Parlementair logboek

Pardon

Maatwerk, maatwerk en nog eens maatwerk. Dat is de inzet van de SGP als liet gaat om de kwestie die politiek Den Haag nu al ruim twee weken beheerst: het generaal pardon voor asielzoekers. Aan de ene kant zijn er partijen die met één pennenstreek alle asielzoekers die vóór I april 2001 hun verzoek hebben ingediend toe willen laten. Daartegenover staan de partijen die maar één doel hebben: zo veel mogelijk mensen op zo kort mogelijke termijn het land uitzetten.

De SGP voelt zich noch in het ene noch in het andere kamp thuis. Het klinkt lief en aardig om een streep door allerlei procedures te zetten, maar de consequentie daarvan is dat op die manier mensen beloond worden die de zaak bewust hebben getraineerd, die de wet hebben ontdoken of die zich schuldig hebben gemaakt aan allerlei misdrijven. Bovendien: de bestaande wet is democratisch tot stand gekomen (bijna Kamerbreed aanvaard) en onafhankelijke rechters komen er keer op keer aan te pas om te bezien of de wet ook goed is toegepast. En: de bestaande wet laat toe dat schrijnende gevallen worden ontzien.

Aan de andere kant: wie zegt alleen maar te kunnen regeren volgens het adagium regels zijn regels, kan net zo goed een robot aan het werk zetten. Omdat twee gevallen bijna nooit exact hetzelfde zijn, moet er ruimte zijn om barmhartig te zijn voor mensen die geen kant meer op kunnen. Het recht is niet in papier te vangen. Gegeven deze uitersten is de SGP voor maatwerk, en dus geen generaal pardon, en evenmin een generale uitzetting. Gewoon alle gevallen individueel beoordelen aan de hand van de afgesproken regels. Dat is eerlijk voor iedereen en alle betrokkenen. Het kost veel moeite, maar die moeite is het waard en we hebben er de middelen en diensten voor

Vreemdelingenwet

In zijn bijdrage aan het debat over deze kwestie, nota bene vrijwel direct na de beëdiging van de nieuwe Tweede Kamer, verwoordde SGP-woordvoerderVan der Staaij deze lijn met zoveel woorden. Hij zette nog eens de geschiedenis van dit dossier uiteen. Belangrijk moment in dit alles is de nieuwe Vreemdelingenwet van staatssecretaris Cohen (PvdA), tot stand gekomen onder paars.Toen zou een generaal pardon logisch zijn geweest, maar nagenoeg unaniem besloot de Kamer toen dat dat niet goed zou zijn. De argumenten die toen golden, gelden nog steeds. De overheid zou haar eigen beleid ondergraven. Er is een parlementair goedgekeurde asielprocedure, met allerlei mogelijkheden om recht te doen en om schrijnende gevallen tegemoet te komen. Die kun je niet zomaar opzij schuiven.

Verder is er het argument van de rechts(on)gelijkheid. Mensen die fatsoenlijk hebben meegewerkt en zich aan de regels hebben gehouden en nu zijn vertrokken, worden benadeeld ten opzichte van degenen die de zaak hebben getraineerd of zelfs de wet hebben ontdoken. Dat is oneerlijk.

Ten derde: elke pardonregeling roept vroeg of laat weer een nieuwe pardonregeling op. Met een schone lei beginnen lijkt mooi, maar iedere lei raakt weer vol - en dan zitten we weer met hetzelfde probleem. En door nu een generaal pardon te geven, lokken we dat ook uit. Want hoe dan ook ontstaat dan opnieuw het beeld dat als je in Nederland maar lang genoeg rekt en onder de bestaande regels probeert uit te komen, je op den duur tóch wel wordt toegelaten. Daarom is er maar één oplossing mogelijk, aldus Van der Staaij: "Geen gemakkelijk generaal pardon, wél maatwerk met ruimte voor barmhartigheid in individuele gevallen. Dat is een heldere, billijke en verantwoordelijke koers"'.

Kind geboren

Dat een minister vanuit vak K zulke slotwoorden sprak na de behandeling van zijn laatste begroting, is in de laatste decennia uniek. Het gaat hier over Landbouwminister Veerman. Zijn laatste woorden bij de behandeling van zijn laatste begroting putte hij uit Jesaja 9, het eerste deel van vers 5: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder..." Waar de minister recht uit z'n hart aan toevoegde dat dat het enige vaste punt in het leven is. En dat na een debat waarin hij ook al had geciteerd uit de Heidelberger Catechismus.

Voor de SGP valt het afscheid van deze bewindsman zwaar Hoewel CDA, en dus op nogal wat, ook principiële punten, afwijkend van de SGP-lijn, was er met minister Veerman een diepe wederzijdse herkenning, en zo een warme band. Buitengewoon jammer dat die nu wordt doorgesneden.

Dieren

De begrotingsbehandeling zelf stond trouwens voor een belangrijk deel in het teken van het dierenwelzijn. Dat was ook wel een beetje te verwachten. De komst van de Partij van de Dieren in de Tweede Kamer heeft daar natuurlijk alles mee te maken. Niet alleen die partij zelf is het aan haar kiezers verplicht om het thema dierenwelzijn prominent een plaats te geven, ook de woordvoerders van GroenUnks en D66, PvdA en SP voelen zich nu gedwongen om in dat koor hun partijtje mee te blazen.

Van der Vlies, af en toe behoorlijk aangevallen uit het linkse kamp, benadrukte dat ook de SGP oog heeft voor dierenwelzijn. Dat is een bijbelse lijn.Waarbij het overigens goed is om op te merken dat het onbijbels is om mensen en dieren op één lijn te stellen. Hoe dan ook: dieren dienen goed behandeld te worden. Dat de bio-industrie op onderdelen te ver is doorgeschoten, valt niet te ontkennen.Tegelijkertijd is het verbeteren daarvan een kwestie van stap voor stap. Nu eenzijdig drastische maatregelen nemen, leidt ertoe dat nogal wat bedrijven het loodje leggen. Dat is de andere kant van de zaak. Links doet dat af als een puur economisch motief, maar dat is onzin.Want we hebben het dan namelijk niet over cijfertjes en euro's, maar over mannen, vrouwen en kinderen die moeten kunnen leven van hun bedrijf.Wie dat over de kop ziet, doet geen recht aan de vele (goedwillende) mensen die in de landbouw hun brood verdienen. Bovendien: je kunt Nederlandse bedrijven wel de duimschroeven aandraaien, maar het effect zal zijn dat de 'dierhouderij' zich verplaatst naar landen waar het nog veel beroerder is. Alsof de dieren daar dan mee geholpen zijn.Vandaar dat de SGP altijd heeft gepleit voor goede stappen in de goede richting in gezamenlijkheid met de landen om ons heen.

' Over de staatsrechtelijke aspecten van de generaal-pardorikwestie zie het artikel op bladzijde 7.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen