Jongeren · Vrijheid van onderwijs

Artikel 23 van de Grondwet staat al geruime tijd volop in debelangstelling.Zowel in eigen l< .ring als daar buiten. Niet zelden praten we elkaar - als gereformeerdegezindte - bij en bespreken we de ernst van de situatiewat betreftde christelijke/reformatorischescholen.De vraag die in dit artikel aan de orde komt, is of er geen adequateremiddelenzijn en gehanteerdmoeten worden ter verdediging van hetbijzonderonderwijs.

Interne bezinning op en bewustwording van de waarde van de grondwettelijk verankerde onderwijsvrijheid kan niet snel worden gebagatelliseerd. Terugkijkend op de afgelopen maanden is er op dit punt veel werk verricht. Na diverse manifesten van de hand van ds.W.Visscher zijn er enkele commissies rondom artikel 23 in het leven geroepen, zijn er door de GOLV en de RMU enkele debatten met onderwijswoordvoerders van onder andere D66 en de SP georganiseerd en heeft een boek getiteld 'Een open deur; de vrijheid van onderwijs in de 21e eeuw' het licht gezien. De bezinning in eigen kring lijkt op gang te komen. Wel blijft het een cruciale vraag of deze bezinning ook de man en vrouw voor de klas voldoende bereikt.

Naar buiten

Interne bezinning op de vrijheid van onderwijs mag nooit het einddoel zijn. Er dient een vervolg aan gegeven te worden. Een mooi voorbeeld hiervan is de uitnodiging die het Hoornbeekcollege te Amersfoort uit deed gaan richting deWD-kamerleden Balemans en Cornielje. De heer Balemans beëindigde zijn bezoek aan de school met de opmerking dat het reformatorisch onderwijs van de WD-fractie geen gevaar te duchten heeft. Een initiatief wat op diverse manieren navolging krijgt.

Wat is de boodschap van het christelijk/reformatorisch onderwijs aan de 'buitenwacht', aan de heren en dames politici? Is dit hetzelfde verhaal wat we ook intern horen? Benoemen we nadrukkelijk de belangrijke rol voor normen en waarden op onze scholen? Of juist de bijzondere band die er op verschillende van onze scholen is tussen ouders en school? Of is het pedagogisch klimaat op onze scholen vermeldenswaardig? Intern kunnen we elkaar wel overtuigen van het belang van het bestaan van christelijke/reformatorische scholen. Lukt dat ook naar buiten toe?

Overtuiging

Wordt het niet hoog tijd ons meer te bezinnen op die externe communicatie? Wat is nu daadwerkelijk de meerwaarde van het christelijk/reformatorisch onderwijs? En dan niet alleen voor de eigen gezindte en de instandhouding hiervan. De uitdaging waar we voor staan is mijns inziens inzichtelijk te maken dat onze scholen jonge mensen vormen en opleiden die uitstekend voorbereid worden op een plaats in de maatschappij van de 21e eeuw. Natuurlijk proberen we dit naar beste kunnen te doen! Maar benoemen we het ook? Zijn we zelf overtuigd en kunnen we anderen overtuigen van de meerwaarde van het onderwijs, gebaseerd op de Bijbel?

Een lastig punt in dezen is wel dat we er moeilijk achter kunnen komen wat de 'maatschappij' de komende jaren van haar burgers verwacht.Welke burgers heeft Nederland nu nodig? Welke normen en waarden zijn uitgangspunt? Een zoektocht naar essenties van goed burgerschap in de verkiezingsprogramma's van de politieke partijen levert nauwelijks iets op. De meeste partijen spreken zich niet uit over de vraag welke burgers Nederland nodig heeft en het is de vraag of de dames en heren politici hierop een antwoord hebben dat dieper gaat dan de veelgeprezen autonomie van het tolerante individu en de daarop volgende conclusie dat het individu in staat is de juiste keuzes te maken.

Nederland is niet in staat een profielschets te geven van de burgers die het land nodig heeft. Scholen leiden op tot 'algemene maatschappelijke deugden'. Kan het christelijk/reformatorisch onderwijs hier iets tegenover stellen? Heeft zij wel die profielschets van de burger van de toekomst? Kan zij in het vacuüm waarin we verkeren een maatschappelijke rol spelen? Moet zij dit vacuüm niet opvullen? Dit vraagt doordenking! En na bezinning ventilatie naar de buitenwereld.

Rapporten

Naast het ventileren van haar meerwaarde kan het christelijk onderwijs meer gebruik maken van toonaangevende rapporten en/of onderzoeken. Bijvoorbeeld het recent gepresenteerde rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau, getiteld 'Ouders over opvoeding en onderwijs'. Uit dit rapport blijkt dat er ondanks een overschot aan confessioneel onderwijs - onder andere door kerkverlating - geen terugloop in leerlingenaantal is ontstaan. Het is interessant na te gaan waarom ouders hun kinderen confessionele scholen laten bezoeken terwijl ze in groten getale geen affiniteit meer hebben met de levensbeschouwing. Naast het gegeven dat een aantal confessionele scholen acceptabeler zijn geworden omdat minder nadruk wordt gelegd op de levensbeschouwing geven de ouders tegelijk aan dat zij van mening zijn dat de confessionele scholen betere eigenschappen hebben op het gebied van orde, discipline, waarden en normen dan openbare scholen. Daarnaast veronderstelt een deel van de ouders dat het bijzonder onderwijs effectiever is dan het openbaar onderwijs. Het is van groot belang dat de heren en dames beleidsmakers ook deze gegevens onder hun neus gedrukt krijgen en hier notie van nemen!

Dick Both, secretaris SGP-jongeren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen