Achtergrond · Over mij gesteld

Met pastorale bewogenheid neemt het Hoofdbestuur het gezin als uitgangspunt voor de nadere bezinning over de plaats van de vrouw in de maatschappelijke samenleving. Op grond van Gods Woord is de vader hoofd van het complete gezin. Zoals in het vijfde gebod bedoeld krijgt dit in de samenleving een bredere uitstraling naar allen, die over ons gesteld zijn. Daar zal ieder die naar Gods Woord wil leven het mee eens zijn. Om allerlei oorzaken komt het voor dat de vader tijdelijk of blijvend afwezig is (grote vaart, uitzending in militaire dienst, opname in een Inrichting of in het ernstigste geval overlijden). Dan kan niemand bezwaar maken dat de moeder tijdelijk of blijvend hoofd van het gezin is. Het is dan de uitzondering die de regel bevestigd.

Soortgelijke uitzonderingsposities zijn ook in Gods Woord beschreven. In Israël was in de Mozaïsche wet uitdrukkelijk geregeld dat de vererving uitsluitend in de mannelijke lijn zou geschieden. Indien er echter geen zonen waren werd ook, nadat Mozes dienaangaande God om uitsluitsel verzocht had, aan de dochters van Zelafead recht gedaan (Numeri 27 en 36) en mochten zij van hun vader erven.

Nu doen we niet tekort aan de eenheid van het Oude en Nieuwe Testament indien we geloven dat de ceremoniën en figuren der wet opgehouden hebben met de komst van Christus (art. 25 Ned. Geloofsbelijdenis). Calvijn heeft zich op de burgerlijke wetgeving der volken bezonnen en dat beschreven in de Institutie (IV-20-15). leder land is vrij wetten te maken die bij dat land passen, mits zij niet in strijd zijn met de wet der liefde, zoals God die in de wet der Tien Geboden gegeven heeft voor alle volken.

Zo kent Nederland het erfrecht zowel in de mannelijke als ook in de vrouwelijke lijn. Indien iemand zijn dochter onterft, kan hij voor de rechter gedaagd worden. In de lijn van dit algemeen aanvaarde erfrecht voor mannen en vrouwen wordt nu verder nagedacht over andere burgerlijke rechten. In die bezinning komt het Hoofdbestuur met het voorstel het recht van vereniging en vergadering (lid worden van een kiesvereniging) niet langer voor SGP-vrouwen te beperken. Dit lijkt me geheel in de lijn zoals Calvijn deze heeft beschreven. Een logisch en zeer toe te juichen voorstel, waardoor tevens interne en externe moeilijkheden kunnen worden opgelost.

Regel en uitzonderingen

Alle emancipatiegedachten (gelijkstelling van mannen en vrouwen) en eigentijdse feministische filosofieën voor algemene openstelling van bestuurlijke functies voor vrouwen mogen de SGP niet van de bijbelse uitgangspunten afbrengen.

De Bijbel gaat er duidelijk vanuit dat het publieke bestuur als regel door God aan mannen is opgedragen. Of op deze algemene regel in het geheel geen uitzonderingen bestaan, vraagt om een nadere bezinning. In het rapport wordt geconstateerd dat er onder de veertien richters maar één richteres, Debora, was. Zij mag dan ook niet als breekijzer (een weinig vrouwvriendelijke aanduiding) gebruikt worden. Zij was een uitzondering op de regel en die zijn er meer in de Bijbel.

Séëra bouwde het hoge en lage Bethhóron (I Kron. 7: 24) een latere grensplaats tussen het Tienstammen- en het Tweestammenrijk. Matthew Henry schrijft in zijn bijbelverklaring: "Een deugdelijke vrouw kan een even grote eer en zegen zijn voor haar geslacht als een krachtig en machtig man". In 2 Samuel 20: 16-22 lezen we van een wijze vrouw die door haar overwicht een groot bloedbad wist te voorkomen. Een soortgelijk getuigenis lezen we ook van de in het rapport genoemde Abigail. De moeders van de koningen van het Tweestammenrijk, die allen met name in de Bijbel vermeld worden, hadden een duidelijke functie aan het Hof. Dat weten we omdat Asa die bevoegdheid van zijn moeder afnam omdat zij een afgod eerde.

Ook in onze vaderlandse geschiedenis kennen we iets van die beïnvloeding en ook vervanging. Toen stadhouder Willem IV op jonge leeftijd stierf, werd hij eerst vervangen door zijn vrouw en na haar overlijden door zijn moeder (Marijke Meu). Sedert het overlijden van Koning Willem III (1890) wordt het hoogste ambt in Nederland steeds door een Regentes of een Koningin bekleed.

Wat betreft de in het rapport besproken zwijgteksten is hier helder en duidelijk dat alle kerkelijke

ambten voor vrouwen worden uitgesloten. Paulus spreekt over de vrouw in de gemeente.Toepassen van dezelfde teksten (Doch ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, I Tim. 2: 12) op maatschappelijk gebied zou onze talrijke onderwijzeressen, leraressen en ook wel andere beroepen in grote gewetensproblemen inzake hun beroepsuitoefening kunnen brengen.

Kerk en maatschappij moeten beide door bijbelse principes geregeerd worden, maar het vraagt wel om biddend opzien en de leiding des Geestes om deze principes op de juiste wijze tot gelding te brengen.

Gaarne beveel ik het aannemen van het voorstel van het Hoofdbestuur van harte aan.

Ir H. van Rossum

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen