Meditatie · Rust

Tot dewelken Hij gezegd heeft: Dit is de rust, geeft den moeden rust, en dit is de verkwikking; doch zij hebben niet willen horen.

jesaja 28 : 12.

Dit woord vol teleurstelling is gesproken tot het volk, dat in het rijk van de tien stammen woonde, en tot wie de Heere bij monde van de profeten de weg tot de vrede had laten verkondigen. Het was hen heel nadrukkelijk aangezegd, dat er slechts rust en vrede voor het rijk en ook voor het hart van alle inwoners afzonderlijk mogelijk was, als zij bij de inzettingen van de Heere bleven en Zijn getuigenissen in ere zouden houden.

Alle moeite en zorg van de kant van de Heere waren echter vruchteloos geweest. Niet alleen het volk, maar ook de leidslieden van het volk hadden deze boodschap naast zich neergelegd, het woord van de Heere genegeerd. Hun leven was en bleef een leven waarin het devies was: "laat ons eten en drinken en vrolijk zijn, want morgen sterven wij!" Het zedelijk verval onder het volk was zo groot, dat er geen redding meer mogelijk was. De tijd van het oordeel was gekomen. Hoe had de Heere vroeger met lieflijke, lokkende stem tot

Zijn volk gesproken! Nu zouden echter de Assyriërs tegen hen optrekken. Zij zouden door belachelijke lippen en door een andere, een uitheemse, tong tot hen spreken (Jesaja 28: II). Spreken tot dat zelfde weerbarstige volk, dat zo vaak het evangelie gehoord had: "Dit is de rust, geeft

is de rust, geeft den moeden rust, en dit is de verkwikking", maar dat Hem nu doet klagen: "Zij hebben niet willen horen!"

Waarschuwing

Dit woord is een ernstige waarschuwing voor allen, die zich inbeelden dat zij door te wandelen op eigen gebaande wegen rust zullen kunnen vinden voor hun onrustige hart! De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen en zat van onrust zegt Job ons. Wij worden door allerlei zorgen gekweld, ook als land en volk! Zijn die zorgen niet het duidelijke bewijs dat de oorspronkelijke vrede, zoals die in het paradijs gevonden werd, hopeloos verstoord is! Overal om ons heen wordt onrust, onvrede, angst en vertwijfeling gevonden. Daar is bezorgdheid over de toekomst van onze kinderen, we leven immers in een maatschappij waar levens niet meer schijnen te tellen. Er is angst voor ziekte en dood, angst voor geweld en dreiging. Ouderen durven 's avonds niet meer de straat op, durven 's avonds de deur niet meer open te doen. Ouders durven kinderen niet meer alleen over straat te laten gaan. Onrust, dreiging!! Maar de allergrootste onrust wordt daar gevonden waar wij aan onszelf ontdekt worden en de gruwel van de

zonde in het licht van Gods heiligheid gaan zien. Want de diepste oorzaak van al onze onrust wordt pas dan ervaren als wij onze vervreemding van, ja onze vijandschap tegen de Heere ontdekken. Het besef van die innerlijke vijandschap, die door genade in onze ziel gewekt wordt, maakt het ons zo onzegbaar bitter benauwd, dat we daaronder dreigen te bezwijken.

De ware Rust

Maar nu komt, o, wonder van genade, tot die vermoeiden van hoofd en hart de stem van de Heere, die hen heenwijst naar de Heere Jezus Christus, Die de zonde der wereld in Zijn dierbaar bloed verzoend heeft. Hij sprak het uit: "Vrede laat Ik u. Mijn vrede geef Ik u!" Vrede, rust Velen beloven ons rust en vrede. Zij die de zorgeloosheid propageren roepen ons toe om van het leven te genieten. We moeten ons niet door zorgen en verdriet laten verhinderen om te genieten van het leven. "Mens, durf te leven" is hun levensdevies. De "levensgenieters" roepen ons toe: "Geniet van het leven, eet en drink en wees vrolijk, laat sport en spel je leven beheersen" Dat wij ons toch niet laten verleiden door hen die ons dit leven voorspiegelen als het ware leven, als een leven van ware rust en vrede. Ik wijs u en jou op de Christus. Hij is de ware Rust.Van oudsher wordt Hij aangeprezen als de Silo, de Rustaanbrenger. In de boeken van de profeten staat het te lezen, dat de wortel van Isaï tot een Banier der volken zou staan en dat Zijn rust heerlijk zou zijn. En toen Hij op deze aarde verscheen, was dat om allen die vermoeid en belast waren, tot Zich te roepen om hen rust en vrede te schenken. Alleen aan de voet van het kruis van Golgotha vinden we

waarlijk rust en vrede. Daar wordt de rust gevonden en geschonken voor een aanklagend geweten, dat al maar door beschuldigingen tegen ons inbrengt, want het

kruis spreekt ons van vergeving van de zonde uit vrije, soevereine genade. Daar wordt de rust hersteld in het eens verzoende, maar toch telkens nog bestreden

en aangevochten hart. Daar komt ook rust over ons danken, dat in de Christus, de Zoon van God, een vast uitgangspunt vindt. En daar wordt ook de rust in het benauwde leven geboren, omdat we er leren in Gods vaderhand te rusten. Die ons door de zorgen van het leven opvoedt voor de rust van de eeuwigheid.

ds.j.H. V. Daalen, Nijkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen