Meditatie · De weg der middelen

"De Heere heeft een uitgewerkte zaligheid voor een uitgewerkt volk", zo zeggen we dat wel onder ons en dat is waar.Toch heeft de Heere Jezus ook gezegd dat wij de werken Gods moeten werken (Joh.6: 28-29). Wat betekent dit voor het politieke bedrijf? Moeten we alleen organiseren of alleen getuigen? In 2 Kron. 17: 2 lezen we dat koning Jósafat de defensie van zijn land organiseerde door militairen in de steden te detacheren (een materieel middel). En dan volgt: "En de HEERE was met Jósafat". In 2 Kron. 17: 7-9 lezen we dat Jósafat zorgde dat bekwame mensen in die steden het volk onderwezen vanuit Gods Woord (een geestelijk middel). En dan volgen de woorden: De schrik des Heeren kwam over de omringende landen.

Er waren dus twee redenen waarom men geen oorlog aandurfde tegen Israël (vs. 10): Israël organiseerde en getuigde. De strategie van de regering was het gebruik maken van materiële en geestelijke middelen, waarbij God zorgde voor de uitwerking op anderen.We kunnen inderdaad niets uit eigen kracht,

maar moeten eenvoudigweg wél gebruik maken van de middelen waardoor Gods kracht in onze zwakheid volbracht wordt.

Mogen en moeten

Dat betekent dus kennelijk, dat we iets mogen en moeten doen. Let op het vervolg van Jósafats regeringsbeleid. Hoewel Jósafat wist dat de Heere met hem was, dacht hij niet dat

nu alles vanzelf goed zou komen. Hij zag dat onveiligheid en criminaliteit in zijn land bleef. Daarom nam hij aanvullende maatregelen om het volk tot de Heere terug te brengen. Hij stelde rechtbanken in, die het justitiële werk ter hand namen (I Kron. 19: 4-1 I). Opvallend detail. Hij bracht een nadrukkelijke scheiding aan tussen kerk en staat, in de rechtspraak. De hogepriester ging over de geestelijke zaken en iemand van de hoge adel ging over de rijksaangelegenheden (I Kron. 19: 1 I). Beide functionarissen kregen daarbij de beschikking over een staf van ambtenaren. Ook de Heere Jezus zal later zeggen dat we iets mogen en moeten doen. Aan het einde van de Bergrede zegt Hij niet dat we op de toepassing van Zijn woorden moeten wachten, maar "Die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet." Dit geeft wel te denken, daar niemand van ons de Heere Jezus zou willen beschuldigen van het aansporen tot activisme. Zou de Heere dan soms bedoelen dat dit'doen' ook het Staatkundig Gereformeerde huis op een rots fundeert?

Oh, de Heere verlosse ons nog uit de ruisende kuil van valse lijdelijkheid en het modderig slijk van heilloos activisme en Hij stelle ons nog op een rotssteen. Dat is iets geheel anders dan fundamentalistisch zijn, al verwijt men ons dit helaas wel.

Vijanden

Erger zou zijn, als men ons triomfantalistisch noemde. Laten we het opmerken dat de Heere onze partij nog zo kastijdt dat we daar geen kans voor krijgen. Bijvoorbeeld dat Hij toelaat dat vijanden rukken aan de grondslagen van onze partij. Jósafat kreeg ook met vijanden te maken. In 2 Kron. 20 lezen we dat een alliantie van vijandige legers zich voorbereidde op een veldslag en al was opgerukt naar de oase Engedi bij de Dode Zee. Weliswaar sloeg Jósafat de angst om het hart, maar toch deed hij een werk Gods, toen hij zijn volk bij elkaar riep om de Heere om hulp te smeken (2 Kron. 20: 3-4). En wat was hij eerlijk toen hij als koning, waar iedereen naar opkeek (16: 5), voor heel het volk openlijk bekende geen kracht te hebben en niet te weten wat hij doen moest! (2 Kron. 20: 12). En dan laat de Heere Jahaziël uit het volk opstaan, die uitroept dat niemand bang hoeft te zijn, want de Heere zal met hen zijn (2 Kron. 20: 17). Hij vertelde er echter niet bij hoe dat zou gaan.

Daar moest Jósafats inzicht voor gebruikt worden. Hij besluit om zijn leger te laten afmarcheren richting Engedi, maar hij laat de colonnes vooraf gaan door een krachtige stoottroep. Namelijk door Levietenkoren, die de uitdrukkelijke opdracht krijgen om tijdens de circa 30 kilometer lange mars God te loven! Wonderlijke strategie. Hoe wist Jósafat dat? Vermoedelijk dacht hij terug aan vroeger Hoe God oudtijds Zijn volk door de woestijn leidde. Immers, toen moest de stam van Juda al voorop. En 'Juda' betekent'God loven'. De Godlovers moesten altijd al de voorhoede vormen. Smeekwerk en lofwerk horen ook in onze tijd bij elkaar Wat een zegen als onze voormannen dit werk in het politieke strijdperk mogen beoefenen.

Les voor het heden

Jósafat bedacht hoe God het middelijkerwijs in het verleden had gedaan en zag daarin een les voor het heden. Zijn inzicht was het juiste zicht op Gods werk.Jósafat zei niet dat de Heere kennelijk gesproken had door Jahaziël en hij dus nu werkloos mocht afwachten hoe de Heere werkte. Hij moest zelf een nieuwe strategie bedenken. Hij

deed dat wel aan de hand van het Woord, maar niemand anders deed dat voor hém.... Laten we onze voormannen de ruimte geven om aan de hand van het Woord nieuwe strategieën uit te denken en uit te werken, zonder hen voor de voeten te lopen met uitdrukkingen als "vroeger deden we dat nog anders...." Jósafat zal misschien heel wat (stil? ) protest hebben gekregen op deze - militair gezien - onzinnige nieuwe strategie.Toch had hij het juist gezien want de Heere zegende deze 'marsweg der middelen' met een klinkende overwinning (2 Kron. 20: 22-25)!

Ook SGP-werk blijft stukwerk. En de beste stuurlui.... Gelukkig zijn er ook in onze achterban veel mensen die toegerust zijn, gewapend met veel kennis, en ze zijn van onschatbare hulp voor onze voormannen. Maar deze 'toegerusten' moeten wel achter de 'voormannen' aan gaan en niet andersom. Zo staat het in 2 Kron. 20: 21 en zo werkt dat in de staatkundige weg der middelen.

Abbenbroek, drs.J. Koppelaar, v.d.m.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen