Kort en bondig · Artikel 36 én 37 NGB

Artikel 36

Er is heel wat te doen over en rondom onze partij. Het proces over ons vrouv/enstandpunt, aangespannen door het Clara Wichmann-instituut; de hetze tegen de tot burgemeester van Barendrecht benoemde SGP-er, die op steenvtforp afstand van zijn nieuwe gemeente hetzelfde ambt naar eer en geweten en tot ieders tevredenheid heeft vervuld; de Commissie gelijke behandeling die vindt dat de wetten van ons land een artikel moeten gaan bevatten dat het mogelijk maakt de SGP (naast enkele andere "achtergebleven gebieden") eindelijk te kunnen aanpakken.

Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, is een oude wijsiieid. Elke week heeft voor onze partij wel weer wat in petto, is een variant daar op.Velen ergeren zich aan het vaak eenzijdig gerichte protest tegen een partij die al sinds jaar en dag met volle overtuiging werkt in de politieke arena op een wijze die veelal respect afdwingt. Dat is de ene kant.Anderen schromen niet allerlei opvattingen, meestal uit

hun verband gerukt, in een karikaturale sfeer te grabbel te gooien. Dat is de andere kant. Zo gaan we verder, door goed gerucht en door kwaad gerucht.

We hebben ons altijd weer af te vragen of we geen aanleiding geven tot deze weerstand en tegenkanting. Het is al zo vaak gezegd dat we ons zorgvuldig en waardig hebben te gedragen. Maar vijandschap en verzet tegen wat ons ten diepste beweegt, kunnen zelfs daarmee niet worden voorkomen. Dat gaat dieper. Het gaat ten diepste om het gezag van de Heilige Schrift.Wordt erkend dat daarin een tot ons komende gezagsbron ligt, die ten diepste voor iedereen geldt, ja of neen. Zo neen, dan is het in het huidige geestelijke klimaat onverteerbaar dat mensen daar toch bij blijven en zich daaraan beslissend willen laten gelegen liggen.Vandaar dat verzet. Men eist van ons dat we alsnog toegeven aan de geest van de Verlichting, ons onder invloed daarvan stellen. Met alle gevolgen van dien. Het resultaat zou zijn dat we ons gemakkelijker en minder robuust opstellen tegen de geest van deze tijd. Dat we op allerlei punten meegaan en ons aanpassen. Dat eist men van ons.

Nu is niet alles even belangrijk. Niet alles is onlosmakelijk verbonden aan het Woord van God. Onmiskenbaar heeft onze traditie ook zo het één en ander opgeleverd. Dat leert ons de kerkgeschiedenis. Daarover moeten we met elkaar in gesprek zijn en blijven. Maar laten we met het badwater het kind niet weggooien. En dat is maar zo gebeurd. Ook dat zien we in vooral de protestantse traditie rondom ons heen.

Op de afscheidsbijeenkomst van mevr. M. den Boer-Neele van deVBOK ontmoette ik een rooms katholieke geestelijke die mij dringend aanraadde om toch vooral wel te zien en te blijven zien waar het ten diepste om gaat. Is en blijft er in onze samenleving nog de ruimte om naar Gods Woord te leven? Dat is zijn spannende vraag. Hij zei met alle vezels van zijn bestaan bij het reilen en zeilen van onze partij betrokken te zijn, omdat hij de overtuiging had dat als de SGP werkelijk aangepakt wordt, de kerken vroeg of laat ook aan de beurt komen. Het werd een goed gesprek uit voor mij eerlijk gezegd volstrekt ongedachte hoek.

Artikel 36 van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis belijdt het ambt van de overheid en doet dat op grond van de Heilige Schrift.We kunnen heel wat overhoop halen, maar daar liggen onze wortels. De betekenis er van voor deze kantelende tijd moet elke keer weer opnieuw worden doordacht en geijkt. Laten we in onderlinge verbondenheid daaraan werken, onder biddend opzien tot God om Zijn onmisbare zegen.

Artikel 37 NGB

Na het zesendertigste komt het laatste artikel, het zevenendertigste. Hoe vaak hebben we dat al niet gelezen? Daarin ligt de belijdenis van de toekomstverwachting van de Kerk. De wederkomst van Christus, het laatste oordeel over alle mensen, de vestiging van het Koninkrijk van Jezus Christus met een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.We hebben het vaak over artikel 36 alléén, maar het is zeer te verantwoorden dat artikel vooral ook tegen het licht van het volgende te overdenken.

Onlangs kregen we in Den Haag bezoek van enkele (aanstaande) predikanten met hun echtgenotes. Zij deden een indruk op van onze werkruimte en de sfeer in het parlement. Door omstandigheden moest er iets door hen worden nagezonden aan de fractie. De begeleidende brief trof mij diep. Zij hadden wel aangevoeld dat we een moeilijke taak hebben, die wel eens moedeloos zal stemmen. Aldus schreven zij. Maar ze vervolgden: "Maar wees verzekerd van de waarheid van de woorden van Guido de Brés in artikel 37 van onze Nederlandse Geloofsbelijdenis: "...hun zaak, die nu tegenwoordig door vele rechters en overheden als ketters en goddeloos verdoemd wordt, zal bekend worden de zaak des Zoons Gods te zijn." Zij voegden er een hartelijke wens bij, namelijk "dat we met getrouwheid mogen verrichten wat Hij op de plaats waar Hij u stelde van u vraagt". Te spreken van het goede recht van de rechten en inzettingen des Heeren, wat alle Verlichtingsdenkers daar ook tegenin brengen.Te spreken op een weimenende, bewogen en constructieve wijze. Zo een bijdrage te leveren aan de politieke besluitvorming die de inrichting van onze samenleving bepaalt. In gehoorzaamheid aan Woord en Wet, land en volk ten goede.

Om het maar sober te houden: we krijgen wel eens andere brieven. Daarom stemt een brief als deze zo dankbaar. Ook omdat je weet dat er in de voorbede aan de overheid wordt gedacht en we er zo ook in betrokken zijn.

25 juni 2005

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen