Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Europees Parlement · De ‘grondwet’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Europees Parlement · De ‘grondwet’

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Na jaren van publieke ruzies en uitputtende onderhandelingen zijn de staatsen regeringsleiders het eens geworden over een 'grondwet' voor de EU. Verschillende leiders moeten nu hun resultaat zien te verkopen aan sceptische kiezers en parlementen.

Wat een half jaar geleden In Brussel op een mislukking uitliep, is nu wel gelukt. De EU heeft een 'grondwet'. Dit'succes' stond tevoren zeker niet vast. De druk om tot overeenstemming te komen was echter groot.Ten eerste wilden de deelnemers aan de conferentie besluitvaardigheid tonen na de magere opkomst bij de EP-verkiezingen en de opmars van verschillende euro-kritische partijen.Vervolgens hadden de regeringen zich in maart verplicht om vóór eind juni de beraadslagingen over de hervorming van de EU-verdragen af te ronden. Maar de belangrijkste reden voor deze uitkomst is misschien nog wel de doelbewuste en efficiënte inzet van het Ierse presidentschap. In alle fasen van het proces lukte het de leren om schijnbaar onoverbrugbare verschillen met creatieve compromisvoorstellen te overwinnen.

Europa zou volgens de nieuwe 'grondwet' democratischer, transparanter en efficiënter worden. Maar zoals men op grond van een als 'grondwet' bejubelde verdragsrevisie zou mogen verwachten, is hier geen sprake van een grote sprong in de richting van een federatief Europa. Zo'n beslissende en verdiepende stap kon ook niet worden verwacht zolang de grote vraag over de politieke finaliteit van de Unie open blijft. Over het doel van het zogenaamd 'grondwettelijk' verdrag blijven de burgers van de EU-lidstaten in het ongewisse.

De Unie blijft dus eerder een verbond van lidstaten dan een bondsstaat. Het behoud van het vetorecht op beleidsterreinen die de nationale soevereiniteit betreffen, toont dat aan. Neem bijvoorbeeld de buitenlandse- en veiligheidspolitiek. Dit betekent dat splijtende stellingen, zoals laatstelijk bij de interventie in Irak, in de toekomst niet uitgesloten kunnen worden. Met de komst van een Europese minister van Buitenlandse Zaken poogt men wel meer eenheid en afstemming op dit beleidsterrein te bewerkstelligen. De EUbuitenlandminister, voorzien van een eigen diplomatieke dienst, zal namelijk niet alleen de Raad van ministers van Buitenlandse Zaken presideren, maar ook fungeren als vice-voorzitter van de Europese Commissie. Ook zou Washington nu een Europees gezicht en 'telefoonnummer' hebben.

Al met al is duidelijk geworden dat de strijd tussen de voorstanders van een federatie en de voorvechters van slechts samenwerking tussen staten geëindigd is in een spagaat. Het is maar de vraag of dit zwaar bevochten compromis door alle parlementen zal worden geratificeerd. Nog onzekerder is of deze 'grondwet' niet zal sneuvelen in de diverse te houden referenda. In het Verenigd Koninkrijk zorgt alleen al de term 'grondwet' voor rode hoofden. De halsstarrige weigering om een verwijzing naar de Joods-Christelijke traditie van Europa in de pre-ambule op te nemen zal ook het Poolse electoraat niet ontgaan zijn.Vooralsnog lijken de Europese leiders daar niet aan te willen denken. De elite is content met de gesloten deal. Nu de burgers nog...

Atoomprogramma Iran

Vrijdag 18 juni was, diplomatiek gezien, geen aangename dag voor de Islamitische Republiek Iran.Want op die dag nam het Internationaal Atoom-energie Agentschap (IAEA) in Wenen unaniem een scherpe resolutie tegen Teheran aan. Het IAEA roept daarin Iran op volledige openheid te betrachten over zijn nucleaire programma alsmede vrijwillig af te zien van de bouw van een zwaarwaterfabriek (plutonium!). Waar draait het om.' Heel eenvoudig: de Perzische machthebbers staan sinds een paar jaar onder sterke internationale verdenking zelf kernwapens te ontwikkelen. Dat zou volledig in strijd zijn met Irans onderschrijving (sedert 1970) van het verdrag tegen de verspreiding van kernwapens. Ondertussen ontkent Teheran in alle toonaarden militaire oogmerken te koesteren met zijn 'louter civiele' atoomprogramma. Maar waar komen dan die sporen van hoogverrijkt uranium precies vandaan, zo vragen de inspecteurs van het IAEA zich af. Die stammen wel van diverse Iraanse atoominstallaties. En wat beoogt Teheran met de bouw van P2-centrifuges? Evenzeer een project dat een geheim Iraans kernwapenprogramma laat vermoeden.

Wat te doen aan de gebrekkige samenwerking van de Iraanse autoriteiten met het IAEA? Alarmerend genoeg erkent de directeur-generaal van het IA­ EA dat dezeVN-instantie letterlijk en figuurlijk in het duister tast over Irans nucleaire activiteiten.Teheran voorziet het IAEA gelijkelijk van informatie en desinformatie.

Hoe reageert Europa op het nieuwste signaal van het IAEA? Komend EUvoorzitter Nederland waarschuwt bij monde van minister Bot Iran vooral niet te isoleren. Dat zou "gevaarlijk" zijn. En de EU dient zich, aldus Bot, ook niet uitsluitend "op de nucleaire problematiek" te richten. Er is immers in de relatie EU-lran meer aan de hand: terrorismebestrijding, mensenrechten. Dat klopt, zij het evenzeer doorgaans in negatieve zin. Bots visie op de Europese omgang met Iran luidt: voortzetting van de dialoog "met open oog en kritische blik".

Opmerkelijk genoeg rept Bot niet over de uiterst negatieve opstelling van Teheran tegenover het vredesproces in het Midden-Oosten. De Islamitische Republiek Iran volhardt tot op vandaag in haar rigoureuze afwijzing van de staat Israël. Geen wonder dat de Joodse staat de atomaire ambities van de ayatollahs op de voet volgt. Bots aanpak van het nucleaire probleem Iran bevredigt allerminst. Zijn sussende woorden zullen met dankbaarheid in Teheran zijn geregistreerd. Een kwestie van "pappen en nathouden". Bovendien: wat heeft de zogenoemde kritische dialoog van de EU met Iran na al die jaren concreet opgeleverd? Veeleer kunnen wij ons vinden in het advies van de Amerikaanse atoomexpert Robert J. Einhorn. In een interview met het Duitse dagblad "Die Welt" (vrijdag 18 juni) bepleit hij een veel nauwere samenwerking tussen de EU en de VS. "Zij moeten Iran voor de keus stellen: je bent of een paria met atoomwapens of een gerespecteerd lid van de internationale gemeenschap zonder nucleair wapentuig." Die keus kunnen Europeanen en Amerikanen positief beïnvloeden, aldus Einhorn, door de Iraniërs harde en lange sancties in het vooruitzicht te stellen indien Teheran lAEA-inspecties blijft traineren.

Drs. 6. Belder

Drs. H.J. van Schothorst

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 juni 2004

De Banier | 24 Pagina's

Europees Parlement · De ‘grondwet’

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 juni 2004

De Banier | 24 Pagina's