Europees Parlement · Stabilisator Syrië...

Het ligt voor de hand: ook het EP buigt zich direct na het reces over de Libanese crisis. Dat gebeurt in eerste instantie op dinsdag 29 augustus in Brussel door de commissie buitenlandse zaken. Naar verwachting krijgt dit debat de week daarop een vervolg tijdens de plenaire zitting in Straatsburg.

In dezelfde volgorde zal het EP zich de komende tijd eveneens moeten uitspreken over een associatieovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en Syrië. Rapporteur is de socialistische afgevaardigde Véronique De Keyser. Gelet op de nauvt^e banden tussen het Syrische regime van president Bashar Assad en de Libanese sjiitische terreurbeweging Hezbollah liggen deze cruciale parlementaire debatten in eikaars verlengde. Cruciaal, want het EP zal opnieuw politiek kleur moeten bekennen in het Midden-Oosten!

Enkele jaren geleden zag het EP geen been in een identiek associatieverdrag met Libanon. Massieve Syrische militaire presentie in het land van de ceders ten spijt.Tezelfdertijd heette Zuid-Libanon al officieus "Hezbollahland". Pas sterke aanwijzingen voor Damascus' hand in de moord op de prominente Libanese politicus Rafiq Hariri (14 februari 2005) maakten het EP kritischer ten opzichte van Syriës regionale rol.

Trekt de ontwerpresolutie van De Keyser deze kritische lijn ook door? Alvorens deze vraag te beantwoorden, wil ik een voorbehoud maken. De tekst van de resolutie dateert van 23 juni 2006. De latere militaire confrontatie tussen Hezbollah en Israël (12 juli-14 augustus) valt daarbuiten. Desalniettemin zal de rapporteur de Syrische positie in dit verwoestende Libanees-lsraëlische treffen zorgvuldig moeten afwegen.Tenslotte zag de Duitse minister voor Buitenlandse Zaken Steinmeier na een recente opruiende speech van Assad niet voor niets af van directe gesprekken in Damascus.

Verzwegen banden

De boodschap van rapporteur De Keyser is duidelijk: het EP moet instemmen met een associatieverdrag met Syrië. Dat zal "een positieve impuls geven aan de politieke, economische en sociale hervormingen die nodig zijn om de positie van het land te verbeteren".

Welke indicaties heeft De Keyser echter voor een oprechte Syrische hervormingswil? Alleen in dat geval heeft "een positieve impuls" van Europese zijde zin. De socialiste rept aarzelend over een "weliswaar halfslachtige houding" van de Syrische regering inzake "de bescherming van de grondrechten" annex "de ontwikkeling van een sterk en onafhankelijk maatschappelijk middenveld". Toch geeft diezelfde overheid haar "enige hoop op een grotere opening van het Syrisch politiek bestel". Dat klinkt allemaal weinig overtuigend. En passant spoort onze collega de Raad (de lidstaten) aan zo snel mogelijk werk te maken van de associatieovereenkomst met Syrië. Daarbij doet zij namens het EP een reeks van aanbevelingen. Uitgerekend die voorstellen ondermijnen het dringende advies van De Keyser aan het EP akkoord te gaan met dit associatieverdrag!

Enkele illustraties van deze onbedoelde politieke zelfcorrectie. Zo moet de Raad haars inziens "zijn ernstige bezorgdheid aan de Syrische regering kenbaar maken over het gebrek aan vooruitgang in kwesties als de invoering van een meerpartijenstelsel en de naleving van de mensenrechten".

Zorgen kwellen de rapporteur evenzeer over het lot van politieke gevangenen alsmede "gewetensgevangenen" in Syrische cellen. Idem de eerbiediging van de rechten van minderheden, met name de Koerden.

Nog een evident zwaktebod in het Syrië-rapport: De Keyser roept de Raad op om "een positief oordeel" te vellen over de (gedwongen!) Syrische militaire terugtrekking uit buurland Libanon, "daarentegen krachtig bij de Syrische regering aan te dringen op het aanknopen van officiële diplomatieke betrekkingen met Libanon, hetgeen tot op heden geweigerd is". Damascus kan Beiroet blijkbaar moeilijk loslaten. Bepaald geen recept voor regionale stabiliteit.

En dat Syrië wel degelijk een stabiliserende rol in het Midden-Oosten kan spelen, daarvan is Véronique De Keyser overtuigd. De Europese Raad moet Damascus daarvan "doordringen". Curieus genoeg ziet de rapporteur Syrië zo'n "stabiliserende rol" spelen "met name met Iran en Palestina". Rijm dat eens met haar aanbeveling aan de Raad om tegenover Syrië "zijn teleurstelling uit te spreken over de sluiting op 15 juni 2006 van een militair akkoord met Iran over de versterking van de wederzijdse samenwerking tegen de Amerikaanse en Israëlische'dreiging'"!

Veelzeggend genoeg verzwijgt het rapport van De Keyser de nauwe banden die het Syrische regime, samen met bondgenoot Iran, onderhoudt met islamitische terreurbewegingen in de regio. Denk vooral aan de Palestijnse Hamas en Islamitische Jihad en natuurlijk de Libanese Hezbollah. Met het koesteren van deze connecties destabiliseren Damascus en Teheran eendrachtig het Midden-Oosten.

Tien vragen

Westerse respectievelijk Israëlische welwillendheid in de zin van onderhandelingen of gesprekken aanknopen met Syrië en Iran, lost niets op, poneert regiokenner Barry Rubin."Opium van opinieleiders", sneert hij.Waarom? Het "ongelooflijk extremistische viertal, te weten Hamas, Hezbollah, Syrië en Iran, wenst een Midden-Oosten zonder Israel; een wereld zonder Amerika; en een sluier in elke linnenkast."

Om een reëel beeld te krijgen van Syrië somt Rubin tien vragen op.Wenst het Syrische regime: • vrede en rust in het Midden-Oostenten eigen bate? • kalmte aan de Libanees-lsraëlischegrens? • een stabiel Libanon waar de politiekepartijen de regering gehoorzamen? • het respecteren van de Libanese soevereiniteit door Hezbollah? • een Palestijns-Israëlisch akkoord? • respect jegens de VS in de Arabischewereld omdat dankzij Washington vredesovereenkomsten mogelijk zijn in de regio? • een stopzetting van het Iraanseatoomprogramma? • een stabiel buurland Irak? • een wereld waarin de sponsors vanterrorisme snel en effectief worden gestraft? • een Syrië dat democratisch is en zichveeleer richt op economische ontwikkeling dan op oorlog en regionale ontwrichting?

Bij het antwoord "nee" op al deze vragen, "you get the picture", instrueert Rubin. Om over na te denken in Brussel én Den Haag!

drs. B. Belder, lid buitenlandcommissie EP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen