Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Jongeren · Achterstandswijken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jongeren · Achterstandswijken

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Afgelopen najaar sloeg minister Winsemius alarm over de slechte situatie in de achterstandswijken. Hij waarschuwde dat maar liefst 140 wijken dreigen af te glijden. Allochtone jongeren ontsporen, er is sprake van 'witte vlucht' en bevolkingsgroepen staan met de rug naar elkaar, zo stelde de minister. Het lijkt erop dat het nieuwe kabinet de noodkreet begrepen heeft, gezien de aanstelling van een minister voor Wonen, Wijken en Integratie.

De problemen met achterstandswijken zijn niet nieuw.AI jaren wordt er geïnvesteerd in de wijken. Sinds 1994 bestaat er ook een speciaal 'grotestedenbeleid'. Hoewel een wijk als de Bijlmer sterk verbeterd is, zijn er nog veel probleemwijken over. Deze bevinden zich met name in de grote steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Het zijn over het algemeen naoorlogse wijken die gebouwd werden om de acute woningnood te verminderen. In die tijd kwamen er vooral gezinnen uit de middenklasse wonen.

Leuker kunnen we het niet maken...

De problemen van de wijken zitten zowel in de wijken zelf als in de omstandigheden van de bewoners.Vaak gaat het om een heel 'web' van problemen die met elkaar samenhangen en die zich tegelijkertijd In die wijken voordoen. Allereerst de fysieke omgeving. De behuizing in de wijken bestaat voornamelijk uit goedkope huur- en koopwoningen en flats. Deze zijn vaak in slechte conditie, het aanzicht Is niet fraai. Dat beïnvloedt de uitstraling van de wijk. Daarnaast wonen in deze wijken vaak mensen met een relatief laag inkomen. Ook is de werkloosheid er hoog.Voor zulke mensen is een goedkope (huur)wonlng nog een uitkomst. Mede doordat er in de wijken een geringe sociale controle Is, hebben ze vaak te kampen met (kleine) criminaliteit en drugsoverlast.

Ook hebben veel inwoners weinig uitzicht op een betere toekomst. Dit komt vooral door een gebrek aan onderwijs en opleiding. De schooluitval Is hier ook erg hoog. Een gevolg hiervan is dat de werkloosheid In stand gehouden wordt.

Verder worden de wijken vooral door allochtonen bevolkt.Vaak kampen die met problemen als een gebrek aan opleiding, lage inkomens en weinig perspectief. Een opvallende vorm van migratie naar deze wijken is de zogenoemde congregatie. Dit verschijnsel houdt in dat er een vrijwillige concentratie van bepaalde bevolkingsgroepen is. Hierdoor wordt het percentage dat allochtoon is nog meer versterkt. Om­ dat ook de school in de wijk voornamelijk'zwart' is, kan er ook weinig integratie plaatsvinden.

Door de ophoping van problemen Isoleert zo'n wijk zich van andere gedeelten van de stad. In de meest extreme vorm spreek je dan van gettovorming. Tot wat voor gevolgen een concentratie van problemen in een geïsoleerde wijk kan leiden, hebben we met de rellen in november 2005 in Frankrijk kunnen zien.

Wel makkelijker...

Het is duidelijk dat de leefbaarheid in de achterstandswijken hersteld moet worden. Maar wat nu te doen? Moeten de inwoners van de wijken eindelijk hun eigen verantwoordelijkheid nemen? Of moet vadertje Staat met een zak met geld komen? Gezien de ernst van de problemen is het belangrijk dat de overheid met geld over de brug komt. Maar dat is niet vrijblijvend. Het is van groot belang dat er contracten gesloten worden met alle partijen die bij de uitvoering van het beleid betrokken zijn. Dit om geldverkwisting te voorkomen. Zomaar investeren heeft geen zin. Het is belangrijk dat bij het opzetten van een beleidsplan voor een achterstandswijk eerst een nauwkeurige analyse wordt gemaakt van de wijk. Wij pleiten voor de volgende richtlijnen bij het werken aan de zogenaamde 'sociale herovering' van achterstandswijken; • De overheid moet lange termijn beleid ontwikkelen om de consistentie te bevorderen. Bestuurders moeten heldere lijnen uitzetten en uitdragen en er ook zorg voor dragen dat alle betrokken partijen zich vastleggen voor een langere termijn.

• De fysieke inrichting van de wijken moet aangepakt worden. Een kwalitatief hoger en gevarieerder woningaanbod kan een blijvende concentratie van maatschappelijk en economische zwakken tegengaan. Ook zal hierdoor het aandeel 'witte' wijkbewoners stijgen.

• Daarnaast is het zaak dat de veiligheid in orde is. Buurtnetwerken kunnen daarbij dienst doen, evenals cameratoezicht en preventief fouilleren.

Een betere buurt verhoogt de economische aantrekkingskracht.

• De woningcorporaties moeten hun verantwoordelijkheid nemen en daadwerkelijk investeren in de wijk. Het vermogen van deze corporaties is erg groot, het is reëel dat zij een forse bijdrage leveren. Deze bijdrage houdt niet alleen het verbeteren van de fysieke inrichting van de wijk In, maar ook het investeren in de sociale Infrastructuur.

• De kwaliteit van het onderwijs is van het grootste belang. Dit is een van de belangrijkste middelen om te zorgen dat de jonge generatie een beter arbeidsperspectief heeft. Ook worden hier de belangrijke normen en waarden bijgebracht. Bovendien voorkomt het sociale uitsluiting en isolatie.

• Het welzijnswerk moet verzekerd zijn van voldoende geldstromen om het werk te kunnen doen. Resociallsatieprogramma's voor jongeren zijn van groot belang.

Hiermee is natuurlijk niet alles gezegd. Het is de taak van de nieuwe regering de factoren in kaart te brengen en op basis daarvan beleid te ontwikkelen. Natuurlijk is het positief dat de nieuwe regering er blijk van geeft hier serieus werk van te willen maken. Het nieuwe kabinet komt er echter niet met het geven van financiële injecties. Er zal uiterst kritisch gekeken moeten worden naar de bestedingen. Dat deze waarschuwing niet overbodig Is, laten veel overheidsprojecten uit de afgelopen decennia zien. Zo zal de regering zich voor de komende periode op het gebied van wijkverbetering concrete doelen moeten stellen, waar ze op afgerekend mag worden. Een andere uitdaging is de interactie tussen regering, gemeenten en andere sociale spelers niet te laten verzanden in bureaucratie. Daarnaast mag van de wijkbewoners een actieve opstelling worden verwacht. Bewoners die het beleid tegenwerken, moeten stevig aangepakt worden. Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan het beboeten van ouders van jeugdige delinquenten. Uiteraard Is het aanpakken van probleemwijken niet alleen de taak van de overheid, want óók een betere buurt begint bij... jezelf!

Willem Kater Commissie Binnenland

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 maart 2007

De Banier | 24 Pagina's

Jongeren · Achterstandswijken

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 maart 2007

De Banier | 24 Pagina's