Meditatie

...en o/zo zullen wij altijd met den Heere wezen.

I Thessalonicensen 4: 1 7b

Op het grafmonument van de bekende Schotse prediker Robert Murray Mac- Cheyne staat een gedeelte uit vers 14 van bovenvermeld hoofdstuk: "alzo zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem". Dat opschrift getuigt van het geloof, dat het graf voor Gods volk niet het laatste is.

Een vaste hoop

De gemeente vanThessalonica keek reikhalzend uit naar de dag dat de Heere Jezus zou komen in Zijn heerlijkheid. Men wachtte op de roep om uit te gaan, de Bruidegom tegemoet. Maar wat gebeurde er? Niet de Bruidegom, maar de dood kwam. Er stierven medechristenen. In plaats van engelen in blinkend witte kleding kwamen er mensen in het zwart. En zij, die zo uitgezien hadden om Christus tegemoet te gaan in de lucht, moesten nu onder de grond. En dat veroorzaakte in de gemeente vanThessalonica groot verdriet.

De dood veroorzaakt altijd verdriet. Maar in deze context was het we extra pijnlijk.Want men was in de veronderstelling dat de gestorven christenen de wederkomst van Christus nu niet

zouden meemaken. Paulus had dat gehoord en hij schrijft hen in een brief, dat ze wel bedroefd mogen zijn, maar niet zoals de anderen die geen hoop hebben.

Paulus denkt hierbij allereerst aan de heidenen. Die zijn bij het verlies van hun geliefden zonder enige hoop. Dood is immers dood. Zo spreekt ook de gecultiveerde en hoogbeschaafde heiden van vandaag. Pluk de dag, want je ziet elkaar nooit meer terug. Inderdaad: de anderen die geen hoop hebben.

Echter, je kunt een kerkbank versleten hebben, de bevindelijke waarheid liefhebben, beste lezer(es); maar als je geen Borg voor je ziel hebt: je kunt jezelf in duizend bochten wringen, maar dan hoor je toch echt bij de anderen die geen hoop hebben.

Paulus wijst de gelovige Thessalonicensen er echter op, dat de dood niet het laatste woord heeft. En hij doet dat middels het woord: ontslapen. Degenen die geen hoop hebben, die sterven. Maar die in Christus Jezus zijn, die ontslapen. Dat is geen eufemisme. De Bijbel komt niet met bloemen aandragen om het afgrijselijke van de dood te bedekken. Nee, het is wérkelijk zo. Lazarus onze vriend slaapt Gods kinderen mogen de dood benoemen met de rustigste naam die er is: een slaap. Omdat de slaap niet alleen het einde van de dag markeert, maar ook het begin van de nieuwe. Het is de eerste stap naar een heerlijk ontwaken. Ik zal ontwaakt Uw lof ontvouwen.'Van stonde aan, na de dood. Als vrucht van het werk van Hem Die niet ontslapen is, maar Die de vervloekte dood aan het kruis stierf. En omdat Hij stierf, kunnen zij gaan slapen. Gods kerk heeft bij dood en graf een vaste hoop. En daarom: geen overmatige droefheid.

Een zalige opstanding

Als je door het geloof met Christus bent verenigd, dan kun je 1000 jaar in het graf liggen. Maar die band met Christus gaat nooit meer weg.Want in de opstanding van Christus ligt de vaste hoop dat de ontslapenen eenmaal door God worden wedergebracht. Op de jongste dag zullen de engelen alle uitverkorenen verzamelen. En daarbij zullen de doden in Christus voorrang krijgen, zo zegt Paulus.Als Christus terugkomt, dan haalt Hij uit de miljarden doden eerst Zijn doden eruit. Allemaal.Van Abel tot de laatste toe.

En daarna: wij die levend overgebleven zijn, zullen te zamen met hen opgenomen worden in de wolken, den Heere tegemoet, in de lucht, en alzo zullen wij altijd met den Heere wezen.

Waar de deur voor de dwaze maagden gesloten werd. Waar het doek voor de goddeloze én de godsdienstige wereld valt. Waar de rook van hun pijniging op­ gaat in alle eeuwigheid. Daar zegt deKerk: ...en alzo zullen wij altijd met den Heere wezen.

Geliefde lezer(es), wat hangt er toch veel van af. Nee, niet of we weleens een indruk hebben gehad, niet of we weleens een tekst hebben gehad. Maar de vraag of we in Christus zijn. Of we de gemeenschap met God in Christus hebben beoefend.

Een eeuwige gemeenschap

Hier op aarde kunnen er heerlijke momenten zijn. Momenten van Godsontmoeting en Godsgemeenschap. Maar o, die dagen van de duisternis, zo zegt de Prediker, die zijn vele.Vanwege de zonde. Er is maar zo weinig nodig om die tere Godsgemeenschap te verstoren. Maar: volk in smart, straks zal het voor eeuwig anders zijn. Altijd met den Heere wezen.

De meeste mensen willen wel naar een hemel, waar het altijd feest is. Ook als de Heere daar niet zou zijn. Maar dat zou voor Gods volk het allererg­

ste zijn. Want de verberging van het aanschijn des verzoenden Gods is voor hen, zoals de Leerregels het zeggen, bitterder dan de dood. Altijd met de Heere wezen. Want mét de Heere, dat is: zónder zonde. Zónder dood. Zonder satan. Mét de Heere hoeft er nooit meer geklaagd te worden: ik ben vleselijk. Daar geen struikelen meer in

de zonde. Daar nooit meer bij hem vandaan dwalen. Daar zal Hij Zijn aangezicht nooit meer hoeven te verbergen. Daar zal God de Vader nooit meer hoeven te klagen: ben Ik een Vader, waar is Mijn eer? Daar zal God de Zoon geen tranen meer schreien vanwege de onbekeerlijkheid van Zijn volk. Daar zal God de Heilige Geest niet meer bedroefd en wederstaan kunnen worden. Maar daar mag dat volk voor eeuwig met de Heere wezen. Om daar voor eeuwig sabbat te gaan houden, voor eeuwig rusten aan hetVaderhart. Om daar de Heere Jezus voor eeuwig te mogen grootmaken: Gij, o Lam Gods, hebt ons Gode gekocht met Uw bloed. Daar zullen de Geest en de bruid volmaakt verenigd zijn om het Lam de dankzegging en de eer en de heerlijkheid te brengen. Mag dat ook uw vooruitzicht zijn?

ds. M.A. Kempeneers, Elburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen