Kort en bondig

Nog één keer jubileum

Vijfentwintig jaar kamerlid, een jubileum. Er over aan de gang blijven, kan en mag natuurlijk niet. Maar er is voldoende aanleiding voor om er in deze rubriek toch nog een keer op terug te komen. Dan denk ik aan de drukbezochte receptie die mij in de oude zaal van het gebouw van de Tweede Kamer werd aangeboden. Te denken is ook aan de overstelpende hoeveelheid brieven, kaarten en andere felicitaties rond het jubileum. Wat een hartelijkheid, wat een gulheid en oprecht medeleven. Wij - ons hele gezin - zijn er stil van en verwonderd over. Dat hadden we toch nooit kunnen denken. Nog elke dag komt er post bij ons binnen. Bloemstukken, andere aardigheden; teveel om allemaal te noemen.

We hebben een hoogmoedig hart. Dominee Zandt zei altijd dat een veertje nog lucht nodig heeft om omhoog te komen, maar dat een mens dat vanzelf doet en daarvoor niet eens lucht nodig heeft. Het mag nooit gaan om eigen eer en roem. Niet ons, o Heere, niet ons, maar Uv^e naam geef eer (Psalm I 15)1 Daarom moet een mens maar niet te veel in het middelpunt staan. Dat neemt uiteraard niet weg dat alle ondervonden hartelijkheid en waardering ons goed heeft gedaan. Maar laten we eerlijk zijn, als de vijfentwintig jaar kamerlidmaatschap gewogen gaan worden, blijft er alleen schuld en tekort over Wie het vatten kan, die vatte het! Er is alle reden voor verootmoediging voor God. Maar ook reden voor diepe dankbaarheid. Hij schonk de gezondheid en alles wat verder nodig was. Hij is een waarmaker van Zijn woord. Wat Hij belooft, komt Hij ook na. Met Hém komen we nooit beschaamd uit. Daarom past ook het gebed om Zijn leiding en wijsheid voor het verdere. Graag vraag ik al die mensen die hun gevoelens zo eenvoudig en onopgesmukt hebben vertolkt, onze partij en onze hele fractie in hun gebed een plaats te vergunnen.

Partijbesluit

De media besprongen mij na afloop van de vergadering met de vraag of ik blij en opgelucht was.Wel, er is een duidelijk besluit genomen, met royaal vereiste meerderheid. Afgerond, bijna driekwart van de afgevaardigden voor en een kwart tegen de voorstellen van ons Hoofdbestuur Ik heb gezegd dat "blij" niet het eerste woord was dat in mij op kwam. Immers, als een kwart van de afgevaardigden naar huis moet met een stuk verdriet in het hart, kan ik moeilijk blij zijn. Wel is het zo dat er nu een helder besluit tot stand is gekomen, na intensieve discussie in de plaatselijke afdelingen. Het besluit is, voorzover ik weet, op een heel waardige wijze voorbereid en uiteindelijk gevallen. Daar mogen we op zichzelf dankbaar voor zijn. Het kan tegenwoordig zo gemakkelijk anders toegaan. De probleemstelling was en is er gevoelig genoeg voor We weten met elkaar dat er flink verschillend tegenaan wordt gekeken. Dat is natuurlijk na vandaag niet ineens anders. Daar moeten we over en weer begrip voor hebben. We vragen van "de buitenwacht" respect voor onze standpunten en levenshouding, zouden we het dan intern in de partij niet voor elkaar hebben en blijven opbrengen?

In de loop van de jaren was het wel eens nodig dat ik het voor de een of andere groep in de partij opnam. Ik wilde er graag voor de hele partij zijn. Elke SGP-er hoorde er voor mij voluit bij. Dat is en blijft zo. Daarom had ik even te doen met de jongere die na afloop van de vergadering zijn hart aan mij luchtte en zich beklemd afvroeg wat hij nu moest, of hij wel lid kon blijven van de partij na wijziging van de statuten met daarin de door hem bezwaarlijk geachte beslissing over het lidmaatschap van vrouwen. Ik heb hem vriendelijk doch dringend gevraagd vooral lid te blijven van de partij. Juist nu. Instemming met grondslag en doelstelling is gebruikelijk bij toetreding tot welke vereniging ook. Daarin is bij onze partij nog een verbinding gelegd met ons program van beginselen. En daarin is helemaal niets gewijzigd, noch in de grondslag, noch in de doelstelling, noch in ons beginselprogramma. Het gaat de SGP toch om te getuigen van de rechten en inzettingen van de Heere in het publieke domein en in de politiek. Laten we bij voortduur verwaardigd mogen worden op te komen voor de eer van God en het recht dat Hij er op heeft door iedereen te worden gediend. Daarin is niets veranderd en het is te hopen dat daarin ook nooit iets verandert.

Daarbij hebben we elkaar hard nodig. We zijn een kleine partij.We hebben absoluut niet de luxe om mensen, jongeren en ouderen, te kunnen missen. Alle hens moet aan dek! Er zijn ook weer verkiezingen op komst. Gelukkig werd mij na afloop van de vergadering wel duidelijk dat zeer velen naar huis gingen met het vaste voornemen er de schouders opnieuw onder te zetten. Eigenlijk: onder te blijven zetten. Immers, we mogen dankbaar zijn voor de saamhorigheid en onderlinge verbondenheid die we in onze partij mogen hebben en die ook tot uitdrukking komt in de vele activiteiten die worden verricht. Bidt en werkt! We gingen naar huis met een vermanend, bemoedigend en opwekkend woord van één van de predikanten uit ons Hoofdbestuur Dat is toch ten diepste wat ons verbindt en moet blijven verbinden: het Woord en de Wet van God. Laten we zo met elkaar, naar eer en geweten verder gaan. Onder beding van de gunst en zegen des Heeren!

24 juni 2006

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen