Parlementair logboek

Londen

De laatste vergaderweek van 2005 was voor deTvv^eede Kamer slechts een halve: alleen op maandag en dinsdag vergaderden de geachte afgevaardigden. Hoofdmoot van het debat op dinsdag was de Europese top in Londen. Die werd, tóch nog, een succes.Waarbij niet zozeer de Britse premier Blair glorieerde, alswel de nieuwe Duitse 'Bundeskanzlerin' Angela Merkel. Het was aan haar frisse aanpak te danken dat de Britten het voorzitterschap van de Unie met betrekkelijk succes konden afronden.Waarbij er voor Nederland een voordeeltje uitrolde van maar liefst één miljard euro.

Complimenteren

Van der Staaij, die namens de SGP het woord voerde, liet duidelijk merken tevreden te zijn met deze uitkomst. Overigens niet alleen een centenkwestie, zoals hij opmerkte. De SGP-woordvoerder, nadat ettelijke collega's al complimentjes hadden uitgedeeld: "Onze fractie is óók blij met de uitkomsten van de Europese Raad en wil de regering complimenteren met het behaalde resultaat. Het binnenhalen van de korting is niet alleen een centenkwestie, al is dat op zich zeker belangrijk. Er zit echter ook een andere dimensie aan, namelijk dat hiermee ai het mogelijke Is gedaan om een belangrijke grief weg te nemen die bij veel Nederlanders leeft." Welke grief dan? Van der Staaij: "De regering heeft zelf naar voren gebracht in de discussie na het referendum over de Europese grondwet dat een van de grieven is dat de Europese Unie te duur is. Er is nu iets zichtbaars en concreets gedaan om het vertrouwen van de burger op dat punt te herstellen. Ook van onze kant lof daarvoor Andere grieven, zoals die over het tempo van de uitbreiding, zijn overigens niet weggenomen. Deze mogen niet worden vergeten met het oog op het duurzame herstel van het vertrouwen van de burger in Europa."

Harnas

Na de financiën te hebben behandeld, stapte de geachte afgevaardigde uit Benthuizen op een voor ons niet minder wezenlijk aspect van het Europese beleid, te weten het beleid ten aanzien van het Midden-Oosten, en dat in de meest ruime zin van het woord. Allereerst de situatie in Israël en de Palestijnse gebieden. Binnenkort zullen er in de gebieden die onder gezag staan van de Palestijnse autoriteit verkiezingen worden gehouden. Daaraan doet ook Hamas mee, een terreurbeweging die niet terugdeinst voor moord en doodslag en intimidatie. Kortom, een weinig fris zaakje.

Ook binnen de EU leven er grote bezwaren tegen deze gang van zaken. En in ons land was het de SGP die de regering op dit punt bij motie ertoe aanzette om hier een stevig punt van te maken op de top van Londen.Welnu, dat is gelukkig gebeurd. Minister Bot, die aanvankelijk niet bepaald vriendelijk was over de SGP-motie, heeft zich tóch ingezet om meer druk op de Europese ketel te zetten, en daarmee meer druk op de Palestijnse Autoriteit.Van der Staaij: "Ik prijs de regering dat zij zich heeft ingezet voor een scherpere verklaring van de EU met betrekking tot de deelname van Hamas aan de Palestijnse verkiezingen. Ik ben blij dat de minister van Buitenlandse Zaken in de motie die onlangs bij de behandeling van de begroting aan de orde was, die hij aanvankelijk als onrealistisch bestempelde, toch aanleiding heeft gezien om zich in te zetten voor een duidelijke politieke opstelling van de EU."

Om te vervolgen: "Nieuwsberichten laten zien dat ontwikkelingen niet stilstaan. Het Amerikaanse congres heeft een vergelijkbare uitspraak gedaan als de Tweede Kamer en heeft gezegd dat deelname van Hamas aan de verkiezingen de financiële steun van de VS aan de Palestijnse Autoriteit in gevaar zal brengen. Solana, de Europese 'minister van Buitenlandse Zaken', heeft zich op vergelijkbare wijze uitgelaten. De vraag is nu of het bij de uitspraak van de Europese Raad blijft of dat er ook wordt nagedacht over vervolgstappen als Hamas deelneemt aan de verkiezingen zonder het geweld af te zweren, zich te ontwapenen en het bestaansrecht van Israël te erkennen. In de motie wordt de regering gevraagd in deze situatie niet te berusten.Wij kunnen dus ook na deze uitspraak van de Europese Raad niet achterover leunen."

Iran

Van Israël en de Palestijnen naar Iran is maar een betrekkelijk kleine stap. ledere dag wordt het duidelijker dat de Iraanse regering op ramkoers ligt wat betreft haar nucleaire ambities en plannen. De ayatollahs wijken geen duimbreed voor westerse druk. De fanatici in de regering van Iran gaan onverdroten door met hun eigen atoomprogramma.

Van der Staaij hierover: "Wij delen de grote zorgen over de verharding van de Iraanse opstelling. Hiervan zijn allerlei signalen zichtbaar, zoals ontkenning van de holocaust, het buitenlandse beleid ten aanzien van Israël en de westerse gemeenschap, de houding ten aanzien van bepaalde minderheidsgroeperingen en repressie van christenen.Terecht heeft de EU uitspraken van de Iraanse president in de meest krachtige bewoordingen veroordeeld."

Ook in dit verband is het echter de vraag wat de vervolgstappen zijn, zeker voor wat betreft de nucleaire ontwikkelingen. Rusland heeft raketten verkocht aan Iran, die gebruikt zullen worden voor de bescherming van de reactor. Iran wil kennelijk ongehinderd door wie dan ook zijn nucleaire capaciteit ontwikkelen. Wordt Rusland door de EU nog aangesproken op dergelijke deals? Zou het niet goed zijn als de EU zich samen met de VS bezint op de vraag of aan Israël veiligheidsgaranties moeten worden gegeven? "

Naar Afghanistan!

Moet Nederland nu wel of niet een troepencontingent sturen naar Afghanistan? Deze kwestie houdt de gemoederen al een paar weken bezig. De zaak ligt politiek erg gevoelig, met name omdat regeringspartij D66 al bij voorbaat heeft gezegd niets voor deze missie te voelen. Het kabinet, met twee ministers van D66-huize, staat positief tegenover zo'n missie. Maar omdat een positief besluit politiek zo gevoelig ligt, besloot het kabinet om niets te besluiten, en zich te beperken tot de uitspraak dat het kabinet het'voornemen' heeft om troepen naar Afghanistan te sturen. De Tweede Kamer moet het dan maar zeggen.

Dat klinkt allemaal erg democratisch. En in feite zou, ook bij een positief besluit, de Tweede Kamer het laatste woord hebben in de rondom dit thema de laatste jaren gegroeide constitutionele verhoudingen. Maar iedereen beseft dat het kabinet op deze manier eigenlijk haar verantwoordelijkheid ontloopt. Niet uit'democratische' overwegingen, maar puur om politieke redenen.

Staatsrechtelijk is de gang van zaken zeer fragwürdig. De regering regeert, de Kamer controleert. Het beroerde is evenwel dat de Tvt/eede Kamer het kabinet niet kan dwingen tot een besluit. De Kamer heeft dat weliswaar geprobeerd, kwam er zelfs voor terug van reces (d.w.z. de commissie Buitenlandse Zaken), maar zonder succes. De bal werd keer op keer teruggelegd op het andere bord.

Taliban

De zaak waar het uiteindelijk om gaat, namelijk de vraag of Nederland met troepen een bijdrage moet leveren aan de opbouw van Afghanistan na de verdrijving van hetTaliban-régime, is niet een-twee-drie te beantwoorden. De SGP heeft van meet af aan achter de omwenteling in dit Aziatische land gestaan. Het moge verbazingwekkend klinken voor deze en gene domoor die gelooft dat de SGP'de Taliban van het westen' is, maar dat onder leiding van Amerika korte metten is gemaakt met deze terroristen met tulband, had de volledige steun van de SGP. En dus ligt het in de lijn der verwachting dat na "A" ook"B" wordt gezegd.

Deze 'positieve grondhouding' wil evenwel niet zeggen dat iedere vervolgstap klakkeloos onze goedkeuring krijgt. Om een 'ja' of'nee' te kunnen zeggen zal het kabinet toch eerst met de nodige informatie over de brug moeten komen, vindt de SGP Informatie over de veiligheid en werkomstandigheden van de Nederlanders die worden uitgezonden, informatie ook over wat de Nederlanders voor nuttigs kunnen doen in de daartoe aangewezen provincie. En ook wil de SGP eerst weten of ons land door nu opnieuw in een missie te stappen, niet te veel hooi op de vork neemt. Immers, we zijn ook elders goed vertegenwoordigd. En ook al ben je van mening dat je inderdaad goed werk kunt verrichten, het moet ook nog eens kunnen. Er zijn per slot van rekening ook andere staten die, als het nodig is, bij kunnen springen.

Pas als duidelijk is hoe en wat, zal de Kamerfractie uiteindelijk besluiten of ze haar stem aan deze troepenuitzending kan geven. En dat kan nog wel eventjes duren, omdat de Kamer eerst ook nog een hoorzitting aan deze kwestie wil wijden en er zelfs een Kamerdelegatie ter plekke poolshoogte gaat nemen. Het laatste woord is over deze politiek gevoelige missie dan ook nog lang niet gezegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen