veel te weinig wordt de kritische toets aangelegd of het wel echt om een onderwerp gaat dat niet afdoende door de nationale overheden kan worden behartigd. Openlijk en sluipenderwijs lekken bevoegdheden uit de nationale staten weg naar Europa. Opvallend is dat de kritische houding die door de SGP consequent is ingenomen, blijkens allerlei onderzoeken door veel mensen wordt gedeeld: de vrees voor verlies van invloed voor kleine lidstaten en voor afbrokkeling van de eigen taal en cultuur scoren hoog, zo blijkt telkens weer.

De inzet voor de zelfstandigheid van ons land en het verzet tegen de overdracht van bevoegdheden aan Europa en tegen het Europese eenheidsstreven is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van ons land als protestantse natie.Van die geschiedenis gaat een blijvende roeping uit, ook in deze tijd. De praktijk is vandaag de dag helaas dat het belang van zelfstandigheid van de Nederlandse besluitvorming, vanuit de hoofdstroom van de Nederlandse politiek van vandaag, juist vaak van stal wordt gehaald als het gaat om omstreden onderwerpen als euthanasie, bordelen en drugsbeleid. Met zo'n fanatisme, alsof daar de kern van de nationale identiteit in gelegen zou zijn!

In 1867 sprak Groen van Prinsterer tijdens een internationaal congres over de crisis waarin de naties verkeren, een opdringende stroom van systematisch ongeloof Welke taak wijst die crisis aan? Zo vroeg hij zich af.Versterking van een christelijke nationaliteit te midden van de losgeslagen volkerenmassa's, zo luidde zijn antwoord. Geenszins wil ik beweren dat het een lichte taak is, zo voegde hij eraan toe. Wij zullen ervoor nodig hebben een vonk van dat heilig vuur, dat brandde in het hart van de Prins van Oranje, wiens stervensgebed: Mijn God, Mijn God heb medelijden met uw arme volk! in ons volksverleden zo heerlijk verhoord is.Vonken van heilig vuur, dat is wat wij nodig hebben, nationaal en internationaal, in het Nederlandse parlement en in het Europees parlement.

mr. C.G. van der Staaij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen