Kort en bondig · 25 jaar CDA

Wij zijn gewend om iemand die jarig is met die mijlpaal geluk te wensen. Wij voegen daar over het algemeen een zegenwens aan toe. Het CDA is jarig en is vijfentwintig jaar oud geworden. Dat is natuurlijk een felicitatie waard. Zeker nu het een kroonjaar betreft. Bij dezen!

Het ging in de jaren zeventig van de vorige eeuw niet zo goed met de grotere confessionele partijen. De KVR de CHU en de ARP verloren steeds meer stemmen, soms spectaculair veel, meestal langs een gestage neergaande lijn. De oplossing werd gezocht in bundeling van krachten. Iemand als de heer Steenkamp van de KVP, de eerste voorzitter van het CDA, maar ook bijvoorbeeld de in onze kringen bekendere mr.Aantjes uit de ARP, streden er voor dat allerlei gevoeligheden opzij zouden worden gelegd en de handen ineen zouden worden geslagen om front te maken tegenover in die tijd vooral de linkse partijen rondom de PvdA. Dat gebeurde ondanks het sombere perspectief dat door omstanders werd geschetst voor de levenskansen van de nieuwe combinatie, die nu en dan zelfs helemaal werd weggeschreven.

Lang niet iedereen was het eens met de fusie van de drie partijen tot het CDA. Vooral in de ARP was er het één en ander te overwinnen. Uit een verontruste groep, die alleen maar verwatering vreesde van de "oude" identiteit, ontstond de RPF, later weer met het GPV opgegaan in de ChristenUnie. De eerste jaren van het CDA waren moeilijk: ruis rondom de verdeling van functies over de drie bijeengekomen partijen (de zogeheten 'bloedgroepen-kwestie') en vleugelvorming (linkse dissidenten). Daar is nu niet veel meer van over, althans niet voor de buitenstaander Het CDA ontwikkelde zich tot een brede volkspartij, die zich in de praktijk meer liet leiden door een bestuurdersmentaliteit dan door ideologische bevlogenheid.Waarmee uiteraard niet gezegd wil zijn dat er geen ideologische basis was en is.

Toch zit daar wel een kwestie. De partij kan zich niet ontdoen van de steeds weerkerende vraag waar die C toch voor staat. Is dat de eerste letter van centrum, van conservatief, óf toch van christelijk? Het kost nauwelijks moeite om bij elke vermeende invulling wel een ondersteunend commentaar of dito beschouwing uit de achterliggende jaren op te diepen. Men zal daar wel niet blij mee zijn in het CDA, maar het is de prijs voor het profiel dat het CDA kiest om zoveel mogelijk kiezers te binden en naar zich toe te trekken.

Wens

Het is onze wens voor het CDA dat op dit vitale punt kleur wordt bekend. Ook dat men de rug op wezenlijke punten veel meer recht houdt.Aan compromissen valt in de politiek niet te ontkomen, zeker niet als partij die vaak wordt geroepen toe te treden tot een coalitie. Dat moet worden toegegeven. Dan heb je met anderen te maken die er heel andere opvattingen op na houden. Maar de bereidheid tot het compromis is

groot, onzes inziens té groot. Het CDA moet veel duidelijker vasthouden aan onbetwist christelijke waarden en normen. Ongetwijfeld zullen binnen de partij en de daaraan verbonden fracties indringende discussies worden gevoerd. Bij de standpuntbepaling echter, wordt zelden een gestaald "neen" vernomen als dat toch eigenlijk moet. Nog een keer, ik wil best meewegen dat het voor een fractie binnen een coalitie met andere partijen moeilijker is strak vast te houden aan eigen standpunten, maar over de pijn van een gekozen of aanvaarde tussenoplossing verneem ik weinig. Wat dit betreft, waren de jaren onder'paars', toen het CDA in de oppositie zat, helderder Maar zelfs in die jaren bleef men vaak in een situatie van "geven en nemen" hangen. Dat kan bij veel onderwerpen, dat kan in onze ogen niet als het gaat om principiële kwesties die rechtstreeks gebonden zijn aan het Woord en de Wet van God. We moeten de moed hebben om de Bijbel open te slaan en van daar uit politieke standpunten in te nemen. Natuurlijk is het niet zo dat we de Heilige Schrift mogen "verlagen" tot een politiek handboek, maar het Boek der boeken is toch het richtsnoer voor héél ons leven? Dit uitgangspunt geldt toch, als het goed is, alle CDA-ers? Of is de diversiteit op dit cruciale punt al te groot? Bij dit uitgangspunt en bij deze norm passen écht niet alle compromissen, wat er dan ook tegenop komt.

Elkaar nodig

Er is veel gaande in de politiek. Het wetenschappelijke bureau van de VVD heeft een uiterst merkwaardig rapport het licht doen zien. Daarin wordt be­

toogd dat de overheid de handen af moet trekken van het bijzonder onderwijs, dat onderwijs niet zou behoren te bekostigen. Zo zout hebben we het op dit thema de laatste jaren nog nooit gegeten! Het is nog geen partijstandpunt. De liberalen in het parlement zijn er ook nog(? ) niet aan gebonden. Maar toch! Wat

een verwrongen en wrange conclusie uit het dogma van de scheiding van kerk en staat, welk een angst voor religie, welk een overschatting van de vereisten van een zogeheten neutrale overheid. Neutraliteit bestaat niet in deze opstelling en voorstellen.

Het zal duidelijk zijn dat we met alles wat in ons is moeten strijden tégen dit type oprispingen. Zij zijn namelijk niet onschuldig, maar uiteindelijk bedreigend. Bij die strijd hebben we het CDA hard nodig.

Het is onze oprechte wens en bede dat we elkaar daarin versterken mogen en dat de Heere God hun en ons werk zal willen zegenen.

8 oktober 2005

Van derVlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen